Του Σάκη Μουμτζή
Έχοντας επικεντρωθεί το τελευταίο διάστημα στο θέμα των αδειοδοτήσεων των τηλεοπτικών σταθμών, βάλαμε σε δεύτερη μοίρα τα όσα γίνονται στην Παιδεία και στην Δημόσια Τάξη. Εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μεθοδικά και σταθερά κατεδαφίζει ό,τι καλό χτίστηκε τα τελευταία χρόνια, χωρίς όμως να διαθέτει δικό του συγκεκριμένο πλάνο. Απλώς καταστρέφει.
Και η πολιτική στόχευση του αφορά πολύ συγκεκριμένες ομάδες που αποτελούν και την εκλογική πελατεία του. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί και οι κάθε λογής μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων. Μάλιστα επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ τα ιδιωτικά σχολεία να λειτουργούν με όρους των δημοσίων, εξισώνοντας προς τα κάτω – όπως επιτάσσει η ιδεολογία του- την Εκπαίδευση.
Στην δε Δημόσια Τάξη, η Αστυνομία εκτελώντας εντολές της πολιτικής ηγεσίας αφήνει σε καθημερινή πλέον βάση τους αποκαλούμενους αναρχοαυτόνομους να καίνε και να καταστρέφουν. Ο ξυλοδαρμός του Διοικητή της Τροχαίας, στην Πανεπιστημίου, φαίνεται πως θεωρήθηκε σύνηθες γεγονός και μέχρι στιγμής δεν έγινε καμία σύλληψη. Μάλιστα είχαμε την πρωτοφανή τοποθέτηση του αρμόδιου υπουργού, που υιοθετώντας την περιγραφή του συμβάντος από την ιστοσελίδα του αναρχοαυτόνομου χώρου, το απέδωσε σε μεμονωμένη ενέργεια «κακοήθους πολίτου.»
Πάντα υποστήριζα πως τίποτα δεν είναι τυχαίο στα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης. Σε όλα υπάρχει ιδεολογικό υπόβαθρο. Στην Παιδεία η αποκαθήλωση της αριστείας συμπαρασύρει και δύο βασικά ιδεολογήματα του φιλελεύθερου χώρου : τον ανταγωνισμό και την αξιολόγηση. Η προβολή της ελάχιστης προσπάθειας και η επιβράβευση της μετριότητας είναι συστατικά στοιχεία του λόγου της Ριζοσπαστικής και Κινηματικής Αριστεράς. Αυτές οι «αξίες» δεν απαιτούν σχέδιο και προγραμματισμό για να επικρατήσουν. Αρκεί η κατεδάφιση αυτού που υπάρχει. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.
Και στην Δημόσια Τάξη και στην ασφάλεια των πολιτών, δεν είναι μόνον οι προνομιακές σχέσεις συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Αυτή η μεθοδευμένη ανοχή απέναντι στις έκνομες ενέργειες των μπαχαλάκηδων, πηγάζει από την απέχθεια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στις έννοιες «Νόμος και Τάξη». Στο υποσυνείδητο της είναι συνυφασμένες με την καταστολή. Συνεπώς στο δίλημμα «παραβατικότητα ή καταστολή» επιλέγουν συνειδητά τον πρώτο όρο. Γι΄αυτό και το Κράτος –πλήρως εξευτελισμένο- έχει αποσυρθεί από την περιοχή των Εξαρχείων. Φυσικά αυτή η ανοχή αποθρασύνει τους αντιεξουσιαστές που κερδίζουν έδαφος και πολλαπλασιάζουν τις δράσεις τους. Μάλιστα η μετατροπή από τον υπουργό Δικαιοσύνης πληθώρα πράξεων τους από κακούργημα σε πλημμέλημα καθιστά τις όποιες συλλήψεις άνευ νοήματος. Απελευθερώνονται αμέσως για να συνεχίσουν το έργο τους.
Οι συγκεκριμένες κυβερνητικές συμπεριφορές σε αυτούς τους δύο κρίσιμους τομείς, στην Παιδεία και στην Δημόσια Τάξη, τείνουν να διαμορφώσουν μιαν ανάλογη συνείδηση στον μέσο πολίτη που εθίζεται στην ατιμωρησία, στο μπάχαλο, στην ήσσονα προσπάθεια, στην μετριότητα. Ούτως ή άλλως είναι πιο βολικές καταστάσεις από την αριστεία, την αξιολόγηση, την επιβολή της τάξης.
Αυτή η πλήρης αποδιοργάνωση της κοινωνίας και η απόπειρα αποκαθήλωσης αξιών με τις οποίες διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές Ελλήνων, δεν γνωρίζω πού θα οδηγήσει τελικά. Η απάθεια με την οποίαν αντιμετωπίζει αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα η πλειοψηφία των πολιτών είναι ανεξήγητη και ανησυχητική.
