Φυσικά και δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί ο οποιοσδήποτε με τις ενστάσεις του κόμματος του Σύριζα για τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση. Και ούτε με τις προτάσεις για τον «εμπροσθοβαρή» χαρακτήρα του πακέτου, που προτείνει η ηγετική ομάδα του Σύριζα. Λες και τους έμαθε αυτόν τον όρο, η δασκάλα χθες και τον επαναλαμβάνουν με παπαγαλίστικο τόνο.
Άλλωστε δεν υπάρχουν παρά λιγοστοί οπαδοί του σκληρού πυρήνα του Σύριζα, που αναγνωρίζουν έστω και ψήγματα, αλήθειας, ουσίας και αποτελεσματικότητας στον λόγο των στελεχών του Σύριζα περί των οικονομικών. Αφού αποδεδειγμένα, το διαζύγιο που έχει πάρει ο Σύριζα από τη μαθηματική και οικονομική σκέψη, έχει εκδοθεί ήδη από το 2015.
Εκείνη όμως που δεν μπορούμε να αφήσουμε να περάσει αναπάντητη, είναι την προσπάθεια του Σύριζα να δώσει μια ιδεολογική χροιά, στην πανδημία και στην οικονομική κρίση που την ακολουθεί. Ο καπιταλισμός, ο φιλελευθερισμός, τα φαρμακευτικά συμφέροντα και ο ιδιωτικός τομέας παροχής υπηρεσιών υγείας έχουν μπει στο στόχαστρο, μέσω απίστευτων θεωριών και ερμηνειών.
Η αντικαπιταλιστική υπερδιέγερση και προπαγάνδα, έχει ως σκοπό να προτάξει ξανά η αριστερά ως κυρίαρχο στόχο την αναγκαιότητα της διόγκωσης του κρατισμού, του παρεμβατισμού και του κεντρικού σχεδιασμού. Δηλαδή όλα αυτά, που όπου και να εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται ακόμα, οδήγησαν και οδηγούν τον κόσμο στην φτώχεια, την ανέχεια και την δυστυχία.
Ας μην νομίζουμε ότι η εξουσιαστική ομάδα του Σύριζα, ενστερνίζεται όμως έστω και λίγο, αυτές τις στείρες αντιλήψεις. Απλά τις χρησιμοποιεί ως εργαλείο εκπόρθησης για την επάνοδο της στην εξουσία. Εξουσία, που της εξασφαλίζει ρόλο και προσόδους.
Όμως τέλος με τις γραφικότητες. Οι δηλώσεις της ηγετικής ομάδας της αντιπολίτευσης, για τους «κινδύνους από την τηλεργασία και από το σύνθετο περιβάλλον που διαμορφώνεται», έχουν την βαρύτητα τους. Διότι με τον σταθερά απλοϊκό τρόπο ανάλυσης των νέων καταστάσεων, τα «σύνθετα προβλήματα», σαν κι αυτά που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, για αυτούς είναι εξ ορισμού επικίνδυνα. Ναι, ρακόμελοι σύντροφοι. Η ζωή είναι σύνθετη. Το ίδιο και τα προβλήματα. Δεν επιλύονται ούτε με κεντρικές ντιρεκτίβες, ούτε με ραχάτι. Θέλουν σκληρή δουλειά και προσπάθεια. Η ζωή δεν είναι καφενείο, ξέρετε.
Ούτε η τηλεργασία είναι επικίνδυνη. Θυμάμαι με πόση χαρά το 2012, ο ίδιος ο Σύριζα αποκάλυπτε με δικό του βιντεάκι στο youtube, την ομάδα προπαγάνδας της Κουμουνδούρου που δραστηριοποιόταν στο facebook και στο twitter. Διότι γνώριζε ότι πλέον η πολιτική προσέγγιση δεν μπορεί να γίνει με προκηρύξεις και πλακάτ, με διαδηλώσεις των 100 διαμαρτυρόμενων και καταλήψεις των 10 ατόμων, αλλά μέσω των εφαρμογών του διαδικτύου. Ακόμα και στη πολιτική ζωή τα πράγματα έχουν αλλάξει και πρώτος ο Σύριζα το είχε καταλάβει, επιστρατεύοντας τις ορδές των περίφημων διαδικτυακών trolls των 0,60 ευρώ.
Άραγε δεν γνωρίζει η ηγετική ομάδα του Σύριζα, πόσες εκατοντάδες θέσεις εργασίας διασώθηκαν στον ιδιωτικό τομέα, μέσω της τηλεργασίας; Δεν γνωρίζει άραγε, πόσοι μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευόμενοι, συνέχισαν τις δραστηριότητες τους λόγω τη τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης; Δεν γνωρίζουν, πόσες ανθρωποώρες μετακινήσεων εξοικονομήθηκαν, πόσοι πόροι εξοικονομήθηκαν και πόσο πιο εύκολη έγινε η ζωή για πολλούς; Δεν γνωρίζει άραγε ότι μέσω εφαρμογών τηλεργασίας λειτουργεί ο ολόκληρος πλανήτης 24 ώρες το 24ωρο; Με ιατρικές διαγνώσεις εξετάσεων ασθενών που γίνονται στην Ινδία, για ασθενείς που νοσηλεύονται στις ΗΠΑ; Με ρομποτικές εφαρμογές που λειτουργούν μέσω διαδικτύου από απόσταση χιλιομέτρων;
Δεν γνωρίζει, ότι μέσω διαδικτύου υπάρχουν εκατοντάδες επαγγέλματα που δεν απαιτούν φυσικά παρουσία; Δεν γνωρίζει,, ότι ολόκληροι τομείς της αγροτικής παραγωγής και των θερμοκηπίων ελέγχονται μέσω μεθόδων τηλεργασίας; Δεν γνωρίζει, ότι ολόκληρες κτηνοτροφικές μονάδες παρακολουθούνται με drones και τηλεμετρήσεις;
Η απάντηση δεν είναι προφανής. Ή δεν γνωρίζει, οπότε θα πρέπει να διαβάσει και να μελετήσει προς τα που κινείται ο κόσμος, ή γνωρίζει, αλλά προτιμά να συντάσσεται πίσω από το πιο αναχρονιστικό, πιο οπισθοδρομικό και πιο κολλημένο στο παρελθόν, κομμάτι της κοινωνίας, ακολουθώντας άλλωστε την πάγια θέση του Σύριζα περί τεχνοφασισμού.
Υπάρχει και μια άλλη ερμηνεία. Ο Σύριζα δεν τρέμει ούτε την τεχνολογία, ούτε την τηλεργασία, ούτε το σύνθετο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Τρέμει, γιατί δεν έχει από που να πιαστεί. Τρέμει, γιατί δεν έχει τι να προτείνει. Τρέμει, γιατί δεν βλέπει μέλλον. Τρέχει να υπερασπιστεί τις αναχρονιστικές νοοτροπίες και αντιλήψεις της ηγετικής ομάδας των συνδικαλιστών των καθηγητών, χωρίς να αντιλαμβάνεται, ότι με τις φοβικές δηλώσεις που κάνει για το σήμερα και για το αύριο, δεν μπορεί να απευθυνθεί ούτε καν στους νέους που είναι εξοικειωμένοι με τα τεχνολογικό δρόμο που ανοίγεται μπροστά τους. Τρέμει ο Σύριζα, καθώς βλέπει ότι μόνο οι γηραλέοι εμμονικοί συνδικαλιστές και οι μπαχαλάκηδες, μπορούν να συνταχθούν με τον λόγο του και στην συνθηματολογία του.
