Η κακοποίηση της επιστήμης δεν είναι σημείο των καιρών. Είναι διαχρονική. Αν με τον όρο «Επιστήμη» εννοούμε την προσπάθεια απο-κάλυψης των νόμων που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως η προσπάθεια αυτή σκόνταψε, πολλές φορές, στις εμμονές, στα πάθη και στις πεποιθήσεις, τόσο των ίδιων των επιστημόνων, όσο και των αποδεκτών των επιστημονικών δεδομένων.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης, μιας μερίδας ανθρώπων, απέναντι στα εμβόλια δεν είναι πρωτοφανής. Είναι τόσο παλιά, όσο και τα ίδια τα εμβόλια. Το πρώτο εμβόλιο στην ιστορία της Ιατρικής, αυτό της ευλογιάς, ήταν και το πρώτο που αντιμετωπίσθηκε με καχυποψία.

Είμαστε μια προηγμένη κοινωνία 7 δισ. παραγωγών τροφής. Αντιμετωπίζουμε μια ασθένεια πλήθους που για την εξάπλωσή της και τη διατήρησή της στον πληθυσμό απαιτεί, μεγάλες κοινότητες και δίκτυο ανταλλαγών και επαφών. θα την αντιμετωπίσουμε, με την ανάπτυξη εμβολίων, όμως μέχρι να ξεκινήσουν οι εμβολιασμοί επιβάλλεται η λήψη μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Η πανδημία σύντομα θα αποτελέσει ένα απλό στιγμιότυπο της όλης πορείας μας πάνω στη Γη και τίποτε περισσότερο. Βέβαια, οι άμεσες επιπτώσεις θα είναι σημαντικές. Χάθηκαν και θα χαθούν ανθρώπινες ζωές, οικονομίες θα κλονισθούν, οι ανθρώπινες σχέσεις θα δοκιμαστούν. Η σημαντικότερη όμως επίπτωση που δημιουργεί ο φόβος του θανάτο είναι η αμφισβήτηση του Ορθολογισμού, του Αγαθού που με κόπο και πολύ πόνο κατακτήσαμε και κατοχυρώσαμε στις Δυτικές κοινωνίες.