Είναι μια λογική εκδοχή της πορείας των πραγμάτων οι εταίροι –δανειστές να απαιτήσουν το νέο μνημόνιο να υπερψηφισθεί από 180 βουλευτές, ώστε η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση να αποτελεί την εγγύηση και για την πιστή εφαρμογή του.

Έχοντας επικεντρωθεί το τελευταίο διάστημα στο θέμα των αδειοδοτήσεων των τηλεοπτικών σταθμών, βάλαμε σε δεύτερη μοίρα τα όσα γίνονται στην Παιδεία και στην Δημόσια Τάξη. Εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μεθοδικά και σταθερά κατεδαφίζει ό,τι καλό χτίστηκε τα τελευταία χρόνια...

Είναι ολοφάνερο πως ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες αφορά πρωτίστως την επίδειξη δύναμης που θέλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον στο μιντιακό, αλλά και στο οικονομικό κατεστημένο γενικότερα. Δεν γνωρίζω αν η αξιωματική αντιπολίτευση έχει εκτιμήσει ως ιδιαίτερα σημαντικό όλο αυτό το σκηνικό που στήνεται γύρω από τις τηλεοπτικές άδειες.

Στις 10 η ώρα το πρωί της 30ης Αυγούστου 1949 και ο τελευταίος κομμουνιστής αντάρτης εγκατέλειπε το Ελληνικό έδαφος. Σε αυτό παρέμειναν μόνον αποκομμένες ομάδες και η 7η Μεραρχία στην Θράκη που προφύλαγε τα Βουλγαρικά σύνορα, στο πλαίσιο των διεθνιστικών καθηκόντων του ΚΚΕ...

Η φράση της « η εποχή που κάποιος είχε μαγαζί και ήταν αφεντικό του εαυτού του, έχει περάσει», προκάλεσε πληθώρα σχολίων. Τα περισσότερα επικριτικά, τα λιγότερα επιδοκίμαζαν αυτό που είπε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως σχεδόν όλα επικεντρώθηκαν στην οικονομική και κοινωνική διάσταση αυτής της φράσης, υποβαθμίζοντας την ιδεολογική και πολιτική πτυχή της.

Με το σύνθημα για «δίκαιη» ανάπτυξη θα προσέλθει ο πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη. Συνήθως, στην πολιτική, ο επιθετικός προσδιορισμός του ουσιαστικού μπαίνει για να αναιρέσει, εν όλω ή εν μέρει, το περιεχόμενο του. Γράφει ο <b>Σάκης Μουμτζής.<\/b>

Έχω την αίσθηση πως η παύση της ποινικής δίωξης του Α. Γεωργίου θα αποτελέσει προαπαιτούμενο της δεύτερης αξιολόγησης. Ο τρόπος παρέμβασης της Κομισιόν -ευθύς και απερίφραστος- δείχνει πως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας γνωρίζουν πλέον άριστα το εσωτερικό τοπίο της χώρας. Γνωρίζουν δηλαδή πως η πολιτική εξουσία σέβεται επιλεκτικά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε και η εφημερίδα «Αυγή» κάθε μέρα κατρακυλά σε λασπώδη μονοπάτια. Τι συνέβη και μια ιστορική εφημερίδα που τις σελίδες της κόσμησαν διανοούμενοι υψηλού επιπέδου, λογοτέχνες, ποιητές, ιστορικοί, όχι μόνον του χώρου της Αριστεράς, σήμερα έχει μετατραπεί σε φωνή μίσους και διχασμού...

Περιστατικά έλλειψης της ελάχιστης απαιτούμενης γνώσης συνέβαιναν και στο παρελθόν. Αλλά αυτό που γίνεται με την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και είναι λογικό. Το να είναι κάποιος «αγωνιστής», σύμφωνα με την ορολογία του χώρου, δεν σημαίνει πως διαθέτει και τα ελάχιστα εφόδια που χρειάζονται για την ευπρόσωπη δημόσια εικόνα του.

Όλοι μιλούμε για ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς από την Μεταπολίτευση και μετά, αλλά νομίζω πως μάλλον χρησιμοποιούμε λάθος έκφραση. Η ηγεμονία προϋποθέτει μια μάχη στον χώρο των ιδεών και επικράτηση της ιδεολογίας με τις ισχυρότερες θέσεις. Στην Ελλάδα η φιλελεύθερη παράταξη δεν προσήλθε ποτέ σε αυτόν τον αγώνα.

Η συγκεκριμένη υπόθεση θα κρατηθεί στην επικαιρότητα για πολύ καιρό. Πίσω της κρύβονται συγκεκριμένες επιδιώξεις που δύσκολα θα την αφήσουν να ξεθυμάνει. Είναι σε όλους γνωστό πως νομικό ενδιαφέρον η υπόθεση δεν έχει και γι΄ αυτό, όπως εικάζουν αρκετοί, η εκδίκαση της δεν θα γίνει ποτέ.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ανέκαθεν μίαν αφοπλιστική ειλικρίνεια. Υποστήριζαν –και εξακολουθούν να υποστηρίζουν- τις θέσεις τους χωρίς υπεκφυγές, καταργώντας πολλές φορές και τα στοιχειώδη προσχήματα. Ο κυνισμός στην πολιτική είναι ένα σύνηθες και εν πολλοίς αναγκαίο στοιχείο. Μάλιστα όσο πιο ωμή είναι η διατύπωση των προθέσεων, τόσο πιο ευκρινής είναι και ο επιδιωκόμενος σκοπός.

O Α.Τσίπρας είναι αποδεδειγμένα ψεύτης, με το νόημα που δίνει στην λέξη ο κοινός νους. Συνεπώς, για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου η δήλωση του πως δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές, έχει την ίδια αξία και βαρύτητα με την δήλωση του πως «μετά το Πάσχα η οικονομία θα απογειωθεί»...

