Σχόλια που έχει κάνει στο παρελθόν ο Ντόναλντ Τραμπ καταδεικνύουν πως οι απειλές και η εφαρμογή δασμών είναι μέρος μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής για τη μείωση των περιορισμών των εμπορικών εταίρων των ΗΠΑ. Ακόμη και δεδομένου του ότι ο πραγματικός σκοπός του Τραμπ όταν επιβάλλει δασμούς είναι να υποχρεώσει τις άλλες χώρες να μειώσουν τους δικούς τους, η στρατηγική αυτή παραμένει κακή. <b> Γράφει ο Andrew Kern. </b>

Τον Μάιο του 1943 κυκλοφόρησε το Κοντά στον Ουρανό (The Fountainhead) της Άυν Ραντ. Αφηγείται την ιστορία ενός φτωχου άνδρα που εγκατέλειψε τις σπουδές αρχιτεκτονικής, του Howard Roark, και το πώς αυτός ελίσσεται - ή αποτυγχάνει να ελιχθεί - στην αρχιτεκτονική σκηνή της Νέας Υόρκης. Η Ραντ είναι για πολλούς μια ηρωίδα, και για ακόμη περισσότερους το ακριβώς αντίθετο. <b> Γράφει ο Art Carden. </b>

Οι κεντρικά σχεδιασμένες, ελεγχόμενες από το κράτος οικονομίες δεν κατέρρευσαν το 1989, όταν το τείχος του Βερολίνου εντέλει γκρεμίστηκε. Στην πραγματικότητα, η αποτυχία αυτού του οικονομικού συστήματος ξεκίνησε το 1961 όταν χτίστηκε τα κομμουνιστικά καθεστώτα έχτισαν το τείχος για να παγιδεύσουν τους ίδιους τους πληθυσμούς τους στον «παράδεισο των εργατών». <b> Γράφει ο Radu Nechita. </b>\r\n

Η Αφρική μόλις διασφάλισε ένα μέλλον ελεύθερου εμπορίου. Με την κύρωση της Αφρικανικής Ηπειρωτικής Περιοχής Ελεύθερου Εμπορίου (African Continental Free Trade Area - AfCFTA) από την Γκάμπια τον Απρίλιο, επετεύχθη το κατώφλι των 22 χωρών που χρειαζόταν για να τεθεί σε εφαρμογή η εμπορική συμφωνία. Πρόκειται για πολύ καλά νέα για την Αφρική. <b>Γράφει ο Alexander Hammond.</b>

Για όσο διάστημα υπάρχει ο καπιταλισμός, μαίνεται ο διάλογος ανάμεσα σε όσους αμφισβητούν την άνοδο και σε όσους επιδιώκουν να αλλάξουν την κατεύθυνσή του ή απλώς να εκμεταλλευτούν την ύπαρξή του. Η αμφισβήτηση της συνεισφοράς των επιχειρήσεων στην κοινωνία είναι ένα συχνό μοτίβο. <b> Γράφουν οι Cecile Philippe και Nicolas Marques.</b>\r\n\r\n\r\n

Το ανθρώπινο είδος είναι 300.000 ετών. Για τα πρώτα 290.000 έτη, ήμασταν τροφοσυλλέκτες ζώντας με έναν τρόπο που μπορεί κανείς σήμερα ακόμη να δει στους βουσμάνους της Καλαχάρι και τους Σεντινελέζους των νησιών Άνταμαν. Ακόμη και μετά την υιοθέτηση της γεωργίας από τον homo sapiens, η πρόοδος ήταν οδυνηρά αργή. <b>Γράφει ο Marian L. Tupy.</b>

Η Βενεζουέλα είναι απλώς η τελευταία χώρα που βρέθηκε στον κύκλο που γνωρίζουν όλες οι σοσιαλιστικές χώρες. Ο Kristian Niemietz, στο εξαιρετικό νέο του βιβλίο με τίτλο Socialism: The Failed Idea That Never Dies περιγράφει αυτή τη διαδικασία. Αν δούμε το χάος που επικρατεί στη Βενεζουέλα, αξίζει να θυμόμαστε ότι θεωρούταν ως απόδειξη της επιτυχίας του σοσιαλισμού. <b>Γράφει ο John Phelan. </b>

