Η νέα χρονιά θα φέρει νέες δυνατότητες στις ευρωατλαντικές σχέσεις. Είναι σαφές ότι οι καλές ευρωατλαντικές σχέσεις είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας και γενικότερα της σταθερότητας στην περιοχή. Θα πρέπει όμως να θυμόμαστε παράλληλα ότι μακροπρόθεσμα η αργή πορεία σχετικής απομάκρυνσης των ΗΠΑ θα συνεχιστεί. Σε σχέση με την Ευρώπη, η περίοδος Μπάιντεν θα μοιραστεί σε δυο φάσεις.

Καταστροφική για την παγκόσμια υγεία ήταν η χρονιά που πέρασε με την πανδημία να αποτελεί το κύριο γεγονός διεθνώς. Στο πέρασμά του, ο νέος ιός άφησε πίσω του σχεδόν δύο εκατομμύρια νεκρούς, αλλά και τα συστήματα υγείας σε κρίσιμη κατάσταση, να καταγράφουν με τον πιο δυσάρεστο τρόπο τις ανεπάρκειές τους, στην προσπάθεια περίθαλψης των ασθενών.

Ελπίζουμε ότι την νέα χρονιά που έρχεται, ο φονικός ιός με το εμβόλιο θα νικηθεί ή τουλάχιστον θα περιοριστεί. Δυστυχώς η επιστήμη δεν έχει το εμβόλιο της… ανοησίας, ούτε είναι ορατό κάτι τέτοιο στο μέλλον. Ας συμβάλλουμε όλοι τουλάχιστον να περιοριστεί, γιατί δυστυχώς ο ιός της ανοησίας είναι ακαταμάχητος, χειρότερος από τον κορονοϊό.

Το πολιτικό σύστημα «ίππευσε» το κράτος, και ιδιοποιήθηκε τις δημόσιες λειτουργίες του, εξωθώντας τη νεοελληνική κοινωνία σε ρόλο ιδιώτη. Αυτό το φαύλο σύστημα αφού απομύζησε κάθε δημιουργική ικμάδα του μείζονος Ελληνισμού, επιδόθηκε στον αφανισμό του και τώρα πια καταγίνεται να εξοντώσει και τον ελάσσονα ελλαδικό Ελληνισμό.

Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι απώλειες στον τομέα της κουλτούρας στις ΗΠΑ λόγω κορονοϊού είχαν ξεπεράσει τα 16 δισ. δολάρια. Η βιομηχανία του θεάματος προφανώς έχει πληγεί πολλαπλάσια κατά τον προηγούμενο μήνα, των γιορτών, με τα μεγάλα θεάματα και τις κινηματογραφικές πρεμιέρες των ταινιών που φέρνουν απίστευτα έσοδα.

Η Wall Street Journal δημοσίευσε πρόσφατα ένα εκτεταμένο άρθρο που επιχειρούσε να αναλύσει την ιδέα της κοινωνικής εμπιστοσύνης με τίτλο &#8220;Why are Americans So Distrustful of Each Other&#8221; (Γιατί οι Αμερικανοί είναι τόσο δύσπιστοι). Ο συγγραφέας του άρθρου υποστηρίζει ότι η κοινωνική εμπιστοσύνη μεταξύ των Αμερικανών φθίνει. <b>Γράφει ο Samuel J. Abrams. </b>

Ένα από τα αξιώματα που την προηγούμενη δεκαετία χλευάστηκαν κατά κόρον από τις δυνάμεις του ανορθολογισμού και της αντιμεταρρύθμισης είναι ότι κάθε κρίση είναι μια πραγματική ευκαιρία. Μια ευκαιρία να αξιολογηθεί η ετοιμότητα κάθε συστήματος, να διορθωθούν λάθη, μια ευκαιρία επαναφοράς σε μια πορεία που σχεδιαστεί στρατηγικά, βάσει σχεδίου, μια ευκαιρία για reset για να χρησιμοποιήσουμε ένα τεχνολογικό όρο.

