Ενώ η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το προσφυγικό - μεταναστευτικό προσπαθώντας να τηρήσει δύσκολες ισορροπίες μεταξύ των προβλέψεων των διεθνών συνθηκών που δεσμεύουν τη χώρα, των κεκτημένων της συνταγματικής μας δημοκρατίας, αλλά και του θυμού μεγάλης μερίδας πολιτών, στο χώρο της δεξιάς παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα.

Αύριο στον Φιλελεύθερο θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στα ελληνικά το σημαίνον ντοκιμαντέρ του Μίλτον Φρίντμαν (Νόμπελ Οικονομικών 1976) με τίτλο «Ελευθερία της Επιλογής» (Free to Choose). Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ αποτελείται από 10 μέρη τα οποία οι αναγνώστες της εφημερίδας θα έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν τις προσεχείς εβδομάδες.

Σίγουρα θα θυμάστε τη διαβόητη εκείνη μελέτη του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα χωράνε τέσσερις μόνο ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί. Περιέργως, η τότε κυβέρνηση, η οποία χρησιμοποιούσε τη συγκεκριμένη μελέτη ως ισχυρό επιχείρημα των σχεδιασμών της για τον περιορισμό της ιδιωτικής τηλεόρασης, δεν είχε παραγγείλει αντίστοιχη μελέτη που θα μας έλεγε πόσες ΔΕΚΟ χωράνε στην Ελλάδα.

Η αποκατάσταση της κανονικότητας φαίνεται πως προχωρά πολύ καλά αν κρίνουμε από τη χθεσινή απεργία που θύμισε παλιές καλές προ κρίσης εποχές. Για μια ακόμη φορά λοιπόν ταλαιπωρηθήκαμε, για μια ακόμη φορά οι δημόσιες συγκοινωνίες κλείσανε, για μια ακόμη φορά κλείσανε και οι δρόμοι, για μια ακόμη φορά κάποιοι έκαναν επαναστατική γυμναστική στις πλάτες μας.

Πριν από κάποια χρόνια, ήταν της μόδας η καταγγελία ότι η πολιτική γίνεται με όρους μάρκετινγκ, ότι δηλαδή τα κόμματα αντί να μένουν πιστά στην ιδεολογία τους αναζητούν με μεθόδους έρευνας αγοράς τους τρόπους ώστε να απευθυνθούν σε κρίσιμα κοινά, ακόμη κι αν αυτή σημαίνει ότι πρέπει σ? αυτή τη διαδικασία να βάλουν νερό στο κρασί των αξιών τους.

Πού άραγε αναφέρεται ο κ. Τσίπρας όταν μιλάει για την ανάληψη ελέγχου των «αρμών της εξουσίας» αν υπάρξει η «δεύτερη φορά αριστερά», όταν ως πρωθυπουργός διατηρώντας τεράστιες εξουσίες σε μεγάλο μέρος του κρατικού μηχανισμού, όρισε άτομα εμπιστοσύνης του σε νευραλγικές κρατικές θέσεις και σε ανεξάρτητες αρχές;

Πριν λίγους μήνες το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών παρουσίασε τον Δείκτη Ποιότητας Νομοθέτησης, που μετράει τη ρυθμιστική ποιότητα της νομοθετικής παραγωγής ανά έτος. Σύμφωνα με αυτή κάθε βουλευτής, για να διαβάσει τη νομοθετική παραγωγή του 2018, έπρεπε να αφιερώσει 60 εργάσιμες ημέρες, γεγονός που σημαίνει πως υπάρχουν ορισμένοι αντιπαραγωγικοί και ξεπερασμένοι νόμοι. Τι πρέπει να γίνει; Η απάντηση είναι η ρυθμιστική γκιλοτίνα.

Οι ριζικές τομές σε έναν νευραλγικό χώρο, όπως αυτόν της παιδείας, απαιτούν χρόνο, σχέδιο και προετοιμασία. Όμως, οι καθυστερήσεις στον τομέα αυτό έχουν ένα ανυπεράσπιστο θύμα: τα παιδιά μας. Φανταστείτε ένα σενάριο όπου ένα παιδί χρειάζεται ένα φάρμακο το οποίο υπάρχει στο εξωτερικό αλλά στην Ελλάδα ο ΕΟΦ αρνείται να το εγκρίνει. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εξοργιστικό; Το ίδιο συμβαίνει με την παιδεία των παιδιών μας.

