Η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι παραδοσιακά χαλαρή. Οι Έλληνες (και όχι μόνο) ψηφοφόροι, έχοντας την εν μέρει δικαιολογημένη αίσθηση απόστασης από τις Βρυξέλλες, δεν δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο καθαυτό διακύβευμα των ευρωεκλογών αλλά αντίθετα τις χρησιμοποιούν για να εκφράσουν τις κομματικές προτιμήσεις τους σε εθνικό επίπεδο.

Παγίδα ο τίτλος, το παραδέχομαι. Είμαι υπέρ της άμεσης νομιμοποίησης της μαριχουάνας, όχι μόνο για ιατρική αλλά και ψυχαγωγική χρήση, παρά το γεγονός ότι δεν την έχω δοκιμάσει ποτέ. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε σε τρεις.

Μπορεί η οικονομία μας να έχει επανέλθει σε ανοδική πορεία, η ανεργία δειλά δειλά να μειώνεται και στην Ευρώπη να θεωρείται πως η Ελλάδα έχει βρει μία βιώσιμη κανονικότητα. Δυστυχώς, και εύχομαι να πέφτω έξω, οι αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση παραμένουν ισχυρές και παρούσες σχεδόν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου.

Τον περασμένο Νοέμβριο η Amazon ανακοίνωσε την πρόθεσή της να δημιουργήσει νέα εταιρική έδρα στη Νέα Υόρκη, που θα δημιουργούσε 25.000 θέσεις εργασίας. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, για να προσελκύσει την εταιρία στην πόλη, παρείχε στην Amazon σημαντικά οικονομικά κίνητρα. Όταν το δημοτικό συμβούλιο και διάφορα ΜΜΕ άσκησαν κριτική στην ειδική μεταχείριση, η διοίκηση της αμερικανικής εταιρείας αποφάσισε να ματαιώσει την όλη επένδυση.

Η ισχύς και ο σεβασμός των πολιτών προς τους θεσμούς και τους νόμους που πηγάζουν από το Σύνταγμα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η κράση μιας πολιτείας. Η πολιτική διάρθρωση, η διάκριση των εξουσιών, και οι περιορισμοί που θέτουν οι πολίτες στην κρατική εξουσία αποτελούν τα βασικά συστατικά μίας ευνομούμενης κοινωνίας.

Οι αριστεροί της κομμουνιστικής παράδοσης, όπως αυτοαποκαλείται ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν πάντοτε την τάση να προωθούν την ισότητα μόνο που… πώς να το κάνουμε, κάποιοι πάντοτε ήταν πιο “ίσοι” από τους υπόλοιπους. Όπως και σε τόσους άλλους τομείς της κοινωνίας μας, η αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά τη συντήρηση, τα κρατικά μονοπώλια προτάσσοντας το συμφέρον των φτωχών, των απλών και των αδικημένων.

Χθες έτυχε να ακούσω στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ τη συνέντευξη του επίδοξου ηγέτη του πολιτικού χώρου που βρίσκεται δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, κ. Τάκη Μπαλτάκου. Όταν ρωτήθηκε πώς διαφοροποιείται ο νέος αυτός χώρος από τη Νέα Δημοκρατία, ο ηγέτης της Δύναμης Ελληνισμού, απάντησε ότι εκφράζει τη λαϊκή δεξιά που εναντιώνεται στη συνθήκη των Πρεσπών, την παλιά δεξιά του 50’ και του 60’ και διαφέρει από την αξιωματική αντιπολίτευση στα οικονομικά θέματα.

Σήμερα θα ξεκινήσω τη στήλη δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν υπήρξα ποτέ και δεν ανήκω σε καμία δημοσιογραφική ένωση. Θεωρώ ότι η ύπαρξη ενός ελεύθερου τύπου σε μία χώρα είναι η μεγαλύτερη δικλείδα ασφαλείας έναντι της κατάχρησης της εξουσίας. Όπως είχε πει και ο σπουδαίος φιλελεύθερος νομικός Αναστάσιος Πολυζωίδης, η αυτονομία έχει δύο στύλους: την ατομική ελευθερία και την ελευθερία του τύπου.\r\n\r\n