Αν για τους αρχαίους κεντρική αξία ήταν η ανδρεία, τότε αυτή στη Ιλιάδα, που διαδραματίζεται μέσα σε περιβάλλον πολεμικό, ορίζεται ως υπεροχή στο πεδίο της μάχης και μετριέται με τα κεφάλια που παίρνει ο ήρωας. Αντίθετα στην Οδύσσεια, που τοποθετείται σε εποχή μεταπολέμου, η ανδρεία ταυτίζεται με την αντοχή και την καρτερία του ανθρώπου και στις χειρότερες μέσα συμφορές.

Ορισμένοι τομείς της οικονομίας πιθανότατα θα συρρικνωθούν για πάντα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφασίσουν τι αξίζει να σωθεί και τι όχι. Αυτές οι αποφάσεις θα κρίνουν τον αυριανό ρυθμό ανάπτυξης κάθε οικονομίας, τονίζει στο liberal.gr ο Αθανάσιος Βαμβακίδης, αναλυτής της Bank of America Merill Lynch, απαριθμώντας τις προκλήσεις του 2021 για την Ελλάδα και τον πλανήτη. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Υπάρχει, άραγε, ελπίδα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκέπτεται ανασχηματισμό της κυβερνήσεως και όχι της κοινοβουλευτικής ομάδας. Η Γιάννα Αγγελοπούλου παύλα Δασκαλάκη εξακολουθεί να θέλει να στήσει ρωμαϊκές φιέστες ανά την επικράτεια εν μέσω πανδημίας και ο Αλέξης ο Τσίπρας εξακολουθεί να είναι ο ηγέτης της&#8230; κεντροαριστεράς. Από την εικόνα λείπει ο Πάνος ο Καμμένος, να απειλεί να το κάνει Κούγκι. Δεν υπάρχει ελπίδα&#8230;

Η πανδημία μας χάρισε εικόνες που δεν είχαμε δει τα τελευταία χρόνια. Ουρές αναμονής μπροστά σε βιβλιοπωλεία, όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, παραδόξως. Παράλληλα, λόγω της καραντίνας, οι online παραγγελίες βιβλίων εκτοξεύθηκαν. Είναι όλα αυτά ενδείξεις μιας επανεμφάνισης του τυπωμένου βιβλίου, από το περιθώριο των κοινωνικών συνηθειών στο προσκήνιο;

Η είδηση εν τάχει, καθώς είναι από χθες γνωστή. Η αστυνομία επιχείρησε σε 27 χώρους που τελούσαν υπό κατάληψη στην Α&apos; Φοιτητική Εστία του ΕΚΠΑ στου Ζωγράφου. Συνελήφθησαν έξι άνδρες (μια αλλοδαπή), που είχαν καταλάβει και διέμεναν παράτυπα στους χώρους. Από τους έξι συλληφθέντες, οι πέντε δεν είχαν καν την ιδιότητα του φοιτητή!

Ο Αλέξανδρος Διονυσιάδης είναι ένας γενναίος άνθρωπος, όχι γιατί έκανε κάποιες ηρωικές πράξεις, μα γιατί όταν η συνείδηση και η αντίληψη του ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα, συνειδητοποίησε τα λάθη του και άλλαξε. Η αλλαγή αυτή κάθε άλλο παρά εύκολη και ανώδυνη ήταν, μα την τόλμησε. Λίγοι μπορούν να το κάνουν αυτό.

Κάθε κρίση, μας κάνει καλύτερους. Κάθε κρίση, μας κάνει πιο σοφούς. Μας βοηθάει να κατανοήσουμε τις αιτίες, να αναλύσουμε τα νέα δεδομένα και να αναζητήσουμε λύσεις. Και κάθε κρίση μας αναγκάζει να βρούμε τις ευκαιρίες, που ανοίγονται με το ξεπέρασμα της. Διότι αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Διότι αν ήταν διαφορετικά, ο άνθρωπος θα είχε εξαφανιστεί προ πολλού από τον πλανήτη.

