Το παλιό στοιχειώδες μάθημα των οικονομικών ότι, για να παραθέσουμε τον νομπελίστα οικονομολόγο Πωλ Κρούγκμαν από το 1998 «οι υψηλότεροι μισθοί μειώνουν τη ζήτηση για εργασία και συνεπώς οδηγούν σε ανεργία» δεν θεωρείται πλέον απρόσβλητο. <b> Γράφει ο Jon Miltimore. </b>

Ο κόσμος μας σήμερα είναι ένα προϊόν των αξιών, των στάσεων και των πράξεων των προηγούμενων γενεών. Αυτές με τη σειρά τους διαμορφώθηκαν από πολιτικούς θεσμούς, οικονομίες και κοινωνικές σχέσεις. Αυτοί οι παράγοντες διέπουν τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου. Αυτός ο κόσμος όμως εξαφανίζεται. Νέες γενιές παίρνουν τη θέση του και οι απόψεις τους σε θεμελιώδη ζητήματα διαφέρουν σημαντικά από αυτές των προκατόχων τους. <b> Γράφει ο Jan Oravec. </b>

Καθώς επιταχύνεται η δυσάρεστη προεκλογική εκστρατεία του 2019 (Θεέ μου, απομένει ακόμη πάνω από ένας χρόνος!), πολλοί Αμερικανοί αντιμετωπίζουν ακόμη μια, ενίοτε δυσάρεστη, εμπειρία: τα ψώνια για τη νέα σχολική χρονιά. Αυτό όμως που φαίνεται πως παραβλέπεται σ’ αυτή τη διαδικασία είναι το γεγονός πως οι συχνές διαφωνίες γονέων και παιδιών για τα ψώνια αυτά καταδεικνύουν την αιτία που η πολιτική επιτείνει τη διχόνοια μεταξύ των Αμερικανών. <b>Γράφει ο Gary M. Galles.</b>

Οι επικριτές των οικονομιών της ελεύθερης αγοράς συχνά επιχειρούν να κηλιδώσουν τα συστήματα αυτά υποστηρίζοντας ότι διέπονται από «απληστία». Πολλοί μάλιστα ακόμη και υποστηρικτές των οικονομιών της αγοράς υπογραμμίζουν ότι οι ελεύθερες αγορές αξιοποιούν αποτελεσματικά το κίνητρο του ιδιοτελούς συμφέροντος για να παραγάγουν ευρέα οφέλη. <b>Γράφει ο Bradley Thomas.</b>\r\n\r\n

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα ηλιακά πάνελ δεν είναι το καλύτερο υλικό για να στρώσει κανείς σ’ έναν δρόμο. Το γαλλικό κράτος το έμαθε αυτό πρόσφατα με κόστος, αφού πρώτα δαπάνησε 6 εκ. ευρώ για την κατασκευή ενός ηλιακού δρόμου στη Νορμανδία το 2016. Ο δρόμος παρήγαγε σχεδόν μισή από την προσδοκώμενη ενέργεια, και το κόστος υπερέβη κάθε εύλογη προσδοκία για έναν δρόμο… ή έστω για ένα ηλιακό πάνελ. <b> Γράφει ο Ross Marchand. </b>

Μολονότι τα σχολικά προγράμματα έχουν εξελιχθεί, η ουσία παραμένει η ίδια. Τα παιδιά ακόμη διδάσκονται με έναν τυποποιημένο, βιομηχανικό τρόπο. Όπως και με οτιδήποτε άλλο προέρχεται από συγκεντρωτικό έλεγχο, πρόκειται για ένα έντονα αναποτελεσματικό, γραφειοκρατικό και δαπανηρό σύστημα. <b>Γράφει ο Paul Boyce</b>

Αυτή την εβδομάδα, ήρωάς μας είναι ο Willis Haviland Carrier, ο Αμερικανός μηχανικός που κατασκεύασε την πρώτη σύγχρονη μονάδα κλιματισμού. Η εφεύρεσή του μας ανακουφίζει από τη ζέστη του καλοκαιριού, αύξησε την παραγωγικότητα της εργασίας όταν τοποθετήθηκε σε εργοστάσια και γραφεία ανά τον κόσμο, και έσωσε εκατομμύρια ανθρώπους από θανάτους που σχετίζονται με την υψηλή θερμοκρασία.