Ο σκοπός των φιλελεύθερων στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της εποχής των μνημονίων, ήταν να κρατήσουν τις ιδέες της ελεύθερης αγοράς, των ατομικών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου ζωντανές. Να εξασφαλίσουν ότι όταν η Ελλάδα θα ξεκινήσει την προσπάθεια να ξανασταθεί στα πόδια της, πως οι φιλελεύθερες ιδέες δεν θα λείπουν από τον δημόσιο, επιστημονικό και πολιτικό διάλογο.

Τα τελευταία χρόνια η βραδιά των Όσκαρ έχει προσθέσει στην ιεροτελεστία της πολιτικές δηλώσεις. Εκατομμυριούχοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών αντιλήψεων, εκμεταλλεύονται το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο προκειμένου να προβάλλουν την πολιτική τους ατζέντα, να ευχηθούν παγκόσμια ειρήνη, και την κατάργηση του κάθε κακού.

Ανάμεσα στις ζωές που χάθηκαν από τον κορονοϊό είναι ο άνθρωπος που διώχθηκε γιατί καταμαρτύρησε την εξάπλωση του ιού: ο οφθαλμίατρος Λι Γουενλιάνγκ. Όταν διαπίστωσε ότι αρκετά μεγάλος αριθμός ασθενών στο νοσοκομείο που εργαζόταν είχε θετικά αποτελέσματα στις εξετάσεις για τον ιό, το ανακοίνωσε σε μια κλειστή συνομιλία με συναδέλφους του. Το κινεζικό καθεστώς αντέδρασε και επέκρινε τον 34χρονο γιατρό με τις συνήθεις γι' αυτό κατηγορίες της διάδοσης ψευδών ειδήσεων...

Τα τελευταία χρόνια η ιδεολογική, πολιτική, κομματική πόλωση έχει γίνει σχεδόν αυτονόητο συστατικό της δημόσιας σφαίρας για πολλές χώρες. Το πρόσφατο περιστατικό, στην ετήσια προεδρική ομιλία στις ΗΠΑ, όπου στην κόκκινη γωνία ο Τραμπ έλεγε τα δικά του ενώ στην μπλε η Πελόσι έσκιζε επιδεικτικά το κείμενο της ομιλίας του μάλλον λίγους εξέπληξε. Οι πολιτικοί ανά τον κόσμο φαίνεται πως καιρό τώρα έχουν τα ζωνάρια τους λυμένα για καβγά.

Ο πρόσφατος τραγικός θάνατος του Κόμπι Μπράιαντ άφησε το στίγμα του στον παγκόσμιο αθλητισμό. Τη μνήμη του και τη συνεισφορά του στον κόσμο του μπάσκετ τίμησαν σχεδόν όλοι οι αθλητές του κόσμου, από το NBA μέχρι και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Κορινθία. Η απήχηση αυτού του σπουδαίου αθλητή ήταν αναμφισβήτητα τεράστια.

Η πόλη του Βερολίνου σόκαρε τους πάντες εφαρμόζοντας πάγωμα των ενοικίων για την επόμενη πενταετία. Είναι σαφές ότι το μέτρο αυτό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους απανταχού αριστερούς, εξάλλου και η συγκεκριμένη πόλη κυβερνάται από συνασπισμό σοσιαλδημοκρατών, αριστεράς και πρασίνων, όμως οι αρνητικές του συνέπειες θα επηρεάσουν τους πάντες.

Αυτές τις μέρες, ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται αραβικές χώρες με στόχο, μεταξύ άλλων, την αναζήτηση άμεσων ξένων επενδύσεων. Παρά τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση στα συχνά ταξίδια προς αυτές τις χώρες, τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα είναι δυστυχώς μάλλον πενιχρά.

Μία ιδιαίτερα σημαντική, μοναδική στο είδος της, έρευνα δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια (UPenn) με θέμα την αξιολόγηση των δεξαμενών σκέψης (think tanks) ανά τον κόσμο. Ο χώρος αυτός, σχετικά υπανάπτυκτος στη χώρα μας, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της παγκόσμιας πολιτικής και της ενημέρωσης γύρω από αυτή.

