Σύντροφοι νεοδημοκράτες δεν γίνονται αυτά! Ομάδες σαν τον ΠΑΟΚ δεν πέφτουν! Φανταστείτε κλειστά τα Τέμπη, την Ελλάδα κομμένη στα δύο και την ΝΔ με μονοψήφια νούμερα στην Βόρεια Ελλάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, σύντροφε Λευτέρη, σταματάς το ποδόσφαιρο λόγω του Κορονοϊού. Ήταν που λέμε ότι έτυχε η στραβή στην βάρδιά σου! Είναι το ακριβώς αντίθετο του win – win…

Τα καλά νέα τα γνωρίζετε ήδη, η Fitch μας αναβάθμισε. Τα κακά νέα γράφτηκαν στην Liberal Markets, την Οικονομική εφημερίδα που κυκλοφορεί το Σάββατο μαζί με τον Φιλελεύθερο: Η επιτροπή μεγάλων δανείων συστημικής τράπεζας έχει να συνεδριάσει περισσότερο από έναν μήνα, καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα αίτημα για νέο δάνειο! Που σημαίνει ότι η εγχώρια ολιγαρχία δεν βάζει το χέρι στην τσέπη.

Αν ήμουν συνταξιούχος θα έβλεπα φανατικά Αυτιά και θα έκανα εικόνισμα στον Γιάννη τον Βρούτση. Ο Γιάννης μοιράζει επιδόματα και αναδρομικά στους απόμαχους της ζωής. Να του δίνει ο Κύριος μέρες και να παίρνει χρόνια από εμάς της λέσχης των ανάλγητων. Όχι, η χώρα δεν κινδυνεύει να μην δώσει συντάξεις στο μέλλον. Κι ο τρίτος πυλώνας δεν χρειάζεται, είναι μία νεοφιλελεύθερη μπούρδα.

Οι κυβερνήσεις έχουν συνήθως ένα πρώτο εξάμηνο αποδοχής από εχθρούς και φίλους που ονομάζεται και «μήνας του μέλιτος». Μετά το πέρας της γλυκιάς αυτής περιόδου, κατά την οποία οι νέοι υπουργοί δοκιμάζουν όλες τις γεύσεις της εξουσίας, έρχεται η προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όμως, φαίνεται να περνάει και έναν δεύτερο «μήνα του μέλιτος». Ελλείψει αντιπολίτευσης… 

Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση έχει μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις άλλες προηγούμενες. Δεν προϋποθέτει να έχει κανείς περάσει από την τρίτη ή ακόμη και την δεύτερη. Είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Ελλάδας. Μπορούμε να κάνουμε μία νέα αρχή. Σαν να ξεκίνησε η ιστορία του κόσμου πριν από λίγη ώρα. Ας επενδύσουμε σε νέες ιδέες και κυρίως στις νέες γενιές.

Ας υποθέσουμε ότι είχαμε σήμερα Πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, υπουργό των Εξωτερικών τον Νίκο Κοτζιά και υπουργό Άμυνας τον Πάνο τον Καμμένο. Θα νιώθατε άνετα; Προς Θεού! Μία υπόθεση εργασίας είναι. Η αλήθεια όμως είναι ότι έχουμε την εμπειρία της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα. Ξέρουμε τι συνέβη τότε. Δεν θα θέλαμε να δούμε να συμβαίνει κάτι ανάλογο άλλη φορά.

Δεν πέρασε καιρός από τότε που οι φίλοι μας οι Γερμανοί πέταξαν «αθώα» στο τραπέζι την ιδέα να φύγουμε από την Ευρωζώνη με μια μικρή βοήθεια για τα έξοδα του ταξιδιού. Αυτή η γερμανική Ευρώπη δεν έχει μέλλον. Δεν είναι που μας πάτησαν τον κάλο με το θέμα της Λιβύης. Είναι που οι ίδιοι δεν πιστεύουν στο όραμα της ενιαίας Ευρώπης.

Το Σάββατο θα βρείτε στο περίπτερο τον εβδομαδιαίο, πλέον, Φιλελεύθερο. Μία εφημερίδα με μεγάλη έμφαση στις αγορές. Επειδή πιστεύουμε ότι η ελληνική αγορά έχει εισέλθει σε μία νέα περίοδο. Ότι είμαστε στην αρχή ενός νέου κύκλου. Οι αγορές θα μπουν και πάλι στην καθημερινή μας ζωή. Θα μας απασχολούν ολοένα και περισσότερο. Είναι κι αυτό μια μορφή επιστροφής στην κανονικότητα.