Αύριο συμπληρώνονται 168 χρόνια από τη γέννηση του Ώυγκεν Μπεμ φον Μπάβερκ, ενός από τους διαπρεπέστερους εκπροσώπους της παλιάς φρουράς της Αυστριακής Οικονομικής Σχολής. Ο Μπεμ-Μπάβερκ υπήρξε συνεχιστής της διανοητικής παράδοσης του Καρλ Μένγκερ.\r\n

Τι κοινό έχει άραγε ο πρωθυπουργός με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Γιάννο Παπαντωνίου, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Μαδούρο, τον Μπέρνι Σάντερς και τους αδερφούς Κάστρο; Τι κοινό έχει η Κίνα, η Σοβιετική Ένωση, η Βενεζουέλα, η Δανία και η Σουηδία; Όλοι οι παραπάνω ηγέτες και όλες οι παραπάνω χώρες θεωρούνται ως υπερασπιστές και παραδείγματα του σοσιαλισμού. Εκεί έχει φτάσει η ιδεολογική σύγχυση της αριστεράς.

Λίγες μέρες πριν, το πρόγραμμα Think Tanks and Civil Societies του πανεπιστημίου της Πεννσυλβάνια δημοσίευσε τον φετινό δείκτη Global Go To Think Tank που εξετάζει και κατατάσσει 8,162 δεξαμενές σκέψεις από ολόκληρο τον πλανήτη βάσει μιας σειράς κριτηρίων όπως το μέγεθος, η αποτελεσματικότητα και η χρηστή τους διαχείριση.

Σαν σήμερα το 1911 γεννήθηκε στο Ταμπίκο του Ιλινόι ο 40ος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν, μια από τις εμβληματικότερες πολιτικές προσωπικότητες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα που ηγήθηκε του δυτικού κόσμου σε μια κρίσιμη καμπή του ψυχρού πολέμου και σφράγισε με τη ζωή και το έργο του τις εξελίξεις ολόκληρου του πλανήτη σε βαθμό που το αποτύπωμά του παραμένει ακόμη και σήμερα ορατό.

Μέχρι και μια γενιά πριν, το πανεπιστημιακό πτυχίο στην Ελλάδα θεωρούταν εγγύηση κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης. Οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες έβλεπαν το πανεπιστήμιο ως ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία κοινωνικής κινητικότητας - γι’ αυτό και ενθάρρυναν έως και πίεζαν αφόρητα τα παιδιά τους να “περάσουν στο πανεπιστήμιο” και να πάρουν ένα κάποιο πτυχίο.

Για μια ακόμη φορά τέτοια εποχή, οι αγρότες προχωρούν σε κινητοποιήσεις κλείνοντας μεταξύ άλλων οδικές αρτηρίες ανά τη χώρα με μπλόκα. Από την πλευρά τους, όπως δηλώνουν, ζητούν συνάντηση με την κυβέρνηση για να θέσουν το πλαίσιο των αιτημάτων τους περιμένοντας συγκεκριμένες απαντήσεις και καλούν τους συναδέλφους τους σε ενίσχυση των μπλόκων και σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων γιατί αυτό αποτελεί ζήτημα επιβίωσης.\r\n

Πριν από λίγες μέρες, το Lithuanian Free Market Institute δημοσίευσε τον Δείκτη Εργασιακής Ευελιξίας για του 2019 - μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε μόλις πέρσι, αλλά ήδη αποτελεί ένα χρήσιμο και πολυσυζητημένο εργαλείο για τη σύγκριση των ρυθμιστικών πλαισίων που αφορούν την εργασία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ.

Χθες, ο αναπληρωτής υπουργός υγείας κ. Πολάκης, σε ένα ακόμα παραλήρημα, επιτέθηκε σε δημοσιογράφους και τα «αφεντικά» τους με τον πλέον χυδαίο τρόπο. Αφού τους κατηγόρησε διότι βρίσκονται σε «εντεταλμένη υπηρεσία» και αρνήθηκε να απαντήσει κρίσιμα ερωτήματα, ο αναπληρωτής υπουργός είπε στους εμβρόντητους δημοσιογράφους «όλοι σας και μόνος μου, σας έχω».

