Το καινούργιο βιολί που εφηύρε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το «σκάνδαλο, με τις υγειονομικές μάσκες». Μακάρι να είχε δείξει τα τελευταία είκοσι χρόνια, την ίδια ευαισθησία και με τις «εξειδικευμένες μάσκες», που φορούσαν και εξακολουθούν να φορούν οι άτακτες ομάδες του πεζοδρομίου που περιστρέφονται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάνε οι ιστορίες και τα αφηγήματα για την υπεράσπιση των παράνομων επιδρομών στα σύνορα με την Τουρκία, για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον Έβρο, για τις επιτάξεις των ιατρών, των ιδιωτικών κλινικών και των μονάδων εντατικής θεραπείες, για την αναστολή των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών και για την ακολουθούμενη ανελεύθερη πολιτική του lockdown. Πάνε και οι κριτικές και οι καταγγελίες, σχετικά με την καθημερινή ενημέρωση των 6μμ. Πάνε και οι εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομική διαχείριση της κρίσης, που δεν κράτησαν πάνω από δυο τρεις μέρες.
Τώρα το καινούργιο αφήγημα, είναι σχετικό με τις υγειονομικές μάσκες. Και η μέθοδος με την οποία το αφήγημα αυτό ξεπροβάλει και αναπτύσσεται, ακολουθεί την πάγια μεθοδολογία που ακολουθείται εδώ και χρόνια. Η κεντρική ιδέα εκπορεύεται από την Κουμουνδούρου. Η ιδέα αυτή αναπτύσσεται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του κοινού στα οποία απευθύνεται. Αλλιώς αναπτύσσεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που βρίσκονται τον στενό κύκλο της Κουμουνδούρου, αλλιώς στα δορυφορικά ΜΜΕ, αλλιώς στις εμφανίσεις των ηγετικών στελεχών στην τηλεόραση και αλλιώς στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Οι καταγγελίες εδράζονται πάνω σε φωτογραφίες των υπευθύνων της Θεσσαλικής εταιρείας με νυν κυβερνητικά στελέχη, την ίδια στιγμή που αποκρύπτονται επιμελώς φωτογραφίες των μετόχων της εταιρείας με στελέχη του Σύριζα. Άλλωστε το παιχνίδι της φωτογραφίας αποτελούσε για χρόνια, εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια του καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης που προφανώς γοητεύει διαχρονικά τους εγχώριους θιασώτες του ολοκληρωτισμού.
Οι καταγγελίες συνεχίζονται, σχετικά με την επίσπευση από την πλευρά του κρατικού μηχανισμού, όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών και για την ολοκλήρωση των απαραίτητων αδειοδοτήσεων, έτσι ώστε να ξεκινήσει όσον το δυνατόν συντομότερα η παραγωγική διαδικασία.
Και οι καταγγελίες καταλήγουν, στις απόψεις, στις θέσεις και στις πολιτικές των επιτροπών, που διαχειρίζονται την υγειονομική πλευρά της πανδημίας. Σύμφωνα με τους εμπνευστές της τακτικής αυτής, όλα είναι στημένα, όλα είναι υπολογισμένα με άξονα τις εξυπηρετήσεις, τα μυστικά συμφέροντα και τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού.
Και πολλές φορές οι καταγγελίες αντιφάσκουν τόσο πολύ μεταξύ τους, προκαλώντας σύγχυση ακόμα και στους εμπνευστές τους. Την μια μέρα καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση κρύβει τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων για να έρθουν τουρίστες και την επομένη καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση καταγράφει περισσότερους νεκρούς για να μας τρομάξει.
Αυτή είναι η τακτική του υπόγειου Σύριζα που προσπαθεί να κινητοποιήσει κάθε απομεινάρι των ιδεοληπτικών εμμονών και των πεζοδρομιακών πρακτικών. Και φυσικά τα συνθήματα κατά των επιχειρηματιών της Θεσσαλίας όπως «οι επιχειρηματίες κερδοσκοπούν σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας και η κυβέρνηση το προωθεί», μπορεί να χαροποιούν κάποιους στην Κουμουνδούρου, όμως στο μυαλό των πολιτών συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Και ειδικά χθες, με την μαύρη επέτειο της δολοφονίας των τραπεζικών υπαλλήλων της Μarfin Bank, όπου και πάλι ο Σύριζα είχε ποτίσει επαρκώς το κίνημα της μασκοφόρας αγανάκτησης κατά των μνημονίων. Ειδικά όταν ακόμα ηχεί στα αυτιά μας, η δήλωση επιφανούς στελέχους του Σύριζα : «δεν ξέρω αν οι μολότοφ πρέπει να είναι κακούργημα ή πλημμέλημα, δε θυμάμαι κανείς να έχει σκοτωθεί από μολότοφ ή κάτι αντίστοιχο».
Ή με την χθεσινή εικόνα της διαδήλωσης διαφόρων ομάδων για το νομοσχέδιο σχετικά με το Περιβάλλον, που προκαλούσε κάθε σκεπτόμενο πολίτη που είχε συμμετάσχει με προσωπικό, οικονομικό και ψυχολογικό κόστος στο lockdown. Και τον προκαλούσε, όχι λόγω των αιτημάτων και της διαμαρτυρίας, αλλά λόγω της μη τήρησης των οποιωνδήποτε υγειονομικών κανόνων.
Η παραφωνία τόσο του επίσημου, όσο και του υπόγειου Σύριζα, ως προς την απαιτούμενη συγχορδία για το ξεπέρασμα τη κρίσης, είναι ενοχλητική. Αντί να απολογείται για το χάλι που άφησε πίσω του, όπως για παράδειγμα στο τραπεζικό σύστημα, αντί να στηρίζει κάθε θετική ενέργεια και πρωτοβουλία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, κρύβεται πίσω από τις μάσκες για να κάνει, τί; Να δημιουργήσει και να διατηρήσει έστω και μια οριακή δυσφορία και μια αναταραχή, απέναντι σε κάθε προσπάθεια, επίλυσης των προβλημάτων από την πανδημία του covid-19.