Η πρόταση της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι μία κίνηση που αναμφισβήτητα δικαιώνει όλους όσοι πίστεψαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι μία πρόταση ενότητας και ελπίδας. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα καλείται να στηρίξει την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η Ελλάδα δικαιούται να ελπίζει, όταν μία γυναίκα επιστήμονας εγνωσμένου κύρους καλείται να υπερασπιστεί τις αρχές της Δημοκρατίας μας. 

Η δικαστική περιπέτεια του Ανδρέα Γεωργίου έχει κατά μία έννοια μεταφυσική χροιά, αφού καλείται να απαντήσει στο πως ο επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας ήταν ο υπαίτιος για το μνημόνιο, όταν αυτό είχε υπογραφεί πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του. Η αλήθεια είναι ότι στο πρόσωπο του Ανδρέα Γεωργίου οι ιεροφάντες του λαβύρινθου των μυστηρίων της κυβέρνησης Καραμανλή αναζήτησαν τον θάνατο του Μινώταυρου.

Η μεγάλη μας διαφορά από την Τουρκία είναι ότι η Τουρκία έχει επιχειρηματική ελίτ που ενδιαφέρεται για την χώρα της. Γι' αυτό η Τουρκία έχει παρόν και μέλλον, ενώ η Ελλάδα διαθέτει μόνο πλούσιους γόνους που έχουν έτοιμα τα διαβατήριά τους για να «δραπετεύσουν» στο Λονδίνο ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Η επόμενη ημέρα υπάρχει όταν υπάρχουν και άνθρωποι που την σχεδιάζουν…

Όταν θέλεις να αποφύγεις τον πόλεμο, θα πρέπει να προετοιμάζεσαι γι αυτόν. Ομοίως, όταν θέλεις να αποφύγεις την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα πρέπει να προετοιμάζεσαι για εκλογές και μάλιστα με λίστα! Μόνο έτσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε την «βιασύνη» του κ. Μητσοτάκη να φέρει έναν εκλογικό νόμο στο καταχείμωνο και μάλιστα χωρίς να έχει εξασφαλίσει περισσότερους από τους 158 ψήφους διαθέτει.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι όλοι γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τι στο καλό; Μόνο ο Πρόεδρος Τασούλας έχει πάει σε μέντιουμ; Κι επιπλέον, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ο Πρόεδρος Νικήτας και η Πρόεδρος Όλγα δεν έχουν δικαίωμα να υποστηρίζουν τον Προκόπη. Λοιπόν, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι η…

Θα ήταν μίζερο να γράψουμε τι θα συνέβαινε αν στην θέση του κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ήταν ο κ. Τσίπρας. Όπως μίζερη ήταν και η «κριτική» στελεχών της αντιπολίτευσης. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός συνάντησε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε μία κρίσιμη στιγμή για την χώρα και τα πήγε καλά. Ευτυχώς οι ημέρες που ο Πάνος Καμμένος όριζε την εξωτερική πολιτική ανήκουν στο παρελθόν. 

Ο δρόμος που έχει επιλέξει η Τουρκία του Ερντογάν, να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμου, την φέρνουν αυτόματα απέναντι από το Ισραήλ και την Ελλάδα. Κι ενώ η Τουρκία είναι στην πραγματικότητα ένας φυσικός σύμμαχος στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, τόσο για την Ελλάδα όσο και για το Ισραήλ, αλλά και για την Αίγυπτο. Αλλά όχι αυτή η Τουρκία. Όχι η Τουρκία των αδελφών μουσουλμάνων.

Η ώρα που ο πρωθυπουργός μιας μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα, συναντά τον αυτοκράτορα της σύγχρονης Ρώμης, είναι σημαντική. Από μόνη της. Δεν συναντά ένας κοινός θνητός τον αυτοκράτορα κάθε μέρα. Αν η συνάντηση θα είναι και αποτελεσματική, είναι ένα άλλο θέμα. Σε κάθε περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης μετά από αυτή την συνάντηση θα έχει εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα, αφού θα ξέρει τι έχει πάρει… 

Η εικόνα ενός σπιτιού στην Σαντορίνη με θέα την Καλντέρα είναι ένας σοβαρός λόγος για να επενδύσει κανείς χρήματα στην Ελλάδα. Είναι αυτό που μπορούμε να του «πουλήσουμε» εύκολα και γρήγορα. Το 2020 θα είναι το έτος των ακινήτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες της για την αναβίωση και την στήριξη της βιομηχανίας. Κάθε άλλο! 

