Υπάρχει, άραγε, ελπίδα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκέπτεται ανασχηματισμό της κυβερνήσεως και όχι της κοινοβουλευτικής ομάδας. Η Γιάννα Αγγελοπούλου παύλα Δασκαλάκη εξακολουθεί να θέλει να στήσει ρωμαϊκές φιέστες ανά την επικράτεια εν μέσω πανδημίας και ο Αλέξης ο Τσίπρας εξακολουθεί να είναι ο ηγέτης της… κεντροαριστεράς. Από την εικόνα λείπει ο Πάνος ο Καμμένος, να απειλεί να το κάνει Κούγκι. Δεν υπάρχει ελπίδα…
Τι ανασχηματισμό να κάνει η κυβέρνηση; Να πάρει τον Τάκη τον Θεοδωρικάκο από το Εσωτερικών και να τον πάει πού; Στο Τουρισμού; Στο Ναυτιλίας; Εκεί δεν γίνονται προσλήψεις; Να κάνει, λέει, υπουργούς περισσότερους κοινοβουλευτικούς! Το θέμα είναι ότι αυτό το Κοινοβούλιο δεν έχει τους άνδρες και τις γυναίκες που είχαν τα Κοινοβούλια του παρελθόντος. Πριν ακόμη εμφανιστεί ο Κώστας ο ακάματος για την επανίδρυση του κράτους. Πριν τον Κώστα είχαμε αξιοπρεπείς συνθέσεις. Μετά τον Κώστα, όχι. Ο Κώστας ήταν το σημείο μηδέν. Εκεί που η Ελλάδα αναμετρήθηκε με το μπόι της, είδε τον εαυτό της στον καθρέπτη και αποφάσισε να χρεοκοπήσει.
Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που ελπίζει, η Ελλάδα που αποφάσισε να βγάλει πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η καλή είδηση της ημέρας ήταν η «Πολιτεία Καινοτομίας». Κορυφαία είδηση. Κάνουμε αυτά που οι άλλοι τα έχουν κάνει πριν είκοσι χρόνια. Αλλά τα κάνουμε, να πάρει ο διάολος. Κάτι γίνεται! Για αυτό στηρίξαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και μην πει κανείς ότι θα μπορούσε να το κάνει κάποιος άλλος. Το 2006 συζητήθηκε το θέμα της ηλεκτρονικής υπογραφής και κάποιος υπουργός ισχυρίστηκε τότε ψευδώς ότι το είχαμε λύσει! Μάλλον δεν ήξερε για ποιο θέμα μιλούσε. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα περιμένουμε τον Πιερρακάκη να επαναλάβει τα θαύματα του Ιησού!
Η κυβέρνηση αυτή έχει απ’ όλα. Έχει αυτά που μπορεί τελικά να έχει. Όπως σοφά, όμως, είπε ο πρόεδρος Κώστας Σημίτης, αυτή είναι η Ελλάδα. Όσο και να ψάχνει ο Κυριάκος να βρει ικανά στελέχη για να προωθήσει στην κυβέρνηση, το αποτέλεσμα το ξέρει ήδη. Εντός, εκτός και επί των αυτών. Διότι, τελικά, αυτή είναι η Ελλάδα. Του Θεοδωρικάκου, του ρουσφετιού, των μεγάλων λόγων.
Υπάρχει κάτι άλλο; Αστεία πράγματα! Αντιπολίτευση τύπου Καρανίκα, με μία κεντροαριστερά που είναι πραγματικά αδύναμη να εκφέρει έναν σοβαρό πολιτικό λόγο. Πιο πολλές πιθανότητες θα είχαν αν αναγνώριζαν, επιτέλους, την αξία του Νίκου του Μπίστη…
Δεξιά και Αριστερά, πάντως, μπορούν να συμφωνήσουν στα ιερά τοτέμ του Έθνους. Όπως είναι η Γιάννα παύλα Αγγελοπούλου παύλα Δασκαλάκη. Ας δω τον Κυριάκο και τον Αλέξη να κάθονται δίπλα – δίπλα να παρακολουθούν Λάκη Λαζόπουλο και λευκές φουστανέλες σε εκδήλωση της Γιάννας για τα 200 χρόνια της επανάστασης και τι στον κόσμο…
Η χώρα αυτή δεν σώζεται με τίποτα. Δεν έχει σωσμό. Ίσως δεν φτάνει ένας ανασχηματισμός, δεν φτάνει μία εκλογική αναμέτρηση. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Πολύ σωστά το είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Βλέποντας την φωτογραφία του Βλάσση να εμβολιάζεται, είμαι πιο κοντά στο βουλιάζουμε. Άραγε, μας φτάνει ένας ανασχηματισμός; Αν είναι γενναίος, μπορεί. Κι αν βρεθεί κάποιος να πει στην Γιάννα παύλα Αγγελοπούλου παύλα Δασκαλάκη ότι το πανηγύρι τελείωσε, τότε θα πούμε ότι ναι! Υπάρχει ελπίδα!
Θανάσης Μαυρίδης
