Ο σκοπός των φιλελεύθερων στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της εποχής των μνημονίων, ήταν να κρατήσουν τις ιδέες της ελεύθερης αγοράς, των ατομικών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου ζωντανές. Να εξασφαλίσουν ότι όταν η Ελλάδα θα ξεκινήσει την προσπάθεια να ξανασταθεί στα πόδια της, πως οι φιλελεύθερες ιδέες δεν θα λείπουν από τον δημόσιο, επιστημονικό και πολιτικό διάλογο.

Είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει αρκετές φορές τη φράση «Η οικονομία είναι, ηλίθιε». Τη φράση αυτή τη χρησιμοποιούσε ο Τζέιμς Κάρβιλ, ο μυθικός εκλογομάγειρας των δημοκρατικών που έτρεξε την καμπάνια του Μπιλ Κλίντον το 1992, θέλοντας να δείξει πόσο σοβαρή είναι η οικονομία για την πολιτική.

Ο φιλελευθερισμός είναι μία πολιτική κοσμοθεωρία που αποβλέπει στη μεγιστοποίηση της ατομικής, πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας του ατόμου, το οποίο άτομο θεωρεί ως αυτοσκοπό και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ως μέσο για την επίτευξη άλλων σκοπών.

«Ο κλασικός φιλελευθερισμός δεν είναι μια καθηλωμένη ιδεολογία, αλλά ένα φάσμα απόψεων επί των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών ζητημάτων, που θεμελιώνεται σε μια πίστη στην ελευθερία και σε μια αποστροφή έναντι του καταναγκασμού ενός ατόμου από κάποιο άλλο», εξηγεί ο συγγραφέας του ΙΕΑ, Eamonn Butler. <b>Γράφει ο Syed Kamall. </b>

Οι φιλελεύθεροι «κτίζουν» τη δική τους βιβλιοθήκη. Αυτή την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου μαζί με τον «Φιλελεύθερο» στα περίπτερα το βιβλίο «Οι εχθροί της χαράς. Μια κριτική στον πατερναλισμό και το κράτος γκουβερνάντα».

Στη διεθνή πολιτική αρένα, το δεύτερο μισό της δεκαετίας που φεύγει στιγματίστηκε από τις πολλαπλές επιτυχίες των λαϊκιστικών κομμάτων, κυρίως της δεξιάς αλλά και της αριστεράς, σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Το 2020 είναι χρονιά εκλογών για ορισμένους από τους σημαντικότερους εκπροσώπους αυτού του νέου πολιτικού ρεύματος και σε μεγάλο βαθμό θα κρίνει αν το φαινόμενο είναι παροδικό ή αν θα συνεχίσει να δοκιμάζει τις αντοχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Το 2019 ήταν ένα έτος με πολλά μαθήματα. Όπως, ότι όταν εκτίθεσαι προσωπικά και παίρνεις πολιτικές θέσεις βάλλεσαι και προσωπικά. Κάποιοι σταλινικοί που μεταπήδησαν στο κέντρο έφεραν και τις σταλινικές τους συνήθειες. <b>Γράφει ο Αντωνής Δαρζέντας.</b>\r\n\r\n

Στη χώρα μας δεν έχει αναπτυχθεί η ατομική ευθύνη. Και αν πάει να δημιουργηθεί συλλογική δράση, η Ασφάλεια την εκλαμβάνει ως απειλή. Δεν τους νοιάζει αν υπερασπίζεσαι τα ανθρώπινα δικαιώματα ή αν θες να προστατέψεις τη φύση, θα σε χαρακτηρίσουν πράκτορα των ξένων. Γίναμε ένα έθνος που ξέχασε πώς να αγαπάει. <b>Γράφει η Έλενα Κορρέ.</b>

Ο πρόεδρος του Μεξικού υποσχέθηκε σοσιαλιστικό μετασχηματισμό αλλά στράφηκε στη συνέχεια εναντίον των ανεξάρτητων θεσμών, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των μέσων ενημέρωσης φλερτάροντας με το μοντέλο του σοσιαλισμού τύπου Τσάβες που εφαρμόσθηκε στη Βενεζουέλα. <b>Γράφει ο Γιάννης Μαντζίκος.</b>

