Παρακολουθώ χρόνια την πορεία του Αδώνιδος του Γεωργιάδη και μπορώ πλέον να σας πω ότι δικαίως συγκεντρώνει τα πυρά των Πραιτοριανών της Κουμουνδούρου. Επειδή είναι από τους λίγους που μπορούν να ανέβουν τον Γολγοθά που απαιτεί μία φιλελεύθερη κυβέρνηση. Έχει τα καλά και τα στραβά του. Αλλά έχει κυρίως ένα χαρακτηριστικό: Είναι ένας καλός στρατιώτης. Προς το παρόν...
Λέμε προς το παρόν επειδή αυτό ισχύει τελικά για όλους μας. Ενενήντα εννιά σωστά μπορεί κάποιος να έχει κάνει στην διαδρομή του. Το εκατοστό να είναι λάθος, ο κόσμος ξεχνάει τα προηγούμενα ενενήντα εννιά. Αλλά πολιτικός είναι, τα ξέρει αυτά. Είναι κομμάτι του παιγνιδιού.
Αυτό το πρώτο διάστημα της νέας διακυβέρνησης ο Άδωνις έδειξε ότι την ξέρει την δουλειά. Δεν κρύφτηκε από τα προβλήματα, «έτρεξε» το Ελληνικό με υπερηχητικές ταχύτητες, ανακατεύτηκε στα βρώμικα απόνερα της Creta Farms, προσπάθησε να διορθώσει από την πρώτη ημέρα διάφορα στραβά και ανάποδα των προηγούμενων. Με άλλα λόγια, ήταν ένας Άδωνις όπως ακριβώς τον περιμέναμε.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε πολλούς! Έχουμε νέους υπουργούς και κυρίως υφυπουργούς που σε λίγο καιρό θα τους συγκρίνουμε με τον Άδωνι και πιθανότατα θα τον έχουν ξεπεράσει, έχουμε αξιόλογους ανθρώπους που προσπαθούν για το καλύτερο και έχουμε παλαιούς υπουργούς που κάνουν ό,τι ακριβώς έκαναν και στο παρελθόν: Τίποτα!
Λείπουν από αυτή την κυβέρνηση πολλοί καλοί στρατιώτες. Όχι γιατί δεν τους τοποθέτησε ο Κυριάκος, αλλά επειδή δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πολλοί ικανοί άνθρωποι για να μπουν στην πολιτική! Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, αυτή η κυβέρνηση έχει ασύγκριτα καλύτερο υλικό από προηγούμενες. Αλλά αυτό το υλικό δεν φτάνει! Και δεν είναι θέμα Κυριάκου, είναι το πως αντιμετωπίζουν την πολιτική άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν.
Ο Άδωνις ξεχωρίζει κάνοντας το αυτονόητο. Κάνοντας την δουλειά του! Κι αυτό είναι το τραγικό. Κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Είναι φανερό ότι εδώ και καιρό κάτι δεν πάει καλά στην χώρα. Διαφορετικά δεν θα χρεοκοπούσαμε. Κι είναι επίσης γεγονός ότι η πλειοψηφία του κόσμου το είδε και έδωσε την εξουσία στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι αυτό και είμαστε απαιτητικοί από αυτή την κυβέρνηση. Γι'' αυτό και θέλουμε να τρέξουν όλα γρήγορα. Όπως τα τρέχει ο Άδωνις. Επειδή δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει σύντομα άλλη τέτοια αναλαμπή σε αυτό τον λαό. Να πει, δηλαδή, ναι σε μια φιλελεύθερη ατζέντα. Την επόμενη φορά κι εφόσον τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που φαντάστηκε, είναι πιθανό να επιστρέψει στις Βαρουφάκειες απόψεις του 2015...
Να επιστρέψουμε στην συζήτηση περί Αδώνιδος. Ο Άδωνις δεν είναι του φιλελεύθερου γούστου πολλών εξ υμών, των θεματοφυλάκων των σπηλαίων του Μινώταυρου. Του το είπα μία ημέρα και αυτός αντέδρασε με έναν αφοπλιστικό τρόπο: «Είμαι φιλελεύθερος στα οικονομικά και συντηρητικός στα κοινωνικά, όπως και η Θάτσερ. Εσένα, ποια είναι η θέση του για την Μάργκαρετ; Ήταν αρκετά φιλελεύθερη ή όχι»; Αν μη τι άλλο ήταν μια έξυπνη απάντηση.
Ο Άδωνις είναι εργατικός και δεν φοβάται να σπάσει αυγά για να κάνει ομελέτα. Την ίδια ώρα είναι και παρορμητικός. Θα μπορούσε να έχει γλιτώσει αρκετές «πατάτες» αν ήταν πιο προσεκτικός. Αλλά τελικά από τους ανθρώπους δεν μπορείς να πάρεις μόνο αυτό που σου αρέσει. Αγοράζεις ένα συνολικό πακέτο, με τα συν και τα πλην του. Αυτό συμβαίνει και με τον Άδωνη. Είναι αυτό που βλέπεις. Αν σου αρέσει το παίρνεις. Αν όχι το αφήνεις.
Προτιμώ όμως έναν Άδωνι με τα χίλια του στραβά από έναν άλλον που δεν τολμάει να βάλει την υπογραφή του σε οτιδήποτε. Θέλουμε ανθρώπους που να τολμούν και να μην φοβούνται να εκτεθούν. Θέλουμε αποτέλεσμα και όχι διαχείριση μιας μίζερης καθημερινότητας. Θέλουμε μία κυβέρνηση που να τρέχει με χίλια και να αντέχει στην γκρίνια μας! Θέλουμε ο Άδωνις να μην είναι αύριο ένας ξεχωριστός υπουργός, αλλά μία κυβέρνηση που να έχει υπουργούς που να βάλουν τα γυαλιά στον Άδωνη.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
