Έπεσε το βλέμμα μου χτες σε μια ανάρτηση στο facebook, που αναφερόταν στις απλές και γρήγορες διαδικασίες που ακολουθούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχετικά με την οικονομική στήριξη λόγω του lockdown. To ενδιαφέρον δεν εστιάζεται στις διαδικασίες αυτές καθαυτές, αλλά στο απλό και στο αυτονόητο πνεύμα τους.
Ανέφερε λοιπόν η ανάρτηση:
[ "Διαβάζω μέρα παρά μέρα, για τις διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες που ζητούν οικονομική ενίσχυση. "Τι θα γίνει με τους καλλιτέχνες;". "Θα πάρουν βοήθεια οι συγγραφείς;". "Σε απόγνωση οι οδηγοί των ταξί ζητούν συνάντηση με τον Υπουργό."
Ενίσχυση ζητάει η μια επαγγελματική ομάδα, την αρωγή του κράτους η άλλη, ειδική φορολογική μεταχείριση η τρίτη και vouchers για δωρεάν διακοπές η τέταρτη. Όλοι κατηγοριοποιημένοι με φορολογικό κωδικό ΚΑΔ, "διεκδικούν" κομμάτι από την πίτα η οποία μοιράζεται με τα γνωστά κριτήρια. "Πόσους έχεις στον κλάδο σου; Δίκαιο το αίτημα σου!. Εσύ; πόσους έχεις; Αααα, δεν έχουμε περάσει τον κωδικό σου στην λίστα. Θα το σκεφτούμε εάν θα σου κάνουμε την χάρη". Όλοι οι επαγγελματίες αριθμημένοι σε λίστες, έρμαια της κάθε κυβέρνησης και των συνδικαλιστικών νταλαβεριών .
Να περιγράψω εδώ, πως δουλεύει το σύστημα για τους ελεύθερους επαγγελματίες στην Μεγάλη Βρετανία. Το πρωί μπορώ να δουλεύω σε στούντιο και το βράδυ να πουλάω παγωτά στο δρόμο, να κάνω ντιλίβερι ή να φτιάχνω πλεκτά.
Και όσον αφορά στα Σαββατοκύριακα, μπορώ να δουλεύω part - time ως μεσίτης ακινήτων το ένα Σαββατοκύριακο, μπάρμαν το δεύτερο και μπογιατζής το τρίτο. Δεν υπάρχουν φορολογικοί κωδικοί ανάλογα με την απασχόληση. Κάνεις την φορολογική σου δήλωση στο τέλος του χρόνου αθροίζοντας τα τιμολόγια, ΦΠΑ, έσοδα, έξοδα. Τελεία.
Μου ήρθε λοιπόν ένα e-mail από την βρετανική εφορία, ζητώντας μου να εκδηλώσω το ενδιαφέρον μου, για το επίδομα στήριξης που δίνει το κράτος στους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν πληγεί από την πανδημία.
Μπήκα στο αντίστοιχο Βρετανικό taxisnet. Το σύστημα πήρε το άθροισμα των 3 τελευταίων ετήσιων δηλώσεων μου, το διαίρεσε διά του 36 για να υπολογίσει το μέσο μηνιαίο εισόδημα μου και μου έδωσε ως ενίσχυση, για 3 μήνες, το 80% αυτού του δηλωθέντος μέσου μηνιαίου μου εισοδήματος.
Η όλη διαδικασία πήρε 10 λεπτά και τα χρήματα μεταφέρθηκαν στον τραπεζικό μου λογαριασμό μετά από 3 ημέρες.
Θα μπορούσα από την άλλη, να οργανώσω ένα σωματείο ηχοληπτών για να υπερασπιστώ τα "κεκτημένα μου", αλλά έχω την εντύπωση πως θα γελούσε μαζί μου το μισό Λονδίνο". ]
Δεν έχει σημασία να σταθούμε στις λεπτομέρειες των διαδικασιών που περιγράφονται στην ανάρτηση. Έχει όμως ενδιαφέρον, να εστιάσουμε στο πνεύμα της διαδικασίας, που αποτελεί τον θρίαμβο του απλού και του αυτονόητου.
Ο θρίαμβος του απλού και του αυτονόητου, θα αποτελέσει την μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έχει γίνει ποτέ στην χώρα μας. Και ενώ η έννοια του απλού είναι σχετικά εύκολο να προσδιοριστεί, με την έννοια του αυτονόητου τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Διότι αυτονόητο, είναι οτιδήποτε γίνεται εύκολα αντιληπτό απ’ τον κοινό νου, με αποτέλεσμα να μην απαιτεί, περαιτέρω εξήγηση ή ανάλυση για να γίνει κατανοητό. Δυστυχώς η πρόσφατη κρίση και το lockdown, μας υπενθύμισε, ότι για κάποιους, “το αυτονόητο, δεν είναι τόσο αυτονόητο”.
Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει. Δεν χρειάζεται να περιμένει την συναίνεση από τα κινήματα κατά της επιστημονικής αυθεντίας, τα κινήματα κατά του εμβολιασμού, τα κινήματα της αντίστασης κατά των “υγροποιημένων chips”, τα κινήματα κατά της τηλεκπαίδευσης, τα κινήματα της πλατείας, τα κινήματα υπεράσπισης της στρογγυλής σφραγίδας του δημοσίου και των δικαιωμάτων υπογραφής των δημοσίων υπαλλήλων.
Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει στις απλές και αυτονόητες αλλαγές, προσπερνώντας όσους έχουν κολλημένη την όπισθεν, στο κιβώτιο των ταχυτήτων του οχήματος τους.
