Έχουμε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Όλοι μαζί κι ο κάθε ένας μας χωριστά. Η ευκολότερη και συνηθέστερη κουβέντα που ακούει κανείς, είναι ότι «οι ιθύνοντες δεν ξέρουν τι κάνουν». Στους «ιθύνοντες» τσουβαλιάζονται οι επιτροπές, οι γιατροί, οι κυβερνητικοί, η πολιτική προστασία, η αστυνομικοί και όλοι όσοι εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα σ' αυτή την ιστορία. Παραλλήλως, δεν ακούς καλή κουβέντα ούτε για τους αντιπολιτευόμενους, ούτε για τους αντιρρησίες, ούτε για τους ψεκασμένους, ούτε για τους λογής-λογής αντιστασιακούς.

Είναι γεγονός πως ιστορικά η Αριστερά πάντα είχε κακή σχέση με τους αριθμούς. Δεν μετρούσε, γιατί δεν την συνέφερε να μετρά. Ήταν πάντα μια μειοψηφία. Επιπροσθέτως, είχε εξίσου κακή σχέση με την πραγματικότητα. Άλλωστε, αυτά τα δύο πάνε μαζί. Οι αριθμοί πάντα λένε την αλήθεια. Σε αυτούς που ισχυρίζονται το αντίθετο δεν τους αρέσει η αλήθεια.

Από τις πολλές υποθέσεις που θα μπορούσαν να γίνουν για τις επόμενες κινήσεις της τουρκικής διπλωματίας στην Ανατολική Μεσόγειο η ελάχιστη και εγγύτερη στην πραγματικότητα είναι ασφαλώς ότι όσο η Τουρκία αισθάνεται δεδομένη την «ασυλία» που θα της προσφέρεται, έστω και με μοναδικό άλλοθι την απόσυρση των ερευνητικών πλοίων της από το Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ, ο άμεσος στόχος της θα παραμένει η διεύρυνση της ατζέντας των Διερευνητικών με την Ελλάδα και η αλλαγή της βάσης για επίλυση του Κυπριακού.

Η ισότητα των φύλων αποτελεί προϋπόθεση για την ευημερία της κοινωνίας και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προόδου της. Γι' αυτό και χρειάζονται πολιτικές που θα έχουν αντίκτυπο στην καθημερινότητα των ανδρών και των γυναικών, σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

Όσοι δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν και όσοι θέλουν να διαφυλάξουν ως ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο αν εμβολιάστηκαν, μπορούν να το επιλέξουν. Στο πλαίσιο όμως της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης, η άρνηση εμβολιασμού είναι συνταγματικά ανεκτό να επιφέρει συγκεκριμένες έννομες συνέπειες υπό συνθήκες πανδημίας.

Την ανάγκη να υψώσουμε μέχρι και τον Απρίλιο ένα πρώτο «τείχος ανοσίας» εμβολιάζοντας 1,5 εκατομμύριο πολίτες υψηλού κινδύνου, προκειμένου να μην νοσήσουν βαριά και γεμίσουν τις ήδη κουρασμένες Μονάδες Covid-19, τονίζει στο liberal.gr ο Καθηγητής Φαρμακολογίας Αχιλλέας Γραβάνης. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Σε τρία μέτωπα κινείται η κυβέρνηση που εν μέσω πανδημίας επιδιώκει αφενός να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή με στοχευμένες ενισχύσεις εντός των ορίων ανοχής του «ταμείου», τη διαχείριση των 32 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης για τον μετασχηματισμό της οικονομίας και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της εφαρμογής και των δεσμεύσεων για αλλαγή σελίδας στη χώρα.

Οι όποιες ιδεολογικοπολιτικές αναφορές καθενός, οι διαφορετικές προσεγγίσεις και αντιλήψεις δεν πρέπει να αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης και εκμετάλλευσης από οποιονδήποτε πολιτικό χώρο. Είμαστε ακαδημαϊκοί δάσκαλοι. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι όλοι υπηρετούμε τον στόχο για καλύτερα πανεπιστήμια, περισσότερο ασφαλή και πιο κοντά στις ανάγκες της αγοράς εργασίας.

