Λίγοι θα διαφωνούσαν σήμερα με την άποψη ότι ζούμε σε μια εποχή ηθικής σύγχυσης. Οι περισσότεροι διαθέτουμε μια αίσθηση του σωστού και του λάθους. Αν όμως πιεζόμασταν να εξηγήσουμε το γιατί πιστεύουμε αυτά που πιστεύουμε, υποψιάζομαι ότι θα βλέπαμε πολλά κενά βλέμματα και ασυνάρτητες απαντήσεις. <b> Γράφει ο Jon Miltimore. </b>

Καθώς το πρώτο ιδιωτικό δημοτικό σχολείο χαμηλού κόστους του είδους του άνοιξε αυτή τη σχολική χρονιά από τον James Tooley, είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε την ιδέα πίσω από αυτό το ορόσημο που έχει το δυναμικό να αλλάξει τα πάντα. <b>Γράφει η Sophie Sandor.</b>

Τα τελευταία δύο χρόνια, οι δυνάμεις του λαϊκισμού σαρώνουν την Ευρώπη σαν μια θύελλα, παρασέρνοντας στο πέρασμά τους τη μεταπολεμική συναίνεση και τα ιδανικά της διεθνούς συνεργασίας. <b>Γράφει ο Matyas Koppany. </b>

Φανταστείτε πως είστε φτωχοί και μπορείτε να διαλέξετε τη χώρα που θα ζήσετε. Ποια θα διαλέξετε; Η απάντηση πιθανότατα εξαρτάται από τους στόχους σας στη ζωή. <b>Γράφει ο Dan Mitchell. </b>

Όταν εξετάζουμε τη δραματική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης που σημειώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, συνήθως ξεχνάμε να αναφέρουμε ότι αυτή η βελτίωση δεν ήταν ομοιόμορφη. Ενώ η Ασία γνώρισε μια εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη, η Αφρική είναι η ήπειρος που επωφελήθηκε το λιγότερο από τον παγκόσμιο καπιταλισμό. <b>Γράφει ο Luis Pablo de la Horra.</b>

Αφότου αναδείχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2017, ο Ντ. Τραμπ εφαρμόζει μια επιθετικά προστατευτική εμπορική πολιτική. Oι πολιτικές του Τραμπ μπορεί να υπονομεύσουν τη δύσκολα κατακτημένη παγκόσμια συναίνεση υπέρ του ελεύθερου εμπορίου. <b>Γράφει ο Luis Pablo de la Horra.</b>

Η Βενεζουέλα έχει χάσει περισσότερο από το 13% του πληθυσμού της στο μαζικό κύμα μετανάστευσης που προκάλεσε ο λεγόμενος «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα», γεγονός που είχε δραματικές συνέπειες σε άλλες χώρες. <b>Γράφει η Sabrina Martin.</b>

Παραδοσιακά, η Σουηδία παρουσιάζεται ως μια χώρα όπου το καλοκάγαθο χέρι του κράτους κατάφερε να δημιουργήσει ένα βιώσιμο και γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας που χρηματοδοτείται από ένα προοδευτικό φορολογικό σύστημα. <b>Γράφει ο Luis Pablo de la Horra.</b>

Η αναλογία των ανθρώπων ηλικίας άνω των 65 ετών προς τον πληθυσμό των ατόμων σε ηλικία εργασίας θα αυξηθεί από 29,6% το 2016 στο 51,2% το 2070. Το 2070 θα υπάρχουν μόλις δύο άνθρωποι σε ηλικία εργασίας για κάθε άνθρωπο ηλικίας άνω των 65 ετών. <b>Γράφει ο Alessio Mitra. </b>

Για πολύ καιρό, διάφορες μελέτες υποεκτιμούν τις θετικές εξωτερικότητες των μεγάλων εταιρειών με το να επικεντρώνονται αποκλειστικά σε παράγοντες όπως τα εταιρικά κέρδη. <b>Γράφει ο Josh Moss.</b>

Ο Ρόμερ κέρδισε το Νόμπελ γιατί είδε τον τρόπο με τον οποίο η μη ανταγωνιστική φύση των ιδεών μπορεί να ενισχύσει την ήδη εν εξελίξει και όντως “ενδογενή” οικονομική ανάπτυξη. Ακόμη, ο Ρόμερ κατέδειξε μαθηματικώς ότι αυτή η αναπτυξιακή διαδικασία είναι οριοθετημένη, δηλαδή ότι δεν εκρήγνυται απεριόριστα, και ότι τα σχετικά μαθηματικά μοντέλα είναι ιχνηλατήσιμα. <b>Γράφει ο Τyler Cowen.</b>

Ο Δείκτης Γραφειοκρατίας εισήχθη στη Σλοβακία το 2016 από το Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Μελετών (INESS) για να υπογραμμίσει την επιβάρυνση που καλείται να επωμιστεί ένας μικρός επιχειρηματίας σε καθημερινή βάση. Βασίζεται σε μια ξεκάθαρη μεθοδολογία και χρησιμοποιεί την ανάλυση μιας υποδειγματικής εταιρείας (μιας πολύ μικρής επιχείρησης με τέσσερις εργαζόμενους που παράγει προϊόντα σιδηρουργίας) και αποδίδει ένα συγκεκριμένο κόστος χρόνου στο σύνολο των γραφειοκρατικών της υποχρεώσεων (φόρων, σχεδιασμού του ωραρίου εργασίας, ζητημάτων υγείας και ασφάλειας, διαχείριση απορριμμάτων κλπ).

