Η προσέλκυση επενδυτών απαιτεί πολύ δουλειά σε τρεις παράγοντες. Στον πολιτικό, στον οικονομικό και στον κοινωνικό. Οι ξένοι επενδυτές αναζητούν σταθερούς κανόνες, ευνοϊκές συνθήκες και μια κοινωνική δομή που δεν οδηγεί σε ακραίες αντιθέσεις. Αυτά είναι τα δεδομένα, που όλοι πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας.

Πολλοί νομίζουν ότι το πακέτο “Next Generation EU”, που πρότεινε η Κομισιόν στα πλαίσια της ενίσχυσης της οικονομίας και της κοινωνίας, θα επιτρέψει να διασωθούν όλες οι επιχειρήσεις, που βρίσκονται τα τελευταία χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ισχύει όμως αυτός ο συλλογισμός; Υπάρχει αυτή η προοπτική; Φυσικά και όχι.

Οι υψηλές προσδοκίες των επενδυτών για τις μετοχές των τραπεζών που έχουν μείνει πίσω και οι μεγάλες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται εκ νέου αντιμέτωπος ο χρηματοπιστωτικός κλάδος,συνθέτουν ένα ριψοκίνδυνο κοκτέιλ εξελίξεων.

«Θα ήθελα να τονίσω ότι η Ελλάς δεν επιθυμεί την ένταξη της στην ΕΟΚ, αποκλειστικώς και μόνον για λόγους οικονομικούς. Την επιδιώκει προ πάντων για λόγους πολιτικούς, που αναφέρονται εις την σταθεροποίησιν της δημοκρατίας και εις το μέλλον του έθνους», ανέφερε στην επιστολή του προς τα εννέα κράτη - μέλη της ΕΟΚ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το Ιούνιο του 1975.

Και ξαφνικά όλοι, λόγω της επετείου της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, θυμήθηκαν να γίνουν όψιμοι φιλοευρωπαϊστές. Σε αυτό συνέβαλε και η πρόταση της Κομισιόν για τα 32 δισ. ευρώ. Διότι πάντα η σχέση της Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, περνούσε μέσα από τις ενισχύσεις  όπως ήταν τα ΜΟΠ, τα πακέτα Ντελόρ, τα Leader, τα ΚΠΣ και τα ΕΣΠΑ.

Η Αριστερά είναι έτοιμη να ανεβεί στα κάγκελα, καθώς ανακαλύπτει η ίδια και ακολούθως αποκαλύπτει στην κοινωνία, ότι οι επιχορηγήσεις και τα δάνεια συνολικού ύψους 32 δισ. ευρώ, δεν είναι “δωρεάν χρήμα”. Ταυτόχρονα, κατηγορεί την καγκελάριο Μέρκελ, τον πρόεδρο Μακρόν και τη νομενκλατούρα των Βρυξελλών, ότι κορόιδεψαν “τις χώρες και τους λαούς”.

Οι δηλώσεις του πρώην προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση για τον Έβρο και τα μέτρα για την οικονομική ανόρθωση της χώρας, άφησαν μια μικτή γεύση. Και ενώ φαίνεται, ότι στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, αναγκαστικά ο Σύριζα σέρνεται πίσω από την ατζέντα της κυβέρνηση, στα οικονομικά απέχει πολύ από την προσγείωση στην πραγματικότητα.

Η απόφαση του ΣτΕ που έκρινε ως άκυρη την μεταβίβαση ακινήτων του Δημοσίου στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου έφερε στο προσκήνιο την υποκρισία της ηγετικής ομάδας του Σύριζα, που στην προσπάθεια της να προπαγανδίσει την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, υπέγραφε και αποδεχόταν τα πάντα, με προχειρότητα και δίχως έλεγχο και σήμερα απειλεί την κυβέρνηση για την πιθανή προσφυγή της χώρας μας, στον ESM.