Το δίχως άλλο ζήσαμε μια εφιαλτική χρονιά. Έχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτήσουμε μια καλύτερη επόμενη. Δεν πεθάναμε, θα πείτε, για να γράφουμε ή να διαβάζουμε αυτές τις γραμμές. Ναι κι αυτό από μόνο του είναι τελικά το πιο σημαντικό, ας μην υποτιμούμε το γεγονός ότι θα δούμε την αυγή του 2021. Πολλοί δεν τα κατάφεραν και θα λείπουν απ&apos; τα ολιγομελή γιορτινά τραπέζια μας. Έχουμε ήδη μια νίκη λοιπόν να θυμόμαστε από το φρικτό 2020.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης, μιας μερίδας ανθρώπων, απέναντι στα εμβόλια δεν είναι πρωτοφανής. Είναι τόσο παλιά, όσο και τα ίδια τα εμβόλια. Το πρώτο εμβόλιο στην ιστορία της Ιατρικής, αυτό της ευλογιάς, ήταν και το πρώτο που αντιμετωπίσθηκε με καχυποψία.

Τελευταίο άρθρο της χρονιάς σήμερα και ένα βασικό ερώτημα πλανάται στη σκέψη μας. Με μία ομολογουμένως πολύ κακή χρονιά να φτάνει στο τέλος της, είναι πολύ εύκολο να κατονομάσουμε τα μύρια κακά που μας βρήκαν φέτος. Η δύσκολη αποστολή, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το να εντοπίσουμε τα θετικότερα πράγματα που έγιναν φέτος. Τι κρατάμε λοιπόν από το 2020;

Προφανώς η Αριστερά όταν υπερασπίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο, υπερασπίζεται την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μια ελευθερία που από την Μεταπολίτευση και μετά υπάρχει ούτως ή άλλως. Δεν υπερασπίζεται την ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών. Χθες τα ξημερώματα η ΕΛΑΣ, με την παρουσία εισαγγελέα, εισήλθε μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους γιατί υπήρξαν καταγγελίες για καταλήψεις κτηρίων και διακίνηση ναρκωτικών.

Η ταχύτατη ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού εμβολίου για τον COVID-19 υπήρξε η σημαντικότερη τεχνολογική εξέλιξη του 2020, αλλά δεν ήταν η μόνη. Η χρονιά αυτή υπήρξε επίσης εκπληκτική και για τις διαστημικές πτήσεις, καθώς μεταξύ των άλλων είδαμε την εκτόξευση τριών αποστολών στον Άρη. <b>Γράφει ο James Pethokoukis</b>

Αν, με το κλείσιμο του 2020, αναζητείτε αναγνώσματα που να σας κάνουν να σκεφτείτε διαφορετικά τα μεγάλα, δυσεπίλυτα προβλήματα που έχουμε ακόμη μπροστά μας, τότε η «Εξίσωση της Καλής Χώρας»* του Σάιμον Άνχολτ είναι ένα βιβλίο που θα σας προβληματίσει.

Ο Αλέξανδρος Διονυσιάδης είναι ένας γενναίος άνθρωπος, όχι γιατί έκανε κάποιες ηρωικές πράξεις, μα γιατί όταν η συνείδηση και η αντίληψη του ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα, συνειδητοποίησε τα λάθη του και άλλαξε. Η αλλαγή αυτή κάθε άλλο παρά εύκολη και ανώδυνη ήταν, μα την τόλμησε. Λίγοι μπορούν να το κάνουν αυτό. 

Τρεις μεγάλες προκλήσεις αντιμετωπίζει η οικονομική πολιτική το 2021: να συνεχισθεί η στήριξη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, να αποφευχθεί ένας δημοσιονομικός εκτροχιασμός και να αξιοποιηθούν γρήγορα και αποτελεσματικά τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης για την επανεκκίνηση της ανάπτυξης.

Ακόμα και στη Βίβλο, το πλέον ιερό βιβλίο για δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, θα βρει κανείς αποσπάσματα που σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα τα οποία προτάσσουν κάποιοι, πρέπει να απαλειφθούν. Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να τη διαβάζουν οι νέοι; Και βέβαια όχι.

Όπως υποσχέθηκα τη Δευτέρα, σήμερα συνεχίζω τη λίστα με τα πέντε βιβλία του 2020 που αφορούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και σας προτείνω να διαβάσετε - αυτή τη φορά, στα ελληνικά. Από τον Ευτύχη Βαρδουλάκη και τον Παναγιώτη Λιαργκόβα στην ζωή της Μάρκαρετ Θάτσερ και τα απομνημονεύματα του Μπάρακ Ομπάμα.