Ο Kevin Drum είναι ένας προοδευτικός μπλόγκερ, προκάλεσε μια αναταραχή πριν από δύο εβδομάδες με ένα άρθρο του. Επιρρίπτοντας την ευθύνη στο μεγαλύτερο μέρος των ιδεολογικών του συντρόφων και των μεγάλων μέσων ενημέρωσης έγραψε &#8220;τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι Δημοκρατικοί έχουν μετακινηθεί προς την αριστερά πολύ περισσότερο απ? ό,τι οι Ρεπουμπλικανοί έχουν μετακινηθεί προς τη δεξιά&#8230;<b>Γράφει ο David Boaz</b>

Δεδομένου ότι τον προοδευτικό χώρο στην Ελλάδα τον απαρτίζουν οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες και το βασικό αίτημα ολόκληρου του προοδευτικού χώρου είναι οι ριζικές μεταρρυθμίσεις και η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, έχει ένα ενδιαφέρον να διερευνηθούν και να χαρτογραφηθούν τα πεδία που φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες συγκλίνουν και αποκλίνουν. 

Η εκλογή Μπάιντεν σε συνδυασμό με την πανδημία που έκανε ορατές σε όλους τις ανισότητες αλλά ανέδειξε τα κρατικά συστήματα υγείας, επανέφερε στο προσκήνιο τον κρατισμό. Σε αυτό το τοπίο ποια είναι η θέση των φιλελεύθερων αντικρατικιστών; Μπορούν να απαντήσουν με επιχειρηματολογία και λεξιλόγιο της δεκαετίας του &apos;80;

Το βασικό καθήκον του συνταγματικού δικαίου είναι να προστατέψει, να εξειδικεύσει και να εμπεδώσει τη φιλελεύθερη δημοκρατία, σημείωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την παρέμβασή τους στην παρουσίαση του βιβλίου του «Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου».

Στους κινδύνους που είναι σύμφυτοι με τη φιλελεύθερη δημοκρατία αναφέρθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος συζητώντας για με τον Πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα στο Φόρουμ των Δελφών. Ο Ευ. Βενιζέλος τόνισε ότι «η δημοκρατία ή είναι φιλελεύθερη, δηλαδή ή ταυτίζεται με τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου ή δεν υπάρχει». <b> Βίντεο. </b>

Γιατί οι πανεπιστημιακοί αρέσκονται τόσο πολύ να διαστρεβλώνουν τον οικονομικό φιλελευθερισμό; Πάρτε για παράδειγμα το πρόσφατο άρθρο που δημοσίευσαν στο New Statesman. Οι δύο συγγραφείς έχουν βεβαίως κάθε δικαίωμα να επιτίθενται στον «φονταμενταλισμό των αγορών» όπως τον χαρακτηρίζουν - όμως το έκαναν με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. <b>Γράφει ο Philip Booth.</b>

Το 2012 ζητούσαμε από τον Αντώνη Σαμαρά να προχωρήσει σε βαθιές τομές στην Οικονομία και στη δημόσια διοίκηση, έτσι ώστε να «αποδώσουν» τα μνημόνια. Το 2016 και έπειτα από την περιπέτεια του 2015 γίναμε πιο «τολμηροί» και αρχίσαμε να μιλάμε για μία φιλελεύθερη ατζέντα. Κι έτσι φτάσαμε στη μεγάλη εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πού ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα; Έχουν δικαιωθεί οι προσδοκίες;

Εδώ και αρκετές δεκαετίες οι οικονομικά φιλελεύθεροι παρατηρούν τα ανεπτυγμένα κράτη να ξοδεύουν ολοένα και περισσότερα χρήματα, τις γραφειοκρατίες να εμπλέκονται περισσότερο στη ρύθμιση της οικονομίας και την πολιτική τάξη να υποστηρίζει πολιτικές που περιορίζουν την ελεύθερη επιχειρηματικότητα. Τα τελευταία νέα από τη μακρινή Ονδούρα δείχνουν ότι ίσως έφτασε η ώρα την αντεπίθεσης.

Ο ιδεολογικός απόηχος του αποτυχημένου πειραματισμού των Ελλήνων με την αριστερά ήταν σίγουρα η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για τις φιλελεύθερες ιδέες μετά από 30 χρόνια. Αυτή τη στιγμή η κοινωνία μας είναι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας μας έτοιμη να ακούσει, να καταλάβει, να «ποντάρει» στις φιλελεύθερες ιδέες σε ό,τι αφορά την οικονομία, τα ατομικά δικαιώματα και το κράτος δικαίου - τους πυλώνες δηλαδή του φιλελευθερισμού.

