Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο φιλελευθερισμός νίκησε. Ο κόσμος κινείται προς την περισσότερη ελευθερία, την περισσότερη ισότητα και κατά συνέπεια τη λιγότερη φτώχεια και τον λιγότερο πόλεμο. Η ναζιστική Γερμανία ηττήθηκε στον Β/ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε υπό τα φρικτά της ψέματα. Γιατί λοιπόν δεν αισθανόμαστε νικητές; <b>Γράφει ο Mate Hajba.</b>

Ο κρατισμός, ο παρεμβατισμός, ο κεντρικός σχεδιασμός, η γραφειοκρατία, η οχλοκρατία, η ψηφοθηρία, η διαφθορά και όλες αυτές οι διαφορετικές εκφάνσεις και αποτελέσματα του σοσιαλισμού δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστη την οικοδομή, τον τομέα εκείνο της οικονομίας που είναι ο πιο εμφανής από όλους τους άλλους τομείς της γύρω μας. <b> Γράφει ο Γεώργιος Β. Βελτσίστας. </b>

Συχνά εκλαμβάνεται ο φιλελευθερισμός ως ταυτόσημος με την τρέχουσα αντίληψη της «πρέπουσας στάσης» πάνω σε κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά πράγματα. Όμως, ο φιλελευθερισμός δεν ταυτίζεται με μια τέτοια στάση. <b>Γράφει ο Δημήτρης Δημητράκος.</b>

Tα Γκούλαγκ και οι δίκες της Μόσχας, οι μαζικές εκτελέσεις των «ύποπτων» γιατρών και ο εξανδραποδισμός των ιστορικά μεγάλων λαών της Μεσευρώπης, οι βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών στα βάθη της Σιβηρίας και η εν πολλοίς εξολόθρευσή τους, καθώς και οι μαζικότατες εκκαθαρίσεις αντιπάλων αποτελούν θέματα του παρελθόντος που πρέπει να μένουν ανέγγιχτα από τους πολιτικούς του σήμερα; <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Οι αντιδράσεις των πολιτών που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, απέναντι στην στάση του συνόλου των ευρωβουλευτών της—πλην της φωτεινής εξαιρέσεως της Μισέλ Ασημακοπούλου—φανερώνουν πως στην βάση του κόμματος έχουν αναπτυχθεί αντισώματα στην ιδεολογική αφασία των ηγετικών στελεχών του.

Εσχάτως, ο πρώην κορυφαίος υπουργός της Κυβέρνησης Τσίπρα κ. Κατρούγκαλος έκανε μια απολύτως εξωφρενική δήλωση, διπλά απαράδεκτη δεδομένης της ιδιότητάς του ως νομικού, καθηγητή δημοσίου δικαίου και συνταγματολόγου. Με αφορμή την αρχειοθέτηση των υποθέσεων επτά πολιτικών προσώπων για τη Novartis, ο κ. Κατρούγκαλος δήλωσε τα εξής: «Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία δεν σημαίνει απόλυτη αθωότητα.

Μία από τις πιο συνηθισμένες κατηγορίες κατά των φιλελεύθερων που παραμένουν πιστοί στην κλασική παράδοση είναι ότι συνεχώς αναγείρουν ιδέες και προσωπικότητες του παρελθόντος. Το σημερινό βιβλίο που θα βρείτε στα περίπτερα χάρη στη συνεργασία του ΚΕΦίΜ, του παγκόσμιου δικτύου δεξαμενών σκέψης που συνεργάζεται και του Φιλελεύθερου, περιέχει την πιο φρέσκια μάτια σε θέματα πολιτικής και οικονομίας από τη φιλελεύθερη παράδοση, τη Σχολή της Δημόσιας Επιλογής.

Ο Πόππερ είναι κυρίως γνωστός μεταξύ των φιλελευθέρων για το έργο του «Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της». Γράφοντας ενώ ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ακόμη μαινόταν, ο Πόππερ εντόπισε μια από τις σημαντικότερες διαφορές ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα που με διάφορες επρόκειτο να συνεχίσουν να συγκρούονται ακόμη και στη μεταπολεμική περίοδο.\r\n\r\n

Οι λόγοι για τους οποίους ένας φιλελεύθερος προτιμά το μικρότερο κράτος από το μεγάλο είναι πολλοί, θεμελιωμένοι στη μεγάλη φιλελεύθερη παράδοση και την ίδια την ιδέα της ατομικής ελευθερίας. Όμως, επειδή αρκετοί μοντέρνοι φιλελεύθεροι δεν ασπάζονται αυτή την πλούσια παράδοση, αξίζει να αναφέρουμε τρεις σύγχρονους λόγους που καθιστούν το αίτημα για ένα μικρό κράτος επίκαιρους.