Δεν ξέρω αν θα υπάρχει αύριο Ενωμένη Ευρώπη. Ξέρω όμως ότι η Ελλάδα ως χώρα της Ενωμένης Ευρώπης ή των Ενωμένων Βαλκανίων έχει μία και μόνο πιθανότητα: Να δώσει βάρος στην βιομηχανία. Αυτό ήταν το θέμα από τα χρόνια του Βενιζέλου. Μέχρι που ήρθαν τα ένδοξα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και του σοσιαλισμού. Καιρός να συστηθούμε εκ νέου: Ξεχάστε το «Ελλάδα, σουβλάκι και το αγόρι μου» και ώρα να μάθουμε το «κάνουμε δουλειές».

Και τώρα που η φούσκα της Gamestop ξεφούσκωσε και το «κίνημα των r/wallstreetbets» γλύφει τις πληγές του, καλό θα ήταν να ασχοληθούμε με όσους βρήκαν την ευκαιρία και αποπειράθηκαν να προσεγγίσουν το θέμα, μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό, που ταιριάζει στο ιδεολογικό και πολιτικό εμπόρευμα που πλασάρουν.

Αυτές τις μέρες, ο Τζεφ Μπέζος ανακοίνωσε ότι στα 57 του θα αποσυρθεί από επικεφαλής της Amazon για να ασχοληθεί με άλλα πάθη του όπως την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Κλείνει έτσι μια απίστευτη ιστορία επιχειρηματικής επιτυχίας, με πολλά και σημαντικά διδάγματα για το πώς λειτουργεί η ελεύθερη οικονομία και η αγορά.

Το Liberal και άλλα MME δημοσίευσαν άρθρα πανεπιστημιακών που βρήκαν το θάρρος να υπερασπιστούν την ανάγκη ίδρυσης πανεπιστημιακής αστυνομίας. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί, οι λίγοι γενναίοι. Οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί αποφεύγουν να πάρουν θέση στο θέμα, είτε γιατί φοβούνται «επίσκεψη» από τους τραμπούκους που δρουν στο όνομα των φοιτητών είτε γιατί ανησυχούν μην και χαρακτηριστούν υπερσυντηρητικοί.

Μία από τις πιο τρομακτικές σελίδες της ανθρωπιστικής τραγωδίας των Γκουλάγκ, ήταν τα ειδικά στρατόπεδα για τα μέλη των οικογενειών των «εχθρών του λαού» και των «προδοτών της πατρίδας». Στα στρατόπεδα αυτά, έστελναν τις γυναίκες, τα παιδιά, τους πεθερούς, τους θείους και άλλους συγγενείς, εκείνων που είχαν πια «ταξινομηθεί» με λογιστική ακρίβεια και επιμέλεια, στις καταστάσεις του θανάτου.

Έχω διαπιστώσει ότι μπορεί κανείς να μάθει πολλά για κάποιον κοιτάζοντας απλώς τα βιβλία στα ράφια. Είναι γεμάτα από βιβλία με θέμα το πώς να γίνεις πλούσιος ή από επιστημονική φαντασία; Τα αστυνομικά θρίλερ είναι γραμμένα από τον John Grisham και τον James Patterson ή από τους Capote και Mailer;<B>Του Jon Miltimore</B>

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, με σκοπό την προφύλαξη της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και την ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης, εδραιώθηκε στα πανεπιστήμια μια ισχυρή ασπίδα προστασίας. Δυστυχώς, στα χρόνια που ακολούθησαν, με την πολυετή μας ανοχή απέναντι στην αυθαιρεσία, την αφήσαμε να μετατραπεί σε άσυλο ανομίας.

«Η επίθεση στο σπίτι του βουλευτή της ΝΔ κ. Μπογδάνου είναι αυτονόητα καταδικαστέα». Με αυτήν την ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε την προχθεσινή επίθεση στο σπίτι του Κ. Μπογδάνου. Φαίνεται πως ο συντάκτης της ανακοίνωσης με πόνο ψυχής έκανε τη δουλειά που του ανέθεσαν να κάνει. Έτσι εξηγούνται και δώδεκα λέξεις από τις οποίες αποτελείται η ανακοίνωση.

