Σήμερα ανακοινώνονται οι βάσεις και χιλιάδες νέες και νέοι θα σπεύσουν στις σχολές ανά την Ελλάδα για να αποκτήσουν γνώσεις και εφόδια που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν μια καλή, παραγωγική ζωή. Μέσα σε αυτό το κλίμα της ημέρας, η στήλη θα τολμήσει τρεις προβλέψεις σχετικά με τα σημερινά αποτελέσματα.\r\n\r\n

Την Παρασκευή άφησε την τελευταία του πνοή ο δισεκατομμυριούχος βιομήχανος, φιλάνθρωπος και υποστηρικτής πολλών φιλελεύθερων και συντηρητικών οργανώσεων, Ντέιβιντ Κοχ. Μαζί με τον αδερφό του, Τσάρλς, ο Ντέβιντ Κοχ (προφέρεται Κόουκ) δημιούργησε τη 2η μεγαλύτερη ιδιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ, ευεργέτησε τις τέχνες, τον πολιτισμό, την επιστήμη και την έρευνα.

Το τελευταίο διάστημα ακούμε ολοένα και περισσότερο για τον λεγόμενο “εμπορικό πόλεμο” μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ στο πλαίσιο του συνθήματος να γίνει η Αμερική “ξανά μεγάλη”. Έτσι, επιβλήθηκαν μια σειρά από δασμοί σε κινεζικά προϊόντα, με τα αναμενόμενα αντίποινα από την κινεζική πλευρά, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση Τραμπ ασκεί πιέσεις σε αμερικανικές εταιρίες να επαναφέρουν τις μονάδες παραγωγής τους σε αμερικανικό έδαφος.

Εδώ και δεκαετίες η συζήτηση για το αν οι επιχειρήσεις οφείλουν να κοιτάζουν πρώτα το συμφέρον των μετόχων τους ή μιας ευρύτερης ομάδας ανθρώπων απασχολεί τόσο την επιχειρηματική όσο και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Μέχρι και πριν από λίγες μέρες όλοι οι σοβαροί σύνδεσμοι επιχειρήσεων αναγνώριζαν ότι κάθε επιχείρηση οφείλει να βάζει το συμφέρον των μετόχων της πάνω από κάθε άλλο συμφέρον. \r\n\r\n

Οι διαδηλώσεις που αφορούν «αριστερές» ευαισθησίες λαμβάνουν παγκόσμια κάλυψη και ξεσηκώνουν πλήθος αντιδράσεων. Όμως, πολύ λίγη κουβέντα γίνεται για τις συνεχιζόμενες, εδώ και μήνες, διαδηλώσεις που γίνονται στο Χονγκ Κονγκ. Οι κάτοικοι του Χονγκ-Κονγκ μπορεί να είναι Κινέζοι όμως έχουν ζήσει σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα από αυτό που εφαρμόζει το Πεκίνο.

Ο Τόμας Σόουελ, ένας από τους σημαντικότερους αφροαμερικανούς οικονομολόγους, έγραφε το 1993, στο βιβλίο του Is Reality Optional? ότι «Το πρώτο μάθημα των οικονομικών είναι η σπανιότητα: Ποτέ δεν υπάρχει κάτι σε επαρκή ποσότητα ώστε να ικανοποιήσει όλους όσους το θέλουν. Το πρώτο μάθημα της πολιτικής είναι το να αγνοείς το πρώτο μάθημα των οικονομικών».

Τα εργασιακά είναι ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό ταμπού της χώρας μας καθώς περιλαμβάνει ισχυρές δόσεις οικονομικού αναλφαβητισμού, πανίσχυρες ομάδες συμφερόντων (τα συνδικάτα), και μία μεγάλη παράδοση ανάμειξης των κυβερνήσεων για την παροχή προνομίων που μετέπειτα μετονομάζονται σε κεκτημένα δικαιώματα.

Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν πολιτικό που εξελέγει θριαμβευτικά στη χώρα του μετά από μία περίοδο διακυβέρνησης ακραίων λαϊκιστών που παραλίγο να την χρεοκοπήσουν. Ο πολιτικός αυτός, αμέσως μετά την εκλογή του, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως το αντίδοτο στον λαϊκισμό, με μία μετριοπαθή κεντροδεξιά κυβέρνηση που υποσχέθηκε να επαναφέρει τη χώρα του στην κανονικότητα, να μειώσει τη φορολογία, να κάνει μεταρρυθμίσεις, και να περιορίσει τα ελλείμματα και το χρέος.