Η πρώτη δημοσκόπηση μετά τις εκλογές είναι σημαντική όχι γιατί ανέδειξε την υπεροχή του Κυρ.Μητσοτάκη απέναντι στον Α. Τσίπρα ούτε για τις 19 μονάδες διαφορά στην πρόθεση ψήφου. Το σημαντικό σε αυτήν την δημοσκόπηση είναι πως κατέδειξε ότι οι ιδεολογικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας έχουν κατισχύσει πλήρως απέναντι στις αρχές της Αριστεράς. <b>Γράφει ο Σάκης Μουμτζής. </b>

Η Σλοβάκα Πρόεδρος Zuzana Caputova σκοπεύει να κάνει οκτώ επίσημα ταξίδια κατά το πρώτο καλοκαίρι της θητείας της. Ένα από αυτά ήδη έγινε πρόσφατα στη Γερμανία. Τι συνέβη λοιπόν στο Βερολίνο; Αν κρίνουμε από τις προηγούμενες επισκέψεις, είναι δύσκολο να πει κανείς. Αλλά σίγουρα αξίζει την προσοχή μας. <b> Γράφει η Adela Kleckova. </b>

Το ζήτημα μας απασχολεί εδώ και μήνες αλλά διστάζαμε να το σχολιάσουμε κι αυτό γιατί αφορά ευαισθησίες που οι συμπολίτες μας δεν δείχνουν να συμμερίζονται σε μεγάλη κλίμακα. Η είδηση όμως που διαβάσαμε χθες ότι το κινεζικό καθεστώς ανέστειλε τη λειτουργία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών της Κίνας είναι καλή αφορμή για να επιχειρήσουμε το θέμα να καταλάβει κεντρικότερη θέση στη συζήτηση.\r\n

Το τελευταίο φιλελεύθερο Ινστιτούτο της Κίνας παύθηκε από τις τοπικές αρχές πριν λίγες μόλις μέρες γεγονός που αποτελεί μια ακόμη απόδειξη ότι το Πεκίνο δεν ανέχεται την κριτική και την διαφορετική άποψη. Tο κλείσιμο του Ινστιτούτου, πρέπει να προβληματίσει όλους τους Φιλελεύθερους σε Ελλάδα, Ευρώπη και Δύση γενικότερα, σχολίασε ο πρόεδρος του ΚΕΦίΜ Αλέξανδρος Σκούρας.

Νομοτελειακά, όσο η κυβέρνηση θα θεμελιώνει μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία, θα ανορθώνει την οικονομία, θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, θα προστατεύει τις αδύναμες τάξεις, θα μεριμνά για την ασφάλεια των πολιτών, θα αναβαθμίζει την Παιδεία (το αναμένουμε με ανυπομονησία) και θα λαμβάνει διεθνείς πρωτοβουλίες, τόσο θα εκπροσωπεί τους προοδευτικούς φιλελεύθερους πολίτες.\r\n\r\n

Παρακολουθώ χρόνια την πορεία του Αδώνιδος του Γεωργιάδη και μπορώ πλέον να σας πω ότι δικαίως συγκεντρώνει τα πυρά των Πραιτοριανών της Κουμουνδούρου. Επειδή είναι από τους λίγους που μπορούν να ανέβουν τον Γολγοθά που απαιτεί μία φιλελεύθερη κυβέρνηση. Έχει τα καλά και τα στραβά του. Αλλά έχει κυρίως ένα χαρακτηριστικό: Είναι ένας καλός στρατιώτης. Προς το παρόν...

