Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το ζήτημα μας απασχολεί εδώ και μήνες αλλά διστάζαμε να το σχολιάσουμε κι αυτό γιατί αφορά ευαισθησίες που οι συμπολίτες μας δεν δείχνουν να συμμερίζονται σε μεγάλη κλίμακα. Η είδηση όμως που διαβάσαμε χθες εδώ στο Liberal ότι το κινεζικό καθεστώς ανέστειλε τη λειτουργία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών της Κίνας αλλά κι ένα άρθρο γνώμης του Μιχάλη Μητσού στα ΝΕΑ (με τις διαπιστώσεις του οποίου για το πώς βλέπουν οι ΗΠΑ την κρίση στο Χονγκ-Κονγκ διαφωνούμε- οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ ανησυχούν πολύ) είναι καλή αφορμή για να επιχειρήσουμε το θέμα να καταλάβει κεντρικότερη θέση στη συζήτηση.
Η Κίνα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ειδεχθές κομμουνιστικό καθεστώς. Και στην καπιταλιστική του εκδοχή, ειδεχθές καθεστώς παραμένει. Παρακολουθούμε κι εμείς έντρομοι την εκστρατεία επικράτησής της σε όλο τον πλανήτη, με διάφορα μέσα και με πρόσχημα τις επενδύσεις και με όχημα την τεχνολογία, ενώ στην ίδια τη χώρα το κομμουνιστικό καθεστώς καταπνίγει δικαιώματα, φυλακίζει αντιφρονούντες, διατηρεί στρατόπεδα συγκέντρωσης Μουσουλμάνων και είναι έτοιμο να πνίξει στο αίμα τους διαδηλωτές στο Χονγκ-Κονγκ με τον τρόπο που το έκανε πριν από τριάντα χρόνια στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν (σημειώνουμε ότι κάποιοι από τους εξεγερμένους φοιτητές της Τιεν Αν Μεν είναι ακόμα στη φυλακή). Πρόκειται για ένα καθεστώς η δράση του οποίου πρέπει να προβληματίζει κάθε δημοκρατικό πολίτη.
Η Κίνα έχει εισβάλλει και στη χώρα μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια που στην Ελλάδα κυβερνούσε μια παρέα κυνικών, αποϊδεολογικοποιημένων φιλοχρήματων εξουσιομανών και πάνω απ'όλα εχθρικά διακείμενων προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Τώρα όμως η Ελλάδα έχει μια συντηρητική μεν κυβέρνηση αλλά με ένα φιλελεύθερο Πρωθυπουργό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας από τους ελάχιστους πραγματικούς φιλελεύθερους σε αυτή τη χώρα. Δεν είναι μόνον οι προσωπικές του απόψεις αλλά και ο τρόπος που διαχειρίζεται μέχρι και τους εσωκομματικούς του αντιπάλους αλλά κι ένα πλήθος άλλων λεπτομερειών που αξίζει, κάποτε, να απαριθμήσουμε που δεν μας αφήνει καμία απολύτως αμφιβολία για το που στέκεται ιδεολογικά.
Η θέση της χώρας μας είναι δεινή αλλά ακόμα και πριν την κρίση η Ελλάδα χάνοντας άπειρες ευκαιρίες, έμεινε μια χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας και την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στη δεύτερη ταχύτητα των χωρών της περιφέρειας.
Μπορεί η μικρή και αδύναμη Ελλάδα να ζητήσει από την Κίνα να σεβαστεί τα δικαιώματα του ανθρώπου;
Η Ελλάδα ίσως όχι αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί γιατί είναι ένας πολιτικός που διεθνώς έχει κερδίσει τις εντυπώσεις, η διεθνής κοινότητα τον έχει αξιολογήσει θετικά τόσο για τα προσόντα του όσο και για τις πολιτικές του θέσεις. Εξάλλου, θυμόμαστε όλοι τον τρόπο που συγκρούστηκε με τον Βίκτορ Όρμπαν μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι Πρωθυπουργός χώρας της ΕΕ και της ΕΕ της αρέσει να ποζάρει ως το προπύργιο της ελευθερίας και τον φορέα των ιδεών του Διαφωτισμού. Μπορεί να κινηθεί εντός των ευρωπαϊκών πλαισίων και με την «ευρωπαϊκή» του ιδιότητα.
Από το 2016 αρθρογραφούμε πάνω στην ανάγκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης να γίνει σημείο αναφοράς όλων των φιλελεύθερων εντός της ΕΕ αλλά και της ευρύτερης περιοχής μας. Η επίσκεψή του στη Σαγκάη είναι χρυσή ευκαιρία να δείξει ποιος είναι. Είναι δε κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι μια τέτοια κίνηση δεν θα επηρέαζε στο ελάχιστο τις σχέσεις μας την Κίνα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε ποτέ υπερασπιζόμενοι το Δίκαιο. Η επίδειξη συνέπειας προς τις ιδεολογικές μας αρχές μας γεμίζει δύναμη και προκαλεί τον σεβασμό, δεν μας εξασθενεί.
Δεν έχουμε την απαίτηση να το κάνει γιατί στην πολιτική ο ρεαλισμός πρέπει να η πηγή κάθε στρατηγικού σχεδιασμού. Ο ρεαλισμός όμως, όχι η εκλογίκευση. Ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, ας το σκεφτούν. Στο θέμα της Κίνας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μια μοναδική ευκαιρία να αναδειχθεί σε πολιτική φυσιογνωμία διεθνούς εμβέλειας.