Το New York Times Magazine πρόσφατα δημοσίευσε το “1619 Project”, μια πρωτοβουλία που αναδεικνύει την τετρακοσιοστή επέτειο της άφιξης των πρώτων Αφρικανών σκλάβων στη Βόρεια Αμερική. Το εγχείρημα είναι φιλόδοξο και έχει ως στόχο την “επαναπλαισίωση της ιστορίας της χώρας μας μέσω της κατανόησης του 1619 ως το έτος της πραγματικής μας ίδρυσης”. Αυτού του είδους τα σχόλια μας δίνουν μια ευκαιρία να εξετάσουμε την κατάσταση των φυλετικών σχέσεων στην Αμερική και τον ρόλο της δουλείας στην ιστορία των ΗΠΑ. <b>Γράφει ο Matthew Feeney. </b>

Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει προειδοποιήσει την Κίνα ότι πρέπει να αντιμετωπίσει “ανθρωπιστικά” στις διαμαρτυρίες στο Χονγκ Κονγκ αν θέλει μια εμπορική συμφωνία, υπονοώντας για πρώτη φορά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιβάλουν κόστη στο Πεκίνο αν πραγματοποιήσει μια επιχείρηση καταστολής τύπου Πλατείας Τιεν Αν Μεν στην πόλη. Ήταν καιρός. Η Κίνα βρίσκεται σε πολύ πιο αδύναμη θέση στο Χονγκ Κονγκ απ’ ό,τι πολλοί συνειδητοποιούν. <b>Γράφει ο Marc A. Thiessen. </b>

Οι ανά τον πλανήτη αρμόδιοι για την χάραξη οικονομικής πολιτικής και οι επενδυτές δεν μπορούν να αγνοήσουν την επιδεινούμενη πολιτική κατάσταση στην Ιταλία καθώς μια οικονομική κρίση εκεί μπορεί να επιφέρει σημαντικές παράπλευρες επιπτώσεις στην υπόλοιπη παγκόσμια οικονομία. Τώρα που ο κ. Σαλβίνι έβγαλε από την πρίζα την ιταλική κυβέρνηση συνεργασίας, η Ιταλία πιθανότατα θα αναγκαστεί να πάει σε εκλογές μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου. <b>Γράφει ο Desmond Lachman. </b>

Αυτή την εβδομάδα, η Ηρωίδα της Ανάπτυξης είναι για μας η Βιρτζίνια Άπγκαρ, Αμερικανίδα αναισθησιολόγος και ιατρική ερευνήτρια που ανέπτυξε ένα τεστ που χρησιμοποιείται για τη γρήγορη εκτίμηση της υγείας των νεογέννητων παιδιών και τον προσδιορισμό του αν τα νεογνά χρειάζονται άμεση ιατρική φροντίδα. <b>Γράφει ο Alexander Hammond. </b>

Υπάρχει μια νέα ελπίδα για τους χρήστες του διαδικτύου: Οι στρατιές των ξωτικών που πολεμούν τα διαδικτυακά τρολ έχουν αναπτυχθεί σε ακόμη μία χώρα - τον περιφερειακό ηγέτη στην αντιμετώπιση των κακόβουλων ξένων επιρροών: την Τσεχία. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα τσεχικό και ένα βαλτικό ξωτικό; Και πώς μπορεί ένα αλυσιδωτό email να μετατραπεί σε όπλο μαζικής καταστροφής; <b>Γράφει ο Adela Kleckova. </b>

Το 1898, μετά την γρήγορη νίκη των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο με την Ισπανία, ο σπουδαίος κοινωνικός επιστήμονας του Yale William Graham Sumner εξεφώνησε μια ομιλία με τίτλο “Η κατάκτηση των Ηνωμένων Πολιτειών από την Ισπανία”.

Μέσα σ’ αυτό τον καυτό καιρό, αξίζει τον κόπο να σκεφτούμε για μια στιγμή τον κλιματισμό - την απλή εφεύρεση που μας παρέχει ανακούφιση από τη ζέστη του καλοκαιριού, επιτρέπει στους ανθρώπους να κατοικούν σε αφιλόξενα μέχρι πρότινος μέρη, αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας μας, και έχει σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από τον θάνατο από υψηλή θερμοκρασία. Μια εφεύρεση που χρησιμοποιείται από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, και ευτυχώς γίνεται ολοένα και πιο προσιτή. <b>Γράφουν οι Gale Pooley και Alexander Hammond. </b>

Η ολλανδική κυβέρνηση συνέταξε ένα νομοσχέδιο με στόχο τη χρέωση για περιβαλλοντικά ρυπογόνες συμπεριφορές. Το επόμενο βήμα, ένας ευρωπαϊκός φόρος επί των πτήσεων, μπορεί να αρχίσει κι αυτό να πραγματώνεται. Όμως οι φόροι για την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να το βλάψουν μακροπρόθεσμα, και η παράβλεψη των προσπαθειών που έχουν καταβάλει οι αεροπορικές εταιρίες για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες σε καινοτόμα πράσινα προγράμματα. <b>Γράφει ο Diego Zuniga Aguilera. </b>

Πάνω από τρία χρόνια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή, τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ συμφωνούν με τον νέο στόχο της επίτευξης ουδετερότητας άνθρακα μέχρι το 2050. Η μείωση των εκπομπών κατά περισσότερο από 40% μέσα στα επόμενα 10 χρόνια είναι ένας τολμηρός στόχος καθαυτός. <b>Γράφει η Sorana Gheorghiade.</b>