Ο φιλελευθερισμός φαίνεται ο μεγάλος απών από τη συζήτηση για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή. Εν μέρει αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα οι προτάσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αφορούν κάποιον κεντρικό σχεδιασμό, μεγάλα κρατικά προγράμματα και την αλά-Σαβοναρόλα θρησκευτικού τύπου αυστηρή περιστολή ατομικών ελευθεριών.

Είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει αρκετές φορές τη φράση «Η οικονομία είναι, ηλίθιε». Τη φράση αυτή τη χρησιμοποιούσε ο Τζέιμς Κάρβιλ, ο μυθικός εκλογομάγειρας των δημοκρατικών που έτρεξε την καμπάνια του Μπιλ Κλίντον το 1992, θέλοντας να δείξει πόσο σοβαρή είναι η οικονομία για την πολιτική.

Ομολογώ ότι μέχρι το 2010 ήμουν ένας από τους πολλούς ανθρώπους που ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο αρκετά. Παρακολουθούσα εκπομπές, διάβαζα αθλητικές εφημερίδες, ενίοτε πήγαινα και στο γήπεδο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαία το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο. Όμως, στη χώρα μας το υπέροχο αυτό προϊόν είναι πλήρως απαξιωμένο.

Για τη χθεσινή παγκόσμια ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος έχουν ήδη γραφτεί αρκετά. Από την θαρραλέα τοποθέτηση του Άδωνι Γεωργιάδη μέχρι την υπενθύμιση ότι ακόμα και στις μέρες μας οι Εβραίοι δεν είναι ασφαλείς σχεδόν σε καμία γωνιά του πλανήτη, οι επίκαιρες αναλύσεις αναδεικνύουν τη σοβαρότητα του θέματος. Όμως, σημασία δεν έχει μόνο να θυμόμαστε τον αντισημιτισμό και το σκοτάδι που εκφράζει μόνο μία φορά το χρόνο.

Από τις επισκέψεις του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, το Νταβός και γενικότερα στη διεθνή του παρουσία το τελευταίο εξάμηνο, το πιο εντυπωσιακό δεν είναι τα αγγλικά και τα γαλλικά του αλλά κάτι άλλο που είχαμε καιρό να το δούμε στην Ελλάδα. Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ένας ηγέτης που έχει σχέδιο, επίγνωση της πραγματικότητας και συγκεκριμένη ατζέντα. 

Η εμφάνιση του επικίνδυνου απ' ό,τι φαίνεται κορονοϊού στην πόλη Βουχάν της Κίνας και τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει η διεθνής κοινότητα για την αποτροπή μιας επιδημίας, λειτούργησαν για κάποιους ως αφορμή αναπαραγωγής ενός ακόμη παραφορεμένου, αλλά και εσφαλμένους επιχειρήματος κατά της παγκοσμιοποίησης.

Όταν συζητάμε για τα προβλήματα της χώρας μας ακούγονται συχνά οι ίδιες κοινοτοπίες. Φταίνε τα μνημόνια, φταίει το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο καιρός, οι ξένοι και άλλα πολλά γνωστά. Ποτέ όμως δεν αμφισβητούμε εμάς τους ίδιους. Συχνά λέμε ότι μπορεί να μην έχουμε καλά νοσοκομεία όμως έχουμε τους καλύτερους γιατρούς. Άλλοτε λέμε ότι είμαστε πανέξυπνος λαός αλλά μας χαλάει το σύστημα.

Για έναν φιλελεύθερο, ένας χώρος εστίασης είναι πρωτίστως ιδιωτικός: Όπως ακριβώς έχω τη δυνατότητα να επιλέξω αν στο σπίτι μου επιτρέπεται το κάπνισμα ή όχι, κι εσείς ως καλεσμένοι έχετε τη δυνατότητα να με επισκεφθείτε -ή όχι- χωρίς όμως να μου επιβάλετε τις δικές σας επιλογές, το ίδιο κατ' αρχήν ισχύει και σε ένα κατάστημα.