Όσο παρακινδυνευμένες και αν είναι οι προφητείες για το μέλλον, εντούτοις αυτό θα είναι φιλελεύθερο, όχι όμως χωρίς πολλές και σκληρές δυσκολίες. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τα αρπακτικά και τα παράσιτα να επικρατήσουν πλήρως, προσγειώνοντας βίαια τον κόσμο στην προβιομηχανική φτώχεια. <b>Γράφει ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος.</b>\r\n

«Ο φιλελευθερισμός είναι αλληλένδετος με την κοινωνική αλληλεγγύη» ανέφερε ο υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας - Θράκης) Θεόδωρος Καράογλου, σε μία ανάλυση του ρόλου του κράτους και των φορέων σε ζητήματα κοινωνικής ευθύνης και προσφοράς, κατά την ομιλία του στη διοργάνωση Ka-Business, η οποία τιτλοφορείται: «Κοινωνική Ευθύνη και Επιχειρηματικότητα».\r\n\r\n

Το δυσκολότερο πράγμα στη μετά-ΣΥΡΙΖΑ εποχή είναι να αποφύγει κανείς τον πολιτικό οπαδισμό. Στο βωμό του να απαλλαχθεί η χώρα από την κακή διακυβέρνηση των κ. Τσίπρα - Καμμένου, όλοι χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα για κάθε πιθανό θέμα που απασχόλησε και απασχολεί την κοινή γνώμη. Μπαχαλάκηδες εναντίον νοικοκυραίων, εθνοπροδότες και μακεδονομάχοι, τσιπροκαμμένοι εναντίον “με τον Κυριάκο” και πάει λέγοντας.

Το μεγάλο πρόβλημα του φιλελευθερισμού είναι ότι δεν τον ερωτεύεται κανείς με την ίδια ευκολία που υποκύπτει στην σαγήνη «τελικών λύσεων» και «χαρούμενων αύριο». Πολλά γεγονότα που σήμερα ιχνογραφούν την επικαιρότητα, είναι ενδεικτικά ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι πολύ πιθανόν «να πιάστηκε στον ύπνο», που λέει η λαϊκή σοφία. Ίδωμεν… <b>Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος. </b>

Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο για έναν πολιτικό από το να εντοπίσει κάτι που φαντάζει στη συνείδηση των ψηφοφόρων ως κακό και να προτείνει την παρέμβαση του κράτους προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη. Τα παραδείγματα χιλιάδες! Πάντοτε οι κρατικές παρεμβάσεις συνεπάγονται με δευτερογενείς συνέπειες, που συχνά είναι απρόθετες και απρόβλεπτες, που ενδεχομένως να είναι και χειρότερες από την αδικία που επιχειρεί να διορθώσει ο εκάστοτε πολιτικός.

Δεν έχει γίνει αντιληπτό σε πολλούς Έλληνες, ότι στον πυρήνα της φιλελεύθερης προσέγγισης της κοινωνίας βρίσκεται πάντα η παροχή δυνατότητας στους πολίτες να έχουν πολλαπλές επιλογές στην πρόσβαση σε δημόσια αγαθά. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά με την προσέγγιση της κρατικιστικής αριστεράς. <b>Γράφει ο Στράτος Σιμόπουλος.</b>

Το πέρασμα της λαίλαπας του ΣΥΡΙΖΑ ανέστρεψε το κλίμα στον χώρο των ιδεών, μετά από σαράντα χρόνια. Σήμερα ο δεξιός, ο φιλελεύθερος πολίτης θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος για την ιδεολογία του, και θα πρέπει αυτό να το δείχνει. Αυτό τόνισε με την ομιλία του στο 13ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο Αντ. Σαμαράς. Ένας πολιτικός που ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του, με σημαντικό προσωπικό κόστος.