Ο 17ος σ΄αυτή τη σειρά των Ηρώων της Προόδου είναι ο Malcom McLean, ένας Αμερικανός οδηγός φορτηγού και αργότερα επιχειρηματίας που ανέπτυξε το σύγχρονο διατροπικό εμπορευματοκιβώτιο. Η ανάπτυξη τυποποιημένων εμπορευματοκιβωτίων μείωσε σημαντικά το κόστος της μεταφοράς φορτίων στον κόσμο. <b>Γράφει ο Alexander C.R. Hammond. </b>

Στις 16 Ιουνίου, 1992, η Daily Telegraph δημοσίευσε την προκλητική δήλωση του πρώην ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ: «Ο Ιησούς ήταν ο πρώτος σοσιαλιστής, ο πρώτος που αναζήτησε μια καλύτερη ζωή για την ανθρωπότητα». Ίσως θα έπρεπε η δήλωση του πρώην «τσάρου» της USSR να θεωρηθεί τουλάχιστον απρόσεχτη ή ακόμα και απαράδεκτη. <b> Γράφει ο Lawrence W. Reed. </b>

Το α\\' τρίμηνο του 2019, η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύχθηκε με ρυθμό 3,2%, ξεπερνώντας τις προσδοκίες κατά σχεδόν μία ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα. Τον Απρίλιο η ανεργία έπεσε σε χαμηλό 50 ετών, στο 3,6%. Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να προσθέτουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας κάθε μήνα. <b> Γράφει ο Adam Michel. </b>

Σαν σήμερα πριν από εκατόν είκοσι χρόνια, στις 8 Μαΐου 1899 γεννήθηκε στη Βιέννη ο Friedrich August von Hayek. Ο νομπελίστας οικονομικών το 1974 επρόκειτο να ζήσει μια, όπως τη χαρακτηρίζει ο Peter Boettke στην πρόσφατη έκδοση της σειράς Great Thinkers, συναρπαστική ζωή. <b> Γράφει ο Kai Weiss. </b>\r\n

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εντοπιστούν οι πρώτες σημαίες με σφυροδρέπανα στις διαμαρτυρίες για την κλιματική αλλαγή. Δεδομένων των απελπιστικών περιβαλλοντικών επιδόσεων των σοσιαλιστικών οικονομιών, ο σοσιαλισμός και ο περιβαλλοντισμός δεν θα έπρεπε να θεωρούνται φυσικοί συνοδοιπόροι. Στην πράξη όμως, θεωρούνται. <b> Γράφει ο Kristian Niemietz. </b>

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν ήταν ποτέ μια πολιτική ιδεολογία. Ήταν μία αποτύπωση οικονομικών πολιτικών που βασίστηκαν κυρίως στη μονεταριστική σχολή σκέψης. Δεν υπήρξε ποτέ κάποια περιεκτική νεοφιλελεύθερη πολιτική φιλοσοφία, όπως δεν υπήρξαν ποτέ «νεοφιλελεύθεροι» πολιτικοί φιλόσοφοι. <b> Γράφει ο Βαγγέλης Ανδρέου.</b>

Είναι δύσκολο να μη χαμογελάσει κανείς ειρωνικά βλέποντας το πώς ο Κώδικας Πρακτικής για την Παραπληροφόρηση που διατύπωσε η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απειλεί να υπονομεύσει τις εκστρατείες των πολιτικών κομμάτων κατά τις επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όπως αναφέρει το Politico, οι νέοι κανόνες του Facebook σχετικά με την πολιτική διαφήμιση ορίζουν ότι οι διαφημιστές θα πρέπει να εγγράφονται στη χώρα όπου θα στοχεύει η διαφημιστική τους δράση. Έτσι, οι πανευρωπαϊκές κομματικές ομάδες, που έχουν έδρα τις Βρυξέλλες, επιτρέπεται να διαφημίζουν μόνο σε ψηφοφόρους του Βελγίου. Η απαίτηση της εγγραφής εφαρμόστηκε στο πλαίσιο των προβλέψεων του Κώδικα για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία που έχουν ως στόχο «να μειώσουν τα έσοδα των διακινητών παραπληροφόρησης». <b>Γράφει η Victoria Hewson.</b>

Για έξι χρόνια, οι μόνες πολυτέλειες που ονειρευόταν η Bopha Sayavong ήταν η ειρήνη, η ησυχία, η τροφή και η στέγη. Μόνο όταν έφτασε στο Λίτλ Ροκ ως πρόσφυγας από την κομμουνιστική Καμπότζη, άρχισε να φαντάζεται τις πολυτέλειες που μπορεί να προσφέρει η ελευθερία. <b>Γράφει η Courtney Joyner.</b>