Όπως καταγράφει η τελευταία δημοσίευση του Δείκτη Κράτους-Παραμάνας (Nanny State Index) του Epicenter, η Ισπανία είναι μια από τις πιο ελεύθερες χώρες της ΕΕ, καταλαμβάνοντας την 6η θέση μεταξύ 28 κρατών, βελτιώνοντας τη θέση της κατά τέσσερις θέσεις σε σχέση με το 2017. <b>Γράφει ο Juan Angel de Soto. </b>

Τις προάλλες, ένας πολιτικός επέκρινε τον Μπέρνι Σάντερς και την Ελίζαμπεθ Γουόρεν υποστηρίζοντας ότι προσφέρουν στους ψηφοφόρους «δωρεάν τα πάντα και ανέφικτες υποσχέσεις». Είναι αξιοσημείωτο ότι η κριτική αυτή διατυπώθηκε από έναν Δημοκρατικό ομόλογό τους. Ο Τζον Ντιλέινι είπε ότι αυτού του είδους οι πολιτικές βασίζονται σε «οικονομικά των παραμυθιών». <b>Γράφει ο Dan Sanchez.</b>\r\n\r\n

Η Ουκρανία είναι η μόνη δημοκρατική χώρα στον κόσμο όπου οι ιδιοκτήτες γης δεν έχουν το έννομο δικαίωμα να αποχωριστούν την ιδιοκτησία τους. Στο περίεργο πολιτικό περιβάλλον της χώρας ένας κωμικός εξελέγη Πρόεδρος της Ουκρανίας τον Μάιο, και το νέο του πολιτικό κόμμα μόλις κέρδισε την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. <b> Γράφει ο AJ Skiera. </b>

Το Lithuanian Free Market Institute (LFMI) συνέταξε μια ανάλυση των ρυθμίσεων που αφορούν τις ώρες εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΕ θέτει ελάχιστα επίπεδα ρύθμισης ως προς τις ώρες εργασίας. Η έρευνα καταδεικνύει ότι οι χώρες τείνουν να ακολουθούν πλήρως τις προδιαγραφές της ΕΕ ως προς τη μέγιστη διάρκεια της ημερήσιας εργασίας, τις ελάχιστες περιόδους ανάπαυσης, και κάποιες πτυχές της ετήσιας άδειας.

Το «ψευδείς ειδήσεις» έχει γίνει η εύκολη απάντηση για κάθε ερώτηση ή ρεπορτάζ με το οποίο διαφωνεί ή δυσαρεστείται ένα δημόσιο πρόσωπο. Μολονότι η έκφραση αυτή έγινε πρώτα δημοφιλής στις ΗΠΑ, οι πολιτικοί και οι δημοσιολόγοι σε ολόκληρη την Ευρώπη πλέον χρησιμοποιούν την ίδια απάντηση για να εκτρέψουν τη συζήτηση, να αποφύγουν τον κριτικό έλεγχο και μερικές φορές για να επισημάνουν την πραγματικότητα. <b> Γράφει ο Sam Bocetta. </b>

Η πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης στην Ευρώπη απειλείται. Ο ευρωπαϊκός ενημερωτικός κλάδος αντί να επιδεικνύει μια πλούσια ποικιλομορφία απόψεων, περιεχομένου, ιδιοκτησίας και δομών, αντιμετωπίζει σημαντικούς και εντεινόμενος κινδύνους που αφορούν την ανταγωνιστικότητά του, τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία και τον βαθμό κοινωνικής συμπερίληψης. <b>Γράφει ο Matteo Baccaglini.</b>

Μετά από χρόνια λιτότητας, η ελληνική πολιτική σκηνή μετακινήθηκε από την ακροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έναν χαρισματικό κεντροδεξιό πολιτικό που ανέλαβε το έργο να ανατάξει την ελληνική οικονομία. Μετά όμως από μια συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας της τάξης του 25%, πώς θα τηρήσει τις υποσχέσεις του, και τι σημαίνει η εκλογή του για τις οικονομίες της νότιας Ευρώπης; <b>Γράφει ο Daniel Iturri Calvo.</b>\r\n

Στις 28 Ιουλίου του 1902 γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς φιλοσόφους του 20ου αιώνα, ο Καρλ Ράιμουντ Πόπερ. Ως έφηβος στη Βιέννη, ο Πόπερ αισθάνθηκε έλξη προς τον μαρξισμό, και για ένα διάστημα θεωρούσε τον εαυτό του κομμουνιστή. Αυτό που τον απομάγευσε ήταν η συνειδητοποίηση ότι καμία από τις προκείμενες του μαρξισμού δεν μπορούσε να ελεγχθεί. <b>Γράφει ο Madsen Pirie.</b>\r\n