Ένα εντυπωσιακό βιβλίο του καθηγητού Κώστα Α. Λάβδα, οδηγεί τον αναγνώστη να αντιληφθεί την φιλελεύθερη αντίληψη για την ζωή, την πολιτική και το είναι. Ο συγγραφέας, εξετάζοντας τις παραλλαγές του φιλελευθερισμού συμπεραίνει ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε την διάκριση μεταξύ του πολιτικού φιλελευθερισμού και του οικονομικού φιλελευθερισμού. <b>Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος. </b>

Από την εποχή του Άνταμ Σμιθ έως σήμερα, οι εχθροί της ελευθερίας και της δημοκρατίας, με περισσή διαστροφή, παραποιούν συστηματικά την έννοια και το κολοσσιαίο έργο του φιλελευθερισμού. Η αποδοχή της κριτικής σκέψης, η ανοχή στον αντίλογο, η αποδοχή του δικαιώματος της διαφοράς και ο σεβασμός του ανταγωνισμού, δεν είναι εύκολα πράγματα. Γι’ αυτό και δεν τα ερωτεύεται ο οποιοσδήποτε. <b>Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος.</b>

Ο νέος πρόεδρος της μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας της Ευρώπης καλείται να πάρει άμεσα αποφάσεις που θα καθορίσουν προς τα πού θέλει να την οδηγήσει: Προς το κέντρο και τον φιλελευθερισμό ή πιο κοντά στην λαϊκιστική Ακροδεξιά; Αναδείχθηκε με συντριπτική πλειοψηφία και τα μέλη του ΕΛΚ ποντάρουν σε αυτόν. <b> Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος. </b>

Το σύστημα της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας τα πολλά τελευταία χρόνια μετά την τελευταία οικονομική κρίση και με κάθε αφορμή, δέχεται μια επίθεση από τα απομεινάρια της παλιάς διεθνούς Αριστεράς. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αποκλειστικά η δυσφήμηση της φιλελεύθερης Δημοκρατίας που όπως έδειξε ο 20ος αιώνας, εμποδίζει τον εξανδραποδισμό των ανθρώπων σε κολλεκτιβίστικες φάρμες ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως ιδεώδη. <b>Γράφει ο Χρήστος Δ. Παπαγεωργίου. </b>

Φέτος είναι η πρώτη χρονιά από το 2013 που δεν κατάφερα να παρευρεθώ στη μεγαλύτερη συγκέντρωση φιλελεύθερων think tanks από όλο τον κόσμο που λέγεται Liberty Forum and Freedom Dinner 2019, οργανώνεται από το Atlas Network και πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη παρουσία περισσότερων από 800 ατόμων.

Όταν επέστρεφα στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ προκειμένου να ενώσω τις δυνάμεις μου με τον Νίκο Ρώμπαπα στο ΚΕΦίΜ πολλοί Έλληνες και Αμερικανοί απόρησαν. «Γυρίζεις στην Ελλάδα μέσα στην κρίση; Είσαι τρελός; Ξέρεις που πας να μπλέξεις;» ήταν οι συνήθεις ερωτήσεις που μου απηύθυναν τόσο οι Έλληνες όσο και οι ξένοι φίλοι.

Μπορεί στην ακραία του εκδοχή να γίνεται αντικείμενο χλευασμού αλλά «φιλελευθερόμετρο» υπάρχει. Φιλελεύθεροι είναι όσοι τοποθετούνται θετικά απέναντι στην ελεύθερη οικονομία, αναγνωρίζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου χωρίς «ναι μεν αλλά» και αστερίσκους και πάνω απ’όλα όσοι επιζητούν την ανοιχτή κοινωνία.

Έφυγε από τη ζωή ο Ντον Σμιθ, ένας μεγάλος υποστηρικτής του φιλελευθερισμού ανά τον κόσμο. Υπήρξε μεταξύ άλλων στυλοβάτης του ΚΕΦΙΜ και του σημαντικότατου project μετάφρασης και διανομής φιλελεύθερων βιβλίων σε συνεργασία με την εφημερίδα Φιλελεύθερος.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n