Η Γερμανία ξεπέρασε φέτος την Τσεχία και ανακηρύσσεται στην πιο φιλελεύθερη χώρα της ΕΕ, σύμφωνα με τον Nanny State Index (δείκτης κράτους-γκουβερνάντας) για το 2019. Η Φινλανδία παραμένει το λιγότερο ελεύθερο κράτος-μέλος σε ό,τι αφορά τις ρυθμίσεις για την κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα, το άτμισμα και τα τρόφιμα, με τη Λιθουανία και την Εσθονία να καταλαμβάνουν τη δεύτερη και τρίτη θέση αντιστοίχως. <b>Μελέτη του Epicenter Network.</b>

Σήμερα, θέλω να τιμήσω τη μνήμη μιας ξεχασμένης γωνιάς της Ευρώπης, της οποίας συνέτριψε τις ελευθερίες και την ανεξαρτησία - της Επτανήσου Πολιτείας. Ιδρύθηκε σαν σήμερα (20 Απριλίου) το 1800 και κράτησε επτά χρόνια μέχρι ο Βοναπάρτης να αποφασίσει ότι θέλει να την κατακτήσει.<b>Γράφει ο Lawrence W. Reed.</b>

Αναλογιστείτε αυτούς τους αριθμούς: Η τελευταία σεζόν του Game of Thrones κόστισε περίπου 100 εκατ. δολάρια. Το 1300, ολόκληρο το πραγματικό ΑΕΠ της μεσαιωνικής Αγγλίας ήταν μόλις 40 εκατ. αγγλικές λίρες. <b>Γράφει ο Barry Brownstein.</b>

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε την εξουσιοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ώστε να εκκινήσει διαπραγματεύσεις σε δύο εμπορικές συμφωνίες. Πρώτον, μια «συμφωνία που περιορίζεται στην εξάλειψη των δασμών στα βιομηχανικά αγαθά, αποκλείοντας τα αγροτικά προϊόντα», και δεύτερον «μια συμφωνία επί των αξιολογήσεων συμμόρφωσης». <b>Γράφει η Brittany Davis.</b>

Αν ο Δρόμος προς τη δουλεία είναι το υποδειγματικό πολεμικό έργο για το πώς αναπτύσσεται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το V for Vendetta είναι το αντίστοιχο μιας ταινίας που βασίζεται σε ένα βιβλίο κόμικ. Αφηγείται την ιστορία ενός μασκοφόρου επαναστάτη που αντιμάχεται μια τυραννική κυβέρνηση. <b>Γράφει ο Daniel Buck.</b>

Το καλύτερο επιχείρημα υπέρ του ελεύθερου, ανεμπόδιστου εμπορίου, μπορεί και να έχει προσωπικό χαρακτήρα. Να σας εξηγήσω τι εννοώ. Όταν επιχειρηματολογώ για κάτι, θέλω όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι να παρουσιάσω δεδομένα και λογική. <b> Γράφει ο Sterling Terrell. </b>

Την προηγούμενη εβδομάδα, έγραψα για τη ρομαντική ιδέα του Jason Hickel ότι οι άνθρωποι στο παρελθόν «ζούσαν καλά» με λίγο ή και καθόλου χρηματικό εισόδημα. Επεσήμανα πως πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση, ο ρουχισμός ήταν εξαιρετικά ακριβός και άβολος. <b>Γράφει ο Marian L. Tupy.</b>

Στις 15 Μαρτίου διοργανώθηκαν ενθουσιώδεις μαθητικές διαδηλώσεις που είχαν ως έμπνευση τις παθιασμένες εκκλήσεις της δεκαεξάχρονης Σουηδής μαθήτριας Γκρέτα Τούνμπεργκ. Αν οι δεκαεξάχρονοι θέλουν να συμβάλλουν σοβαρά σε σημαντικούς πολιτικούς διαλόγους, θα πρέπει να το κάνουν χωρίς να καταφεύγουν στη δημαγωγία. <b>Γράφει ο Daniil Gorbatenko.</b>

Τα γραπτά του Φρεντερίκ Μπαστιά δεν έχουν χάσει καθόλου την επικαιρότητά τους. Η οικονομική ανάλυση που διατύπωσε στις αρχές του 19ου αιώνα απηχεί ακόμη και σήμερα, περισσότερα από 150 χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του από φυματίωση το 1850. <b>Γράφει ο Tyler Brandt.</b>