Το 2020 κάνει ποδαρικό με την υπογραφή μιας σημαντικής σύμβασης στην Αθήνα, από τους Κυριάκο Μητσοτάκη, Μπένιαμιν Νετανιάχου και Νίκο Αναστασιάδη. Ελλάδα, Ισραήλ και Κύπρος συμφωνούν και προχωρούν τον αγωγό EastMed, οικοδομώντας από κοινού μία νέα πραγματικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία δεν είναι κατ? ανάγκη εχθρός. Αλλά δική της είναι η επιλογή σε ποια πλευρά του τραπεζιού θα καθίσει. 

Το 2019 σημαδεύτηκε από την ευρεία εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η χώρα θέλησε να αλλάξει σελίδα και αποφάσισε να αφήσει πίσω της τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε αυτό το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησής του ξεπέρασε τις προσδοκίες και των πιο απαιτητικών του φίλων. Ωστόσο, η πραγματικότητα παραμένει αδυσώπητη. Οι μηχανές της Οικονομίας χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια για να πάρουν μπροστά.

Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική Οικονομία ήταν ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος από την Φρανκφούρτη. Μπορεί αυτό να μοιάζει «κάπως», αλλά είναι μία από τις πικρές αλήθειες που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει αποδειχτεί ώριμο να διαχειριστεί με δικαιοσύνη στο παρελθόν τις μεγάλες αναδιανομές πλούτου που έγιναν.

Τις άγιες αυτές ημέρες οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε όμορφες «χριστιανικές ιστορίες». Λες και ειδικά αυτές τις λίγες ημέρες των Χριστουγέννων αποφασίζουμε να γίνουμε καλοί άνθρωποι, επιλέγοντας να είμαστε οι γνωστοί εγωπαθείς και καταστροφικοί τύποι για τις υπόλοιπες 355 μέρες του χρόνου! Εγώ θα σας το χαλάσω. Και θα σας πω μία ιστορία που δικαιώνει πλήρως τον Σκρουτζ!\r\n\r\n

Θυμάμαι πιτσιρικάς την Αθήνα να βρίσκεται εν βρασμώ περιμένοντας τον Βαλερί. Τρέχαμε να βρούμε γαλλικές σημαίες για να φωνάξουμε «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία». Κι ύστερα αγαπήσαμε τον Μουαμάρ με τις αμαζόνες του κι έπειτα τον Αραφάτ. Εσχάτως τον Βλαδίμηρο! Μας φταίει που νομίζουμε ότι είμαστε ο εξυπνότερος λαός της Οικουμένης. Αυτή την φορά, όμως, τα ψέματα τελείωσαν. Είμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια!

Στην Ελλάδα όλα λειτουργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο: Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι ιδιωτικές εταιρείες, τα πολιτιστικά σωματεία και φυσικά οι κυβερνήσεις! Είναι το λογικό. Αν τα πάντα κινούνται προς μία κατεύθυνση, θα είχαμε αντιληφθεί αν υπήρχαν... αιρετικοί, όπως θεωρούν κάποιοι ότι συμβαίνει με την Εκκλησία ή τον στρατό. Είναι άλλο θέμα ότι έχουμε ιερά τοτέμ και άλλο η επαφή με την πραγματικότητα.\r\n\r\n

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για την «αστυνομική βία», αλλά την ίδια ώρα δεν καταγγέλλει τα «παιδιά» που επιχειρούν να «απαλλοτριώσουν» αστυνομικά τμήματα. Σίγουρα το κράτος δεν είναι τρομοκράτης. Αλλά και οι συλλήψεις δεν γίνονται με λουλούδια. Στην φιλελεύθερη δημοκρατία η Πολιτεία προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα, αλλά το κράτος έχει την αποκλειστικότητα της βίας. Το πρόβλημα Μιχάλη είναι ότι η δημοκρατία μας δεν είναι φιλελεύθερη!