Παραμονή δεκαπενταύγουστου σήμερα και όσοι μείνατε πιστοί στην ημερήσια ανάγνωση του Liberal αξίζετε συγχαρητήρια. Σήμερα, μιας και ο πολύς κόσμος βρίσκεται στις παραλίες της πανέμορφης χώρας μας, θα αναφερθούμε σε ένα λίγο πιο «ψαγμένο» θέμα, δηλαδή σε ένα θέμα που ενδιαφέρει πρωτίστως όσους είναι φιλελεύθεροι και επιδιώκουν ενεργά την προώθηση των ιδεών τους.\r\n

Με μεγάλη χαρά διαβάζω αυτές τις μέρες δημοσιεύματα που θέλουν το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής να βρίσκεται υπό διάλυση. Η παρουσία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή και την Ευρωβουλή ήταν η μεγαλύτερη ντροπή για τη χώρα μας. Χειρότερη από τη χρεοκοπία ή το διεθνές ρεζιλίκι που πρόσφεραν οι πολιτικοί μας κατά τα χρόνια των μνημονίων (π.χ. κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015) αλλά και από οτιδήποτε άλλο έχει συμβεί στην πολιτική ζωή της χώρας μας.

Το urban dictionary, διαδικτυακή πύλη που μεταφράζει την αργκό των ημερών μας στην καθομιλουμένη, έχει λήμμα με τίτλο «Facebook Jail» που στα ελληνικά σημαίνει «φυλακή του φατσοβιβλίου». Εκεί θα περάσει την υπόλοιπη εβδομάδα η επίσημη σελίδα του γνωστού και αγαπητού Αρκά ο οποίος φαίνεται πως με το καυστικό του χιούμορ προκάλεσε αρκετές αναφορές ώστε να κλειστεί στην «φυλακή».\r\n

Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τέκνο της ελευθερίας του λόγου, είναι εξίσου απαραίτητη στην κοινωνία, τα μέσα ενημέρωσης, το Facebook, όσο και στα πανεπιστήμια. Σε αντίθεση με το 1973, οι Έλληνες σήμερα έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένη την ελευθερία αυτή και την ασκούν καθημερινά. Στην πραγματικότητα, το άσυλο αντί να προστατεύει τις ελευθερίες των φοιτητών και των πανεπιστημιακών από ένα καταπιεστικό κράτος, κατέληξε να “προστατεύει” τα πανεπιστήμια από τη συνταγματική τάξη.

Με το επιτελικό κράτος υπάρχει μία σαφής αίσθηση βελτίωσης που, ενώ μπορεί να μην είναι ιδανική, μοιάζει να είναι αρκετή ώστε να καταφέρει ο πρωθυπουργός το δύσκολο έργο της υλοποίησης της μεταρρυθμιστικής του ατζέντας. Ο νόμος για το επιτελικό κράτος φαίνεται να αποτελεί το μεγάλο προσωπικό στοίχημα του πρωθυπουργού προκειμένου να αποφύγει τον εφησυχασμό και την λεγόμενη «κοιλιά» στο κυβερνητικό έργο. \r\n\r\n

Από το 2011 το Δημοκρατικό Κόμμα δεν θύμιζε σχεδόν καθόλου τη σπουδαία παράταξη του Κένεντι και του Κλίντον. Αντίθετα, είχε ήδη ριζοσπαστικοποιηθεί προς μία αριστερά που μέχρι εκείνη την περίοδο βρισκόταν στο περιθώριο της αμερικανικής πολιτικής. Η ριζοσπαστικοποίηση αυτή είχε πλέον διαχυθεί και στα φιλικά προς τους δημοκρατικούς μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times και η Washington Post.

Όσοι πολίτες δεν ασχολούνται καθημερινά με ζητήματα «υψηλής» πολιτικής αλλά ενημερώνονται από τα δελτία ειδήσεων και τους τίτλους των εφημερίδων, είναι πολύ πιθανό να έχουν μία διαστρεβλωμένη εικόνα για τον κόσμο μας. Ο αγώνας για τα retweets, τα likes, τα shares, ή την τηλεθέαση έχει μοιραία οδηγήσει στην εμπορευματοποίηση της πληροφορίας.\r\n

Τις τελευταίες μέρες, μετά τον αναμενόμενο αντίκτυπο της ετήσιας μελέτης του ΚΕΦίΜ για την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας (ΗΦΕ), ορισμένα μέσα ενημέρωσης της αριστεράς προσπάθησαν να πλήξουν την αξιοπιστία των στοιχείων. Στην προσπάθειά τους αυτή απλά εξέθεσαν την αδυναμία τους να αντιληφθούν την πραγματικότητα, ότι οι Έλληνες δουλεύουν περίπου το μισό χρόνο για να πληρώσουν ένα κράτος που δεν είναι ανταποδοτικό.