Μία από τις μεγαλύτερες έγνοιες των απανταχού φίλων της ελευθερίας αυτή την περίοδο είναι τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας να μη μας αφήσουν&#8230; κουσούρι &#8211; δηλαδή, να μην διατηρηθούν και μετά το τέλος της κρίσης και να μην λειτουργήσουν ως αφορμή για μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους στις ζωές μας. Η ανησυχία μας αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή η τάση, «για το καλό μας», υπήρχε πολύ πριν την εμφάνιση του κορονοϊού.

Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού κατέστη σαφές σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας είναι ένα αποτυχημένο οικονομικό σύστημα που μοιραία οδηγεί και σε δραματική μείωση των ατομικών ελευθεριών. Όταν κάποιος αριστερός τεθεί μπροστά σε αυτή την αδιαμφισβήτητη διαπίστωση η αυθόρμητη αντίδραση είναι συνήθως η άρνηση. Έτσι μετά από λίγη συζήτηση καταλήγουμε συνήθως στον αντιπερισπασμό. «Δείξε μου εσύ μια χώρα όπου ο φιλελευθερισμός πέτυχε»...

Μία κοινή μοίρα των φιλελευθέρων στην Ελλάδα και στις χώρες που φιλελεύθερες ιδέες και κόμματα παίζουν δευτερεύοντα ρόλο, είναι ότι χωρούν πολύ δύσκολα στα πολιτικά μανιχαϊστικά στερεότυπα που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική ζωή. Ως αποτέλεσμα, κάθε φορά που μία φιλελεύθερη προσωπικότητα εκφράζει άποψη που δύσκολα μπαίνει σε κουτάκι ή δεν συνάδει με τις προκαταλήψεις του καθενός περί φιλελευθερισμού, εξαπολύονται χαρακτηρισμοί και κατηγορίες προκειμένου να χωρέσουν οι φιλελεύθερες ιδέες σε κάποιο από τα υπάρχοντα &#8220;κουτιά&#8221;.

Στη δημοσκόπηση «Ο Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα σήμερα» που παρουσιάσαμε κι εμείς εδώ στο Liberal, ένα από τα ευρήματα που ξεχωρίσαμε είναι η απάντηση στο ερώτημα αν οι πολίτες θεωρούν καταλληλότερο έναν εκλεγμένο πολιτικό ή ένα τεχνοκράτη με εξειδίκευση στο αντικείμενο που αναλαμβάνει. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Έλληνες προτιμούν τον εξειδικευμένο τεχνοκράτη κι αυτό δεν το δείχνουν μόνο οι ποσοτικοί δείκτες.

Την περασμένη εβδομάδα συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο ενός πραγματικά σπουδαίου φιλελεύθερου διανοητή, του Φρεντερίκ Μπαστιά. Επειδή, λοιπόν, διανύουμε την τελευταία εβδομάδα αυτής της χρονιάς και οι λίστες είναι σύμφωνες με το πνεύμα των καιρών, σας παραθέτω δέκα αγαπημένα αποφθέγματα του μεγάλου Γάλλου πολιτικού και υπερασπιστή της ελευθερίας:

Κανονικά αυτές τις μέρες, μεταξύ των άλλων, θα επιλέγαμε και τα ρούχα που θα φορούσαμε στα εορταστικά μας τραπέζια - κι αυτό για πολλούς άνδρες περιλαμβάνει και τη γραβάτα. Βεβαίως, φέτος ο κορονοϊός έχει αλλάξει τα πράγματα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ακόμη και στο δικό μας σπίτι, χωρίς καλεσμένους, οι περισσότεροι δεν θα ντυθούμε τουλάχιστον καλύτερα από τις καθημερινές, έτσι για το καλό.

Μια πολύ σημαντική εξέλιξη για την ατομική ελευθερία συνέβη τις τελευταίες ημέρες, καθώς τα Ηνωμένα Έθνη, υπό το βάρος των εμπειρικών δεδομένων δεκαετιών, διέγραψαν μετά από 60 χρόνια την κάνναβη από το Παράρτημα 4 της Ενιαίας Σύμβασης για τα Ναρκωτικά το οποίο περιλαμβάνει τις πλέον εξαρτησιογόνες ψυχοτρόπες ουσίες. Η κάνναβη θα συνεχίσει να περιλαμβάνεται στο Παράρτημα 1 όπου καταγράφονται τα σκληρά και επικίνδυνα ναρκωτικά.

Ένα καίριο ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει τους επόμενους μήνες είναι αφενός η επιφυλακή έναντι μίας πιθανής ανόδου των απολυταρχικών τάσεων εντός των κοινωνιών μας, αλλά και η ανάδειξη της ανθεκτικότητας και της επιτυχίας της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτή είναι η μάχη που έχουμε μπροστά μας, μετά την υγειονομική που θα μας απασχολήσει (καλώς ερχόντων των πραγμάτων) μόνο για τους επόμενους μήνες.