Η γυναίκα έχει αναπηρία 95% σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις των ΚΕΠΑ. Κοντεύει 60 χρονών, ανύπαντρη, με όραση στο 5%. Θα μου πείτε, μα όλη η δυστυχία πάνω της έπεσε; Ε ναι λοιπόν, πάνω της. Πλην πάνω στο κεφάλι της έπεσε και όλη η ανοργανωσιά και η απανθρωπιά του ασφαλιστικού μας συστήματος. Το οποίο φτιάχτηκε για να είναι το αποκούμπι του γέροντα, αλλά δεν το &apos;χει σε τίποτα να γίνει βρόγχος στον λαιμό του.

Ένα θολό τοπίο τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο, βλέπει να επικρατεί γύρω από την ελληνική οικονομία ο Θεόδωρος Πελαγίδης. Τότε, θα έχουμε μια καθαρή εικόνα, για το ποιοι κλάδοι και ποιες επιχειρήσεις επιβιώνουν και προχωρούν μπροστά, όπως λέει, και ποιες επιχειρήσεις δε θα μπορέσουν να αντέξουν το βάρος του χρέους που έχει συσσωρευτεί. «Η φυγή προς τα μπρος από τον κορονοϊό θα είναι βαθμιαία και θα απαιτηθεί χρόνος», σημειώνει χαρακτηριστικά. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Ας το πάρουμε απόφαση. Το #metoo ξέσπασε και στην Ελλάδα. Καλώς ξέσπασε. Το πώς θα συνεχιστεί, εξαρτάται από το πόσο ώριμοι είναι όλοι. Τα κόμματα, τα σωματεία, η κοινωνία, τα ΜΜΕ. Τώρα φαίνονται όλες οι παθογένειες.

Το ΕΚΠΑ την τελευταία 5ετία έχει επιτύχει μια πολύ σημαντική βελτίωση της θέσης του στις διεθνείς κατατάξεις πανεπιστημίων. Η επιτυχία αυτή αντανακλά το σημαντικό ερευνητικό και ακαδημαϊκό έργο που συντελείται στο Ίδρυμα, το οποίοι παρά τις συνέπειες της πολυετούς οικονομικής κρίσης διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα ποιότητας.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Στις 14 Ιανουαρίου μια ακόμα Ιταλική κυβέρνηση η 66η τα τελευταία 75 χρόνια, απώλεσε την εμπιστοσύνη του Ματέο Ρέντσι του Δημοκρατικού Κόμματος, που οδήγησε σε παραίτηση δύο υπουργούς του και έναν υφυπουργό, δρομολογώντας τις πολιτικές εξελίξεις στη γείτονα.

Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία των περισσότερων λαϊκιστών ηγετών, μπορεί να διακρίνει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, ανεξάρτητα από τη χώρα ή την εποχή δράσης τους. Για παράδειγμα, οι λαϊκιστές βλέπουν πάντοτε τον κόσμο μέσα από απλοϊκά, αφελή διλήμματα: λαός εναντίον ελίτ, φτωχοί εναντίον πλουσίων, ντόπιοι εναντίον ξένων. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες θεωρητικές προσεγγίσεις για το ζήτημα, όμως σήμερα θα εξετάσουμε τους πιο πρακτικούς λόγους που καθιστούν το λαϊκισμό εφικτό και δημοφιλή.

Όσοι παρακολουθούν βιωματικά, είτε οι ίδιοι είτε μέσω των γονιών τους, πως είναι οργανωμένη και πως εξελίσσεται η επιχείρηση εμβολιασμού του πληθυσμού, έχουν εντυπωσιαστεί από το επίπεδο της οργάνωσης αυτού του καταφανώς πολύπλοκου εγχειρήματος. Η εμπειρία του εμβολιασμού είναι ταυτόχρονα βίωμα ενός διαφορετικού τρόπου οργάνωσης του κράτους και μιας διαφορετικής φιλοσοφίας διακυβέρνησης.

O Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων, έχει κρούσει προ πολλού τον κώδωνα του κινδύνου, από την αύξηση των τιμών στα βασικά είδη διατροφής. Είναι υπαρκτό το δυστοπικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης δε θα έχει τη δυνατότητα στο μέλλον να αποκτήσει πρόσβαση σε πραγματική τροφή, παρά μόνο σε υποκατάστατα της. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας τροφίμων είναι η απάντηση στο διογκούμενο πρόβλημα.