Όταν οι εμπνευστές του Brexit, πανηγύριζαν για την επιτυχή έκβαση του επίσημου διαζυγίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και για την απεξάρτησή τους από τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις, εκτιμούσαν ότι ξεκινούσε μια νέα εποχή για το Ηνωμένο Βασίλειο. Μια εποχή που θα έφερνε πίσω την λάμψη και το μεγαλείο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Φυσικά και δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί ο οποιοσδήποτε με τις ενστάσεις του κόμματος του Σύριζα για τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση. Και ούτε με τις προτάσεις για τον «εμπροσθοβαρή» χαρακτήρα του πακέτου, που προτείνει η ηγετική ομάδα του Σύριζα. Λες και τους έμαθε αυτόν τον όρο, η δασκάλα χθες και τον επαναλαμβάνουν με παπαγαλίστικο τόνο.

Έπεσε το βλέμμα μου χτες σε μια ανάρτηση στο facebook, που αναφερόταν στις απλές και γρήγορες διαδικασίες που ακολουθούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχετικά με την οικονομική στήριξη λόγω του lockdown. To ενδιαφέρον δεν εστιάζεται στις διαδικασίες αυτές καθαυτές, αλλά στο απλό και στο αυτονόητο πνεύμα τους.

Στον ορίζοντα, δεν είναι ορατή μια συμφωνία αποκλιμάκωσης του εμπορικού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα. Ίσα ίσα, που μια εκ νέου αύξηση της έντασης είναι πιθανότατη, ειδικά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και τις ανταλλαγές κατηγοριών και απειλών ανάμεσα στις δυο κυβερνήσεις του μεγαλύτερου οικονομικού και στρατιωτικού δίπολου του πλανήτη. 

Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε γράψει ένα άρθρο με τίτλο «η κυβέρνηση, ο ESM και οι αγορές», που αφορούσε στην ανάλυση των εναλλακτικών επιλογών χρηματοδότησης της χώρας, των οικονομικών παραμέτρων και των δυνητικών πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης. Μετά όμως και από την γαλλογερμανική πρόταση, εμφανίζεται πιθανότατα η τελική λύση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι ερωτήσεις για το πώς και το γιατί, πέφτουν βροχηδόν στο Χρηματιστήριο Αθηνών, μετά και την αναστολή της διαπραγμάτευσης της μετοχής και των εταιρικών ομολόγων της MLS. Και η προσοχή όλων, εστιάζεται στα πιστοποιητικά που χορηγούσαν με ελαφριά καρδιά και συνείδηση, οι ορκωτοί ελεγκτές που υπέγραφαν κάτω από τους ισολογισμούς.

Η συρρίκνωση της διάρκειας της τουριστικής περιόδου και η αβεβαιότητα σχετικά με την πληρότητα των ξενοδοχειακών και τουριστικών μονάδων, δεν έχουν θορυβήσει μόνο την κυβέρνηση, τους επαγγελματίες του τουρισμού και τις τράπεζες. Έχουν θορυβήσει, αν όχι τρομοκρατήσει και τις μικρές νησιώτικες κοινωνίες, που είχαν συνηθίσει να ζουν μόνο από τον καλοκαιρινό τουρισμό.

Είναι διάχυτη η εντύπωση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ότι σύντομα θα βρεθούν μπροστά σε ένα κύμα διασώσεων μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων, που λόγω της κρίσης από την πανδημία του covid-19, θα βρεθούν σε δύσκολη οικονομική θέση. Δεν είναι λίγα τα δημοσιεύματα, που αναφέρονται κυρίως στη διάσωση των ευρωπαϊκών αεροπορικών ομίλων, των οποίων οι δραστηριότητες έχουν κτυπηθεί ασύμμετρα από την κρίση.

Και πάλι χθες, για μια ακόμα φορά, αρκετοί επενδυτές και σχολιαστές έπεσαν από τα σύννεφα, στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ο πρώτος λόγος ήταν η κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών. Και ο δεύτερος λόγος ήταν η αναστολή διαπραγμάτευσης της μετοχής και των ομόλογων της εταιρείας MLS Πληροφορική.

