Του Αλέξανδρου Σκούρα
Φέτος είναι η πρώτη χρονιά από το 2013 που δεν κατάφερα να παρευρεθώ στη μεγαλύτερη συγκέντρωση φιλελεύθερων think tanks από όλο τον κόσμο που λέγεται Liberty Forum and Freedom Dinner 2019, οργανώνεται από το Atlas Network και πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη παρουσία περισσότερων από 800 ατόμων.
Ο λόγος που δεν είχα χάσει καμία από τις προηγούμενες έξι ετήσιες συναντήσεις είναι ότι σε αυτή την εκδήλωση αντλώ έμπνευση και γνώση από φιλελεύθερους κάθε κοπής και καταγωγής. Εκεί μαθαίνει κανείς τα σπουδαία επιτεύγματα, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες ανθρώπων που αγωνίζονται για τα ιδανικά τους σε χώρες που είναι σε πολύ δεινότερη κατάσταση από τη δική μας. Μοιραία, λοιπόν, σκέφτομαι ότι αν μπορούν εκείνοι τότε μπορούμε και εμείς.
Στη διάρκεια του συνεδρίου δίνεται και ένα από τα σημαντικότερα βραβεία του χώρου στους οργανισμούς που κατάφεραν με την επιδραστικότητα των προγραμμάτων τους να επιτύχουν σημαντικές νίκες για την ελευθερία. Το βραβείο αυτό, που έρχεται με μία επιταγή 100.000 δολαρίων για τον νικητή και 25.000 δολαρίων για τους υπόλοιπους φιναλίστ, λέγεται Templeton Freedom Prize Award (καθότι δίνεται από το Templeton Foundation που στηρίζει και το πρόγραμμα του ΚΕΦίΜ για τα 200 χρόνια από τη φιλελεύθερη Επανάσταση του '21).
Αν λοιπόν είστε παθιασμένοι φιλελεύθεροι, θεωρώ πως η ιστορία των φετεινών νικητών του Templeton Freedom Prize θα σας γεμίσει και εσάς με αισιοδοξία και ενθουσιασμό ώστε να συνεχίσετε να στηρίζετε ή να συμμετέχετε σε προσπάθειες που έχουν ως σκοπό την αύξηση της ατομικής ελευθερίας στη χώρα μας.
Το Ίδρυμα για την Οικονομική Ελευθερία (Foundation For Economic Freedom) ιδρύθηκε το 1996 από πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και τεχνοκράτες που ανησυχούσαν για την κακή φήμη της οικονομίας της αγοράς στη χώρα τους, τις Φιλιππίνες. Σκοπός του ιδρύματος είναι η προώθηση της οικονομικής και πολιτικής ελευθερίας, της καλής διακυβέρνησης, των δικαιωμάτων στην ιδιοκτησία, τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, και την προστασία των καταναλωτών.
Ένας νόμος του 1936 όριζε ότι κάθε πολίτης της χώρας που καλλιεργούσε δημόσια γη για πάνω από 30 χρόνια και πλήρωνε για το διάστημα αυτό τους φόρους του, δικαιούται να χρησιμοποιεί τη γη αυτή σαν να του ανήκε. Μόνο που αντί για τίτλο ιδιοκτησίας λάμβανε μία άδεια χρήσης γης που δεν μπορούσε νόμιμα ούτε να την πουλήσει ούτε να τη μεταβιβάσει. Το Ίδρυμα για την Οικονομική Ελευθερία, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι άνθρωποι που βίωναν τους σκληρούς περιορισμούς του κράτους στη χρήση της γης ήταν στην πλειοψηφία τους φτωχοί που ζουν στην επαρχία, προώθησε και εν τέλει κατάφερε μία σημαντική μεταρρύθμιση.
Πριν τη μεταρρύθμιση, οι κάτοχοι που είχαν αυτές τις άδειες χρήσης ήταν αναγκασμένοι να ανταλλάσσουν τη γη τους στη μαύρη αγορά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχαν την προστασία του νόμου και της δικαιοσύνης στις συναλλαγές τους, με όλα όσα συνεπάγονται από αυτό. Μετά την ψήφιση του νέου νόμου περίπου 2,5 εκατομμύρια αγροτεμάχια απέκτησαν νομική αναγνώριση και την προστασία της δικαιοσύνης. Αυτή η υπογραφή του νόμου εκτιμάται ότι αύξησε την αξία των αγροτεμαχίων αυτών από σχεδόν μηδαμινή σε περίπου 1,3 τρισεκατομμύρια πέσος (23 δις ευρώ) και έδωσε σε χιλιάδες μικρούς αγρότες πρόσβαση σε τίτλους ιδιοκτησίας, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, και δάνεια για επενδύσεις που θα τους επιτρέψουν να αναπτυχθούν ακόμα περισσότερο.
Θερμά συγχαρητήρια λοιπόν στους φιλελεύθερους από τις Φιλιππίνες για τη σημαντική αυτή νίκη που συνοψίζει αυτό που όλοι οι φιλελεύθεροι ξέρουμε: οι μεγάλοι νικητές που προκύπτουν από πολιτικές που προστατεύουν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και απελευθερώνουν τις αγορές από τα δεσμά του κράτους βρίσκονται σχεδόν πάντα στη βάση της εισοδηματικής πυραμίδας.