Οι επικριτές των οικονομιών της ελεύθερης αγοράς συχνά επιχειρούν να κηλιδώσουν τα συστήματα αυτά υποστηρίζοντας ότι διέπονται από «απληστία». Πολλοί μάλιστα ακόμη και υποστηρικτές των οικονομιών της αγοράς υπογραμμίζουν ότι οι ελεύθερες αγορές αξιοποιούν αποτελεσματικά το κίνητρο του ιδιοτελούς συμφέροντος για να παραγάγουν ευρέα οφέλη. <b>Γράφει ο Bradley Thomas.</b>\r\n\r\n

Κατά τη διάρκεια της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ, ο βουλευτής Τζάστιν Αμάς έχει ασκήσει κριτική στον πρόεδρο για τον τρόπο που ασκεί την εξουσία και πολιτεύεται. Πριν από λίγο διάστημα μάλιστα έγινε ανεξάρτητος, θέλοντας να αποδείξει ότι παραμένει πιστός στις ιδέες του φιλελευθερισμού. <b>Γράφει ο Γιάννης Μαντζίκος.</b>

Την Παρασκευή άφησε την τελευταία του πνοή ο δισεκατομμυριούχος βιομήχανος, φιλάνθρωπος και υποστηρικτής πολλών φιλελεύθερων και συντηρητικών οργανώσεων, Ντέιβιντ Κοχ. Μαζί με τον αδερφό του, Τσάρλς, ο Ντέβιντ Κοχ (προφέρεται Κόουκ) δημιούργησε τη 2η μεγαλύτερη ιδιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ, ευεργέτησε τις τέχνες, τον πολιτισμό, την επιστήμη και την έρευνα.

Ο Αμερικανός επιχειρηματίας Ντειβιντ Κοχ που πέθανε χθες σε ηλικία 79 ετών θεωρούνταν, λανθασμένα, συντηρητικός ή (και) Ρεπουμπλικάνος. Στην πραγματικότητα ο Ντέιβιντ Κοχ όπως και ο αδελφός του Τσαρλς ήταν οι βασικότεροι υποστηρικτές του φιλελευθερισμού, των αρχών της ελεύθερου επιχειρείν και της όσο το δυνατόν μικρότερης παρέμβασης του κράτους στη δημόσια σφαίρα. <b> Γράφει ο Γιάννης Μαντζίκος. </b>

Στην Ευρώπη οι πολίτες βγαίνουν στον δρόμο για να κάνουν αντι-κρατικιστική διαμαρτυρία. Δεν είναι απαραίτητο πως στην Ελλάδα οι φιλελεύθεροι πρέπει να βγουν στους δρόμους για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, την κατοχύρωση των ατομικών ελευθεριών και την ανατροπή της κρατικιστικής νοοτροπίας. Με τη συνεργασία τα άτομα, μπορούν να πετύχουν πολλά.<b> Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαραβάκος. </b>

Ο φιλελευθερισμός είναι ασύμβατος με τον κρατισμό και τα παράγωγά του, που είναι ο κολεκτιβισμός, ο οποίος στην ακραία μορφή του καταλήγει στον ολοκληρωτισμό κομμουνιστικού ή φασιστικού τύπου. Αυτές είναι οι φανερές αντιδημοκρατικές δυνάμεις στις οποίες αντιτάσσεται ο φιλελευθερισμός. <b>Γράφει ο Δημήτρης Δημητράκος.</b>

Παραμονή δεκαπενταύγουστου σήμερα και όσοι μείνατε πιστοί στην ημερήσια ανάγνωση του Liberal αξίζετε συγχαρητήρια. Σήμερα, μιας και ο πολύς κόσμος βρίσκεται στις παραλίες της πανέμορφης χώρας μας, θα αναφερθούμε σε ένα λίγο πιο «ψαγμένο» θέμα, δηλαδή σε ένα θέμα που ενδιαφέρει πρωτίστως όσους είναι φιλελεύθεροι και επιδιώκουν ενεργά την προώθηση των ιδεών τους.\r\n

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αντιμέτωπος ξανά με τα φιλελεύθερα δαιμόνια, μόνο που αυτή τη φορά δεν θα μπορεί να τα προσπεράσει. Είτε θα γίνει ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, είτε θα αποτάξει μια για πάντα την «πουλημένη στροφή» και θα μείνει συνδεδεμένος με τα κινήματα και τον λαϊκισμό. <b>Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαραβάκος</b>

Η φιλελεύθερη θεωρία του Πόπερ είναι ριζοσπαστική, ακόμα και ανατρεπτική. Απαιτεί πριν απ’ όλα την τιθάσευση της εξουσίας, την άρνηση του δογματισμού και τα ολοκληρωτικά πολιτικά του υποστυλώματα. Και απαιτεί από αυτούς που ασκούν εξουσία σε μια δημοκρατία, να λογοδοτούν για τα έργα τους και την πολιτική τους.