Ακούγεται, και μάλλον ισχύει, ότι η νέα κυβέρνηση σκοπεύει να ρυθμίσει την αγορά του A?i?r?b?n?b? στη χώρα. Είναι μια ακόμη προσπάθεια του κράτους να βάλει ένα όριο σε μια δράση, υπολογίζοντας την ωφέλιμη χωρητικότητα της οικονομίας. Αυτό που βλέπουμε στο Airbnb το είδαμε και στο Uber (πόσα οχήματα επ’ αμοιβή μεταφοράς ανθρώπων χωρά η Αθήνα;), το είδαμε στις τηλεοπτικές άδειες, το βλέπουμε, υπό μία ευρύτερη έννοια, σε πάμπολλα παραδείγματα δημόσιας πολιτικής.\r\n\r\n

Η επιλογή σοβαρών τεχνοκρατών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιουργεί προσδοκίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Όπως είναι αναμενόμενο, η νέα πολιτική κουλτούρα που εμφανίστηκε στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό απαιτεί και ξεκάθαρο, σαφή και αξιόπιστο τρόπο παρακολούθησης.

Ο αμερικανός οικονομολόγος Μπράιαν Κάπλαν στο διάσημο blog της διαδικτυακής Βιβλιοθήκης Οικονομικών και Ελευθερίας (econlib) γράφει με τη χαρακτηριστική του ευθύτητα ότι «όταν ακτιβιστές μιλούν για τις δόξες του σοσιαλισμού σαν να μην υπήρξε η Σοβιετική Ένωση, όλοι οι άνθρωποι με κοινή αίσθηση της ευπρέπειας πρέπει να τρομοκρατούνται.

Χθες το ΚΕΦίΜ κυκλοφόρησε την ετήσια μελέτη για την φορολογική ελευθερία η οποία βρίσκει ότι ο μέσος Έλληνας εργάζεται 180 ημέρες για να πληρώσει φόρους και εισφορές και 185 για τις προσωπικές ή οικογενειακές του ανάγκες. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η συγκεκριμένη έρευνα αφορά τον μέσο Έλληνα και την μέση Ελληνίδα, αυτόματα προκύπτει ότι το βάρος του μεγάλου ελληνικού δημοσίου δεν πέφτει ισόποσα σε όλους.

Η συζήτηση των τελευταίων ημερών για το Airbnb ή παλαιότερα για την Uber επηρεάζει την κοινωνία μας πέρα από τα μέρη που θίγονται ή ωφελούνται από την κρατική παρέμβαση. Όταν η εκάστοτε κυβέρνηση αναλαμβάνει τον ρόλο του ρυθμιστή της οικονομικής δραστηριότητας, πέρα από τους νικητές και τους χαμένους της κάθε ρύθμισης, η κοινή γνώμη ανακαλύπτει εκ νέου τα όρια της ατομικής ελευθερίας.

Η συγκυβέρνηση ριζοσπαστικής αριστεράς - συνωμοσιολογικής ακροδεξιάς τελείωσε. Τώρα οι προκλήσεις και οι προτεραιότητες για τον ελληνικό φιλελευθερισμό είναι διαφορετικές και πιο μακροπρόθεσμες. Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των αυτοχαρακτηριζόμενων φιλελεύθερων στην Ελλάδα, κυρίως στη νεολαία, είναι μεγαλύτερος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας.

Η πρώτη μετεκλογική δημοσκόπηση της Κάπα Research, επιβεβαιώνει το ρητό του James Carville όταν διηύθυνε την εκστρατεία του Bill Clinton το \\'92, η οικονομία είναι, ηλίθιε. Ο κύριος τομέας στον οποίο οι πολίτες περιμένουν άμεσα αποτελέσματα είναι η μείωση της φορολογίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως προκαλεί η ανάδειξη της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας ως το δεύτερο δημοφιλέστερο θέμα στο οποίο πρέπει να επιταχύνει τις δράσεις του ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση.

Στις 2 Ιουλίου ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε δύο υποψηφιότητες για να καλύψει τις κενές θέσεις του επταμελούς διοικητικού συμβουλίου της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ. Η πρώτη, που θα μας απασχολήσει σήμερα, είναι η οικονομολόγος Judy Shelton που τον τελευταίο χρόνο εκπροσωπούσε τις ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη. \r\n\r\n