Τις τελευταίες ημέρες έχει κατακλυστεί το διαδίκτυο από άρθρα και αναλύσεις, που αναφέρονται στις «λανθασμένες» εκτιμήσεις στις οποίες προβαίνουν τα στελέχη της κυβέρνησης για το μέγεθος της κρίσης, αλλά και στην «λανθασμένη» τακτική, που ακολουθείται από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αντιμετώπισης της νέας οικονομικής κρίσης λόγω της πανδημίας.

Σπάνια τον τίτλο των άρθρων που γράφω, τον έχω προεπιλέξει. Συνήθως καταλήγω εκεί, στο τέλος και αφού έχω ολοκληρώσει το κείμενο. Σήμερα είχα να επιλέξω ανάμεσα στο «ανοσία αγέλης ή ανοησία αγέλης», στο «covid19 test ή IQ test» και στο «κίνημα πλατείας ή κίνημα βλακείας». Και κατέληξα στον τελευταίο. Και προτίμησα την έννοια του κινήματος της πλατείας, διότι αυτό είναι που παρατηρούμε σήμερα.

Είχε μεγάλο ενδιαφέρον για το εγχώριο επενδυτικό κοινό, το ειδικό αφιέρωμα της Liberal Markets, το περασμένο Σάββατο, όπου καταξιωμένοι χρηματιστές και διαχειριστές, επέλεξαν τις ελληνικές μετοχές «που θα έβαζαν στον μπαούλο», δηλαδή τις μετοχές για τους μακροπρόθεσμους επενδυτές. Τις μετοχές, που επιλέγουν στους σημερινούς αβέβαιους καιρούς. Τις γνωστές και ως «μετοχές παντός καιρού».

Όσοι ασχολούνται με τα χρηματιστήρια και τις κεφαλαιαγορές, γνωρίζουν ότι οι ανοδικές και οι καθοδικές κινήσεις των μετοχών και των υπολοίπων επενδυτικών εργαλείων, στηρίζονται στις διαφορετικές αναλύσεις και εκτιμήσεις που γίνονται για το μέλλον. Όσοι έχουν υψηλές προσδοκίες εμφανίζονται ως αγοραστές. Αντίθετα όσοι εκτιμούν ότι θα υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις, εμφανίζονται ως πωλητές.

Ήδη από το 2017 στην έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος, ο διοικητής της, Γιάννης Στουρνάρας είχε αναφερθεί στην άμεση ανάγκη της δημιουργίας μιας μεγάλης Βad Βank. Η ιδέα αυτή στόχευε σε δυο συμπληρωματικούς άξονες. Ο πρώτος ήταν η κεντρική διαχείριση των κόκκινων δανείων και ο δεύτερος ήταν η ελάφρυνση των τραπεζικών ισολογισμών από τα προβληματικά χαρτοφυλάκια.

Το καινούργιο βιολί που εφηύρε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το «σκάνδαλο, με τις υγειονομικές μάσκες». Μακάρι να είχε δείξει τα τελευταία είκοσι χρόνια, την ίδια ευαισθησία και με τις «εξειδικευμένες μάσκες», που φορούσαν και εξακολουθούν να φορούν οι άτακτες ομάδες του πεζοδρομίου που περιστρέφονται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μελετώντας τις δηλώσεις των εκπροσώπων των επαγγελματικών οργανώσεων σχετικά με τις ενέσεις ρευστότητας, την παροχή κρατικών εγγυήσεων και τις δανειοδοτήσεις των τραπεζών προς τις επιχειρήσεις, είναι εύκολα να διαπιστωθεί ότι μερικά πράγματα στην χώρα μας δεν αλλάζουν με τίποτα. Και μετεωρίτης να πέσει, κάποιες πάγιες αντιλήψεις θα παραμείνουν αμετάβλητες.