Εδώ και πολλές δεκαετίες η ΔΕΘ θεωρείται το γεγονός που δίνει στην εκάστοτε κυβέρνηση την ευκαιρία να παρουσιάσει τα επιτεύγματα της και τους μελλοντικούς στόχους της. Αν κοιτάξουμε ψύχραιμα, σε βάθος χρόνου, τις πρωθυπουργικές ομιλίες θα διαπιστώσουμε πως ουσιαστικά οι περισσότερες θα μπορούσαν να εκφωνηθούν και οποιαδήποτε άλλη χρονιά χωρίς να γίνει αντιληπτό αυτό.

Η εξαπάτηση είναι μια πράξη με έντονο το στοιχείο της ηθικής απαξίας, γιατί εμπεριέχει τον δόλο, την πρόθεση. Γι΄ αυτό και όσοι φέρουν αυτήν την κατηγορία προσπαθούν να την αποσείσουν, επικαλούμενοι διάφορες δικαιολογίες. Πρόσφατα ανακαλύψαμε, από τα πρωθυπουργικά χείλη, πως η αυταπάτη είναι το φάρμακο της εξαπάτησης.

Πολύς λόγος γίνεται για το αν η χώρα έπρεπε να διαθέτει plan b για την περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές οδηγούνταν σε αδιέξοδο. Βέβαια, ανακύπτει αμέσως το ερώτημα: και γιατί να οδηγηθούν σε αδιέξοδο; Όταν προσεγγίζουμε τους δανειστές μας η λύση βρίσκεται με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Το plan b το χρειαζόμαστε όταν προσερχόμαστε με συγκρουσιακή διάθεση...

H σοβαρή αντινομία που υπάρχει ανάμεσα στα ιδεολογικοπολιτικά προτάγματα του ΣΥΡΙΖΑ και στις μνημονιακές του υποχρεώσεις, λειτουργεί παραλυτικά στο κυβερνητικό έργο και επιτείνει την ύφεση και την στασιμότητα στην Ελληνική οικονομία. Το σύνθημα «παραιτηθείτε» μπορεί να είναι ουτοπικό, έχει όμως ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο.

Γίνεται μια προσπάθεια να μετατραπεί το χρέος ως το μείζον πρόβλημα της Ελληνικής κρίσης και μάλιστα αναδρομικά. Αυτό αποτελεί μια πρόκληση στην μνήμη όσων θυμούνται ακόμα και στην νοημοσύνη όσων σκέφτονται ακόμα. Τα δε κίνητρα αυτής της προσπάθειας αρχίζουν να φανερώνονται, καθώς βλέπουμε ποιοι την υποστηρίζουν.

Όταν μια αντίληψη επικρατεί στην κοινωνία, πολύ εύκολα επάνω της συγκροτούνται πολιτικές, στήνονται ιδεολογικά οχυρά και στοχοποιούνται οι εχθροί. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτοί είναι οι λιγότεροι και αρκετές φορές με την συμπεριφορά τους δικαιολογούν και επιβεβαιώνουν την απαξία που τους προσδίδουν οι ταξικοί εχθροί τους.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά στο κρίσιμο σταυροδρόμι. Επειδή είναι βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των κομμάτων της Αριστεράς, η ανάλυση της πολιτικής κατάστασης και εν συνεχεία η χάραξη των ακολουθητέων πολιτικών, νομίζω πως η προκήρυξη εκλογών μέσα στον Σεπτέμβριο συγκεντρώνει πολλά θετικά στοιχεία για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς και πολλές πιθανότητες να συμβεί.

Η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 στο μνημονιακό στρατόπεδο, γκρέμισε τους μύθους και τις αυταπάτες της αντιμνημονιακής εναλλακτικής πρότασης και κατέστησε έτσι στην συνείδηση του μέσου πολίτη κάθε διαμαρτυρία άσκοπη. Προς το παρόν, ο ΣΥΡΙΖΑ πεθαίνει αργά-αργά και η Νέα Δημοκρατία ανασυγκροτείται, επίσης, αργά-αργά.

Τα περί «συμβουλευτικού δημοψηφίσματος» τα θεωρώ όχι μόνον φαιδρά αλλά συγχρόνως και καταστροφικά για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που υποθέτω θα εμβάλλει την ηγετική ομάδα του σε επανεξέταση αυτών των προθέσεων. Η απόπειρα δημιουργίας κίβδηλων πλειοψηφιών, μέσω παραθεσμικών λειτουργιών, άρχισε και τελείωσε με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Τα κορόιδα ξύπνησαν.

Εδώ και μια εξαετία συνεχώς μιλούν για το τέλος της Μεταπολίτευσης και μάλιστα αυτή η εκτίμηση δεν έχει απλώς διαπιστωτικό χαρακτήρα αλλά αποτελεί και μιαν αξιολογική κρίση. Θεωρούν την Μεταπολίτευση ως την πηγή των σημερινών δεινών και ως εκ τούτου το τέλος της θα είναι και λυτρωτικό και αναγκαίο. Είναι όμως έτσι; Ας δούμε λοιπόν τι ήταν η Μεταπολίτευση, τι προσέφερε στον τόπο και τελικά να εξετάσουμε το ισοζύγιο της.

Αν οι επιθέσεις κατά του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ στοχεύουν σε πρώτο επίπεδο την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων, υπάρχει και ένα δεύτερο επίπεδο στόχευσης που είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Όλοι αυτοί που του επιτίθενται δεν γνωρίζουν την σχέση του με τον Α. Τσίπρα; Δεν γνωρίζουν πως ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ εφαρμόζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;