Πρόσφατα επεσήμανα πως «Το να επικαλείσαι την ταυτότητά σου είναι ένας λόγος να σου δώσει κανείς λιγότερη σημασία σε όσα λες, όχι περισσότερη». Γιατί το πιστεύω αυτό; Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι θέλετε να κάνετε κάποιους να συμφωνήσουν μαζί σας. <b>Γράφει ο Bryan Caplan.</b>

Ο καπιταλισμός έχει μεγάλο φορτίο. Είναι μια λέξη που πολύ προσπαθούν να αποφεύγουν όταν εκθέτουν τις αρετές και τα επιτεύγματα του συστήματος της ελεύθερης επιχειρηματικότητας. Για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό, πρέπει να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στις ιστορικές απαρχές αυτού του φαινομένου. <b> Γράφει ο Peter Lewin.</b>

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση για την Οικονομική Ελευθερία στον Κόσμο - που δημοσιεύθηκε από το Fraser Institute και το Cato Institute - οι ΗΠΑ επέστρεψαν στον κατάλογο των 10 πιο ελεύθερων οικονομιών στον κόσμο μετά από πολυετή απουσία και μια πτώση που ξεκίνησε γύρω στο έτος 2000. <b> Γράφει ο Ian Vasquez.</b>

Στις 12 Σεπτεμβρίου 2018, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε την επιβολή των προβλεπόμενων από το άρθρο 7 κυρώσεων εναντίον της Ουγγαρίας. Ενώ η απόφαση αυτή σίγουρα δεν αποτελεί νίκη για τον Βίκτορ Ορμπάν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενίσχυσε τη θέση του στο εσωτερικό. <b>Γράφει ο Peter Bence Stumpf.</b>

Τον προηγούμενο μήνα, αποκάλυψα πως ακόμη και ο Πωλ Κρούγκμαν συμφώνησε με την βασική αρχή της καμπύλης Λάφερ. Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν πως δεν είμαι ιδιαίτερα μεγάλος οπαδός του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. <b>Γράφει ο Dan Mitchell. </b>

Όταν εξετάζονται οι ανελεύθερες ιδεολογίες, συχνά οι σοσιαλιστές πιστώνονται το ότι, αν και είναι αφελείς ή κακώς πληροφορημένοι - τουλάχιστον έχουν καλές προθέσεις, σε αντίθεση με τους φασίστες οι οποίοι έχουν ως στόχο να βλάψουν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. <b>Γράφει ο Grant Babcock.</b>

Η ανατολική Μεσόγειος πρόκειται να γίνει πολύ πιο επικίνδυνη, και όχι εξαιτίας της Ρωσίας, της Συρίας ή του Ιράν. Η ανατολή Μεσόγειος ήταν μια θάλασσα την οποία το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ απλώς διέπλεε στην πορεία προς την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο, αλλά σήμερα είναι στρατιωτικά ενεργή όσο και οι δύο αυτές περιοχές. <b>Γράφει ο Michael Rubin. </b>

Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η επιτάχυνση της ανάπτυξης είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να βοηθήσουμε τους λιγότερο τυχερούς. Αντιθέτως, η ταξική πάλη και η αναδιανομή δεν είναι αποτελεσματικές. <b>Γράφει ο Daniel J. Mitchell. </b>

Το γεγονός ότι κατά τα άλλα ευφυείς άνθρωποι της δεξιάς, όπως ο O’Neill ή ο πρώην σύμβουλος της Μάργκαρετ Θάτσερ, John O’Sullivan αρνούνται εσκεμμένα να δουν την πραγματική φύση του καθεστώτος Ορμπάν θα αφήσει ένα ανεξίτηλο στίγμα στο συντηρητικό και φιλελεύθερο κίνημα. <b>Γράφει ο Dalibor Rohac. </b>

Όπως σε πολλά άλλα σημεία, ο Μαρξ είδε τα πράγματα ανάποδα. Τους εργοδότες τους συμφέρει να μην εκθέτουν τους εργάτες τους σε αχρείαστους κινδύνους. Κάθε οικονομική δραστηριότητα ενέχει κάποιου βαθμού σωματικό κίνδυνο. Πάντα ίσχυε αυτό. <b>Γράφει η Marian L. Tupy. </b>\r\n

Σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, υπήρξαν φατρίες και άτομα που με ηχηρό και συχνά βίαιο τρόπο διακήρυξαν την ιδιαιτερότητά τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι όλοι όσοι έχουν ζήσει σ’ αυτόν τον πλανήτη είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο βασικά υλικό. Κοιτάζοντας κάποιον μέσα από το πρίσμα του “Εγώ-Εσύ” βλέπουμε τη σύνδεσή μας, την κοινή μας ανθρώπινη υπόσταση με τους άλλους. <b>Γράφει ο Barry Brownstein.</b>

Συχνά μειονότητες υποχρεώνονται να αποδεχθούν τις αποφάσεις τις πλειονότητας. Αυτό σημαίνει ότι στις “δημοκρατικές” αποφάσεις, η πλειονότητα μπορεί να εκμεταλλευτεί τη μειονότητα - να ψηφίζει ωφελήματα για την ίδια αλλά να επιβάλλει τα κόστη σε άλλους. Οι “οικονομολόγοι του κράτους πρόνοιας” του εικοστού αιώνα το ξέχασαν αυτό. <b>Γράφει ο Eamonn Butler. </b>