Του Σάκη Μουμτζή
Οι αντιδράσεις των πολιτών που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, απέναντι στην στάση του συνόλου των ευρωβουλευτών της—πλην της φωτεινής εξαιρέσεως της Μισέλ Ασημακοπούλου—φανερώνουν πως στην βάση του κόμματος έχουν αναπτυχθεί αντισώματα στην ιδεολογική αφασία των ηγετικών στελεχών του.
Πράγματι, οι αντιδράσεις ήταν απροσδόκητα μεγάλες. Σηματοδοτούν την επιθυμία των πολιτών που ψηφίσαν Νέα Δημοκρατία, να αποδομηθεί πλήρως όλο το ιδεολογικό κατασκεύασμα της Αριστεράς που οικοδομήθηκε τα τελευταία 45 χρόνια.
Είναι ολοφάνερο, σε ένα μεγάλο μέρος του στελεχικού δυναμικού του κόμματος και όχι μόνο, επικρατεί η αντίληψη, πως ο κομμουνισμός είναι μια καλη θεωρία που εφαρμόστηκε λάθος. Γι΄αυτό και είναι λάθος—όπως υποστηρίζουν—να εξομοιώνουμε τον ναζισμό με τον κομμουνισμό. Με απλά λόγια, οι κομμουνιστές έχουν καλές προθέσεις, αλλά κάπου ξέφυγαν στην υλοποίηση τους.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως ο μαρξισμός είναι μια εγκληματογόνος θεωρία. Η επαγγελλία του επίγειου παράδεισου έχει ως προϋπόθεση την εξόντωση, ηθική, πολιτική, οικονομική και βιολογική ολόκληρων κοινωνικών τάξεων.
Μιλούμε δηλαδή για έναν «κοινωνικοπολιτικό ευγονισμό».
«Ο αντίπαλος γίνεται εχθρός και μετά εγκληματίας.» Η εγκληματικότητα αυτών των καθεστώτων δεν είναι συμπτωματική. Είναι συστημική. Και για να θυμηθούμε τον Jacques Julliard, « για ποιο λόγο και ως προς τι, εγκληματίες που επικαλούνται το καλό είναι λιγότερο ένοχοι από εκείνους που επικαλούνται το κακό;»
Στην πατρίδα μας, κομβικό σημείο της επικράτησης της ιδεολογίας της Αριστεράς ήταν η επανασυγγραφή της ιστορίας του Εμφυλίου πολέμου από τους ηττημένους, που την έχουν καταστήσει ηγεμονικό αφήγημα.
Μέσα από την «δικαίωση» και την θυματοποίηση των ιδεολογικοπολιτικών προγόνων τους, οι αριστεροί επέβαλλαν τις αντιλήψεις τους σε όλες τις σύγχρονες δραστηριότητες των πολιτών στην πατρίδα μας.
Γιατί, ως γνωστόν, αποτελούμε ένα πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Μια θλιβερή εξαιρετικότητα.
Αντιλαμβάνομαι πως σε ένα μέρος της ηγετικής ομάδος της Νέας Δημοκρατίας επικρατεί η αντίληψη, « εδώ ήρθαμε για να φέρουμε την ανάπτυξη και να λύσουμε τα σύγχρονα προβλήματα, δεν θα ασχολούμαστε με αυτά».
Μάλλον δεν κατανοούν πως η ανάπτυξη θα έρθει όταν θριαμβεύσουν ιδεολογικά οι αξίες του φιλελευθερισμού. Οταν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν πως χωρίς την ελεύθερη οικονομία δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Πως ο κρατισμός και οι κεντρικοί σχεδιασμοί—χαρακτηριστικά των αριστερών κομμάτων—οδηγούν στην ύφεση και στην κατάρρευση των οικονομιών. Οταν γίνει ηγεμονική η αντίληψη πως η ατμομηχανή της ανάπτυξης είναι ο ιδιωτικός τομέας, χωρίς τις κρατικές παρεμβάσεις.
Δυστυχώς, αν διαβάσει κάποιος τις ανακοινώσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων της Νέας Δημοκρατίας, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις ανάλογες ανακοινώσεις των οργανώσεων της Αριστεράς.
Αλλά και στην ΟΝΝΕΔ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Είναι αδιανόητο η φιλελεύθερη παράταξη να κυριαρχεί εκλογικά στα ΑΕΙ και να χάνει κατά κράτος την μάχη των ιδεών, από τις δυναμικές μειοψηφίες μέσα στην κοινωνία.
Γιατί όπως έδειξαν τα πρόσφατα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, οι νέοι ψήφισαν Αριστερά.
Προφανώς, χρειάζεται πολλή δουλειά για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση. Το έδαφος υπάρχει—όπως έδειξαν οι αντιδράσεις των πολιτών απέναντι στην στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ευρωβουλευτών του κόμματος.
Το ζήτημα είναι αν η ηγεσία έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και αν επιθυμεί να το αντιμετωπίσει.