Το «χορό» τον ξεκίνησε ο Δρ. Άντονι Φάουτσι, ο Αμερικανός «Σωτήρης Τσιόδρας», όταν σε συνέντευξή τους διαβεβαίωσε τα παιδιά ότι ο Άγιος Βασίλης θα έρθει και φέτος γιατί εξαιρείται των περιοριστικών μέτρων. Στη συνέχεια, ανάλογη δήλωση έκανε ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Μαργαρίτης Σχοινάς. Η εντυπωσιακότερη, σχετική, δήλωση όλων όμως για το θέμα της έλευσης του Άγιου Βασίλη, έγινε μέσα στη Κάτω Βουλή της Ιρλανδίας από τον υπουργό Εξωτερικό Σάιμον Κόβνι.

Η πτήση για το αεροδρόμιο Μπάντεν Μπάντεν στην Καρλσρούη θα αναχωρούσε σε λιγότερο από μισή ώρα. Μισή ώρα μέχρι την αναχώρηση, 7,5 μίλια μακριά από την πόλη γλωσσοδέτη μέχρι την πόλη θρύλο των φιλελέδων όλου του κόσμου. Και που πάω και πέφτω ο ευλογημένος; Σε διαδήλωση του ΠΑΜΕ! Είχαν κλείσει την Αττική Οδό και εμπόδιζαν τους φιλελέδες να διαφύγουν προς την γη της επαγγελίας. Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε!  

O Ρόναλντ Ρήγκαν είπε κάποτε &#8220;Δεν υπάρχει όριο στο καλό που μπορεί να κάνει κάποιος αν δεν ενδιαφέρεται ποιος θα το πιστωθεί&#8221;. Στο πολωμένο πολιτικό κλίμα των ΗΠΑ, δυστυχώς ήταν αναμενόμενο πως ακόμη και τα ευπρόσδεκτα νέα των πολλά υποσχόμενων αποτελεσμάτων των δοκιμών του εμβολίου της Pfizer θα προκαλούσαν έναν πολιτικό καυγά.<b>Γράφει ο Ryan Bourne.</b>

Ακόμα μία ευχάριστη είδηση ήρθε χθες από την Αμερική με την προσθήκη ενός δεύτερου πιθανού εμβολίου, μετά από αυτό της Pfizer, της εταιρίας Moderna. Τα νέα αυτά μας γεμίζουν συγκρατημένη αισιοδοξία ότι η μετά-κορονοϊού εποχή είναι στο ορατό μέλλον, είτε αυτό αφορά  μήνες είτε λίγο παραπάνω. 

Οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με τον φιλελευθερισμό και τον τρόπο που αυτός εκφράζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξαιρετικά δύσκολη και ανοιχτή σε παρεξηγήσεις και παρερμηνείες. Ο φιλελευθερισμός, ως ένα ανοιχτό σύστημα αξιών και ιδεών, δεν έχει κάποιου είδους ορθοδοξία. Υπό αυτό το πρίσμα, σήμερα θα δοκιμάσουμε να απαντήσουμε ένα δύσκολο ερώτημα: Ποιος είναι πιο φιλελεύθερος, ο Τραμπ ή ο Μπάιντεν;

Στον σπουδαίο Βρετανό φιλελεύθερο πολιτικό και ιστορικό του 19ου αιώνα Λόρδο Άκτον πιστώνεται η φράση &#8220;η εξουσία διαφθείρει, και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα&#8221;. Έκτοτε, οι φιλελεύθεροι χρησιμοποιούμε αυτή τη ρήση συνήθως ασκώντας κριτική στην κρατική εξουσία, γνωρίζοντας τόσο θεωρητικά όσο και εμπειρικά πως όσες περισσότερες εξουσίες εκχωρούμε στους κυβερνήτες, τόσο βεβαιότερη είναι η διαφθορά τους.

Ο Michael Munger χωρίζει τους φιλελεύθερους στους «directionals» και τους «destinationists». Οι πρώτοι εξετάζουν μια πρόταση πολιτικής, μια μεταρρύθμιση, ένα νομοσχέδιο ανάλογα με το αν και το προς τα πού στρίβει το τιμόνι της κοινωνίας, της οικονομίας και των δικαιωμάτων. Αν μια πολιτική ενισχύει την ατομική και οικονομική ελευθερία, ακόμη κι αν δεν είναι 100% φιλελεύθερη, οι «κατευθυντιστές» την αποδέχονται με χαρά.