Του Σάκη Μουμτζή
Έχω την αίσθηση πως η παύση της ποινικής δίωξης του Α. Γεωργίου θα αποτελέσει προαπαιτούμενο της δεύτερης αξιολόγησης. Ο τρόπος παρέμβασης της Κομισιόν -ευθύς και απερίφραστος- δείχνει πως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας γνωρίζουν πλέον άριστα το εσωτερικό τοπίο της χώρας. Γνωρίζουν δηλαδή πως η πολιτική εξουσία σέβεται επιλεκτικά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Σε υποθέσεις άμεσου πολιτικού ενδιαφέροντος –όπως η περίπτωση του Α. Γεωργίου- τίθεται σε λειτουργία ένας μηχανισμός που ακυρώνει την συνταγματική διάκριση των εξουσιών.
Στην περίπτωση μας υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις για να διεκπεραιώσουν αυτήν την αποστολή. Όπως έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής, οι αποφάσεις των δικαστικών λειτουργών, ως δια μαγείας, εξυπηρετούν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς είτε με την άσκηση διώξεων την επιθυμητή για την κυβέρνηση συγκυρία είτε με την σκοπίμως παρατεταμένη προανακριτική ή ανακριτική διαδικασία ώστε η υπόθεση να θαφτεί στις δικαστικές καλένδες.
Οι «βελανιδοφάγοι» εταίροι μας -που κάνουν πως δεν βλέπουν κάποια από τα πολλά κακώς κείμενα στην χώρα μας- προφανώς δεν ανέχτηκαν ένας τεχνοκράτης που τους παρείχε στοιχεία που αυτοί έκριναν ως αληθή, να διώκεται ποινικά γι΄ αυτήν την ενέργεια του. Εξάλλου είχαν ζητήσει την ψήφιση νόμου για την παύση του αξιόποινου σε ανάλογες περιπτώσεις και μάλιστα το έθεσαν ως μνημονιακή υποχρέωση.
Το κυβερνητικό αδιέξοδο είναι εμφανές. Η επίκληση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης από ανθρώπους που δουλεύουν πυρετωδώς και συστηματικά προς την κατάλυση της, είναι και υποκριτική και πολιτικά ανώφελη. Και δεν γίνεται και πιστευτή. Γι΄ αυτό και οι εταίροι μας –κατά τρόπο απόλυτο- παρενέβησαν στην περίπτωση του Α. Γεωργίου. Μία παρέμβαση θεμιτή, καθώς έρχεται να αποκαταστήσει, ad hoc βέβαια, την τρωθείσα ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Γιατί η επαναφορά της υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ στο προσκήνιο- πολιτικό και δικαστικό- είναι καθαρά πολιτική απόφαση , με συγκεκριμένο πολιτικό σκεπτικό και συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους. Και αυτή η εντολή διαβιβάστηκε στα ανώτατα κλιμάκια της δικαστικής εξουσίας «αρμοδίως». Μέχρι τώρα γνωρίζαμε για τα παραδικαστικά κυκλώματα. Τώρα μαθαίνουμε και για τα παρα-κρατικά.
Η δυσώδης σχέση των ανωτάτων κλιμακίων της Ελληνικής Δικαιοσύνης με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέτει θέμα ποιότητας της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Η οσφυοκαμψία της πρώτης στα κελεύσματα της δεύτερης μπορεί να μην προκαλεί αίσθηση στην εγχώρια σκηνή, λόγω παχυδερμισμού, έχει γίνει όμως αντιληπτή-έστω επιλεκτικά- από την Κομισιόν. Και ζητείται η θεραπεία της.
Το τι θα πράξει η συγκυβέρνηση εξαρτάται από τους σχεδιασμούς των παράκεντρων εξουσίας που επανέφεραν την υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ στο προσκήνιο. Αν πρόκειται απλώς για την υπεράσπιση της υστεροφημίας του Καραμανλή- σκεπτικό εντελώς βλακώδες- η υπόθεση θα βαλτώσει στην δικαστική γραφειοκρατία.
Αν όμως αποτελεί το κινούν αίτιο που θα δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Και σε αυτήν την περίπτωση θα αποτελέσει ένα ακόμα πρόβλημα στις φθινοπωρινές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας. Θα φανεί λίαν προσεχώς αν η υπόθεση Α. Γεωργίου είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης βλακείας ή το κομμάτι ενός παζλ.
