Η γυναίκα έχει αναπηρία 95% σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις των ΚΕΠΑ. Κοντεύει 60 χρονών, ανύπαντρη, άτεκνη, ανήμπορη, με όραση στο 5%. Θα μου πείτε, μα όλη η δυστυχία πάνω της έπεσε; Ε ναι λοιπόν, πάνω της. Δυστυχώς για αυτήν. Πλην πάνω στο κεφάλι της έπεσε και όλη η ασυναρτησία, η ανοργανωσιά και η απανθρωπιά του ασφαλιστικού μας συστήματος. Το οποίο φτιάχτηκε για να είναι το αποκούμπι του γέροντα και του ανήμπορου, αλλά δεν το ‘χει σε τίποτα να γίνει βρόγχος στον λαιμό του.
Η δύστυχη γυναίκα είναι άρρωστη από δεκαετίες, δε θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να δουλέψει. Χρόνια βαριά νοσήματα, επεμβάσεις, διορθώσεις, θεραπείες, πορεύεται πια υποβοηθούμενη και υποβασταζόμενη από τα αδέρφια της. Ήταν κόρη υπαλλήλου της Εμπορικής Τράπεζας. Μετά τον θάνατο του πατέρα της κατέληξε να παίρνει μια μικρότατη επικουρική σύνταξη ως έμμεσα ασφαλισμένη, με κείνο το παλιό καθεστώς της άγαμης θυγατέρας. «Μα άγαμη θυγατέρα;» θα δυσανασχετήσετε. Ε ναι, άγαμη θυγατέρα. Όσο γελοίος κι ήταν σαν ασφαλιστικός θεσμός, γι αυτήν ειδικά τη γυναίκα αποδείχτηκε ευεργετικός. Εξάλλου τι θαρρείτε πως παίρνει; Όσα θα της έδινε και η πρόνοια.
Με τη συνταξούλα της όμως, έχει την περίθαλψη της. Τα φάρμακα της είναι πολλά και σχετικά ακριβά, μόνη της δεν μπορεί να τα αγοράσει. Και μπαίνουμε τώρα στην παράνοια του συστήματος. Με την αρχική ενοποίηση των ταμείων, όλα τα επικουρικά μπήκαν στο ΤΑΥΤΕΚΩ. Το ΤΑΥΤΕΚΩ επί χρόνια της πλήρωνε τη σύνταξη, αλλά κάθε τρίμηνο έπρεπε να πηγαίνει στο ΤΑΥΤΕΚΩ αυτοπροσώπως για να επιδεικνύει το εκκαθαριστικό της σύνταξης της (που της έστελνε το ίδιο το ΤΑΥΤΕΚΩ) για να της χορηγούν βεβαίωση ότι έχει κρατήσεις για περίθαλψη και συνεπώς μπορούσε να παίρνει τα φάρμακα της όπως όλοι οι ασφαλισμένοι. Έχετε ξανακούσει πιο τρελό πράγμα; Κι όμως, η άρρωστη γυναίκα το έκανε υποχρεωτικά.
Μετά ήρθε το δεύτερο στάδιο. Το ΤΑΥΤΕΚΩ πρόσφατα (και ορθώς) ενσωματώθηκε ολοκληρωτικά και λειτουργικά στον ΕΦΚΑ. Πριν τρεις μήνες η γυναίκα ξαναπήγε στο ΤΑΥΤΕΚΩ για να πάρει την κλασική βεβαίωση και το βρήκε κλειστό. «Έχουμε μπει στον ΕΦΚΑ, άρα εκεί θα απευθυνθείτε, εμείς δεν υπάρχουμε πια» της είπαν. Πήγε στον ΕΦΚΑ, αλλά εκεί της απάντησαν «εμείς δεν έχουμε ιδέα περί ΤΑΥΤΕΚΩ». Πήγε στον γιατρό για να της γράψει τα φάρμακα της, χτύπησε αυτός τον ΑΚΜΑ της στο σύστημα και τη βρήκε …ανασφάλιστη. Πλήρωσε υποχρεωτικώς από την τσέπη της τα φάρμακα, αλλά αυτό επαναλήφθηκε τον επόμενο και τον μεθεπόμενο μήνα.
Στο μεταξύ, η σύνταξη έμπαινε κανονικά στον λογαριασμό της με κρατήσεις για περίθαλψη, όμως το σύστημα δεν ενημερώνονταν με αποτέλεσμα η γυναίκα να εμφανίζεται ανασφάλιστη. Μετά από τρεις ολόκληρους μήνες, στον ΕΦΚΑ της είπαν επιτέλους ότι πράγματι ήρθε η εγκύκλιος που ενσωματώνει το ΤΑΥΤΕΚΩ στον ΕΦΚΑ. Και πάλι όμως δεν μπορούσαν να μπουν στο σύστημα και να βεβαιώσουν την ασφαλιστική της ενημερότητα, διότι το ΤΑΥΤΕΚΩ (που διαλύθηκε) δεν έχει δώσει ακόμα τους κωδικούς πρόσβασης των ασφαλισμένων του στον ΕΦΚΑ. Για τέταρτο μήνα λοιπόν θα ξαναπληρώσει τα φάρμακα της.
Θα μου πείτε ότι πρόκειται για υποπερίπτωση της περίπτωσης, ω παραπερίπτωση. Ε και; Αν το σύστημα δεν μπορεί να βοηθήσει έναν τέτοιον άνθρωπο που βρίσκεται σε τόσο δραματική κατάσταση, τότε να το βράσουμε όλοι μαζί και πιούμε το ζουμί του. Ξέρω ότι υπουργοί και διοικητές διαχειρίζεστε ένα βουνό από θηριώδη προβλήματα, πλην για μπείτε μια στιγμή και στα παπούτσια αυτής της δύστυχης κυρίας. Και μην εξυπηρετήσετε την ίδια, γι αυτό άλλωστε δε δημοσιοποιώ τα στοιχεία της. Το σύστημα που τη σκοτώνει φτιάξτε. Δε φταίει σε τίποτα, τα αυτονόητα ζητά…