Η «τρελή θεία» των φιλελεύθερων ιδεών, Άυν Ραντ, μπορεί να ήταν ακραία, να ήταν προκλητική, να υιοθετούσε την τακτική του σοκ και δέους, όμως αρκετές φορές ήταν αφοπλιστικά εύστοχη και εντυπωσιακά οξυδερκής. Ο τίτλος της τελευταίας δημόσιας ομιλίας της ήταν «η επικύρωση του θύματος» ή αγγλιστί «the sanction of the victim».

Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι έκρυθμη και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αγνοεί τα εγκλήματα του δικτάτορα Μαδούρο και την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος από την κυβέρνησή του και τον στρατό που τον στηρίζει, όμως στη χώρα υπάρχουν ελεύθερες φωνές που δεν φοβούνται να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Μία από αυτές τις φωνές είναι ο Αντρές Γκουεβάρα, που εργάζεται ως ερευνητής στο φιλελεύθερο think tank Cedice με έδρα στο Καράκας.

Κατά καιρούς ακούμε πολιτικούς και δημοσιολόγους να ασκούν κριτική προς τις επιχειρήσεις που πήγαν στη Βουλγαρία, τους νέους που ξενιτεύτηκαν σε χώρες της Ε.Ε. και εταιρίες που ενώ δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα έχουν την έδρα τους αλλού. Η λογική της κριτικής αυτής φέρει πατριωτικά επιχειρήματα και συναισθηματική επίκληση της αγάπης για την πατρίδα.

Καλό θα είναι κάθε φορά που σκεφτόμαστε ότι υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς να θυμόμαστε ότι αυτό οφείλεται μεν στους κατακριτέους διωγμούς που υπέστησαν οι φορείς αυτής της ιδεολογίας στη χώρα μας, αλλά και στην άγνοια των γονιών, των παιδιών, και των δασκάλων μας σε ότι αφορά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττονται τα τελευταία 100 χρόνια από τους φορείς της συγκεκριμένης ιδεολογίας.\r\n\r\n

Λίγες μέρες πριν, το ΚΕΦίΜ παρουσίασε την πρώτη, πιλοτική μελέτη που συνέταξε για την αξιολόγηση των δημοτικών αρχών της χώρας. Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι ερευνητές του ΚΕΦίΜ στη σύνταξη της μελέτης αφορούσε την πρόσβαση, τη συγκέντρωση και την αξιολόγηση των σχετικών δεδομένων.\r\n\r\n

Οι φιλελεύθεροι γνωρίζουμε ότι οι αγορές φυτρώνουν αυθόρμητα: το μόνο που χρειάζεται είναι δύο άνθρωποι να πιστεύουν ότι θα ωφεληθούν από τη μεταξύ τους εθελούσια συναλλαγή. Ξέρουμε επίσης τα πολύ αρνητικά αποτελέσματα που έχει η απαγόρευση αυτής της σχεδόν φυσικής, ελεύθερης διαδικασίας...

«Τι θα ψηφίσεις; Μητσοτάκη, εσύ; Τσίπρα δαγκωτό!» Κάπως έτσι εξελίσσονται οι συζητήσεις για τις εκλογές. Όμως ισχύει η εντύπωση ότι οι ψηφοφόροι επιλέγουν πρωθυπουργό επί της ουσίας; Θεωρώ πως με τις τελευταίες κοινοβουλευτικές εξελίξεις, με τις μεταγραφές, τις ανεξαρτητοποιήσεις και όλα τα ευτράπελα που βιώνουμε αυτές τις μέρες, αναδεικνύεται η πραγματική φύση των εθνικών εκλογών.\r\n

Κατά καιρούς οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επιδίδονται σε διάφορες ασκήσεις που ενώ κανείς δεν ξέρει πως ξεκινούν αποκτούν μαζικό χαρακτήρα. Όσο και να μας ενδιαφέρει το να δούμε τις ρυτίδες, τα περίεργα κουρέματα, τη νιότη ή τη γήρανση στα πρόσωπα τα δικά μας ή των φίλων μας στο facebook, πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η άσκηση που πέρασε ο πλανήτης μας την τελευταία δεκαετία.