Τις άγιες αυτές ημέρες οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε όμορφες «χριστιανικές ιστορίες». Λες και ειδικά αυτές τις λίγες ημέρες των Χριστουγέννων αποφασίζουμε να γίνουμε καλοί άνθρωποι, επιλέγοντας να είμαστε οι γνωστοί εγωπαθείς και καταστροφικοί τύποι για τις υπόλοιπες 355 μέρες του χρόνου! Εγώ θα σας το χαλάσω. Και θα σας πω μία ιστορία που δικαιώνει πλήρως τον Σκρουτζ!
Πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια, το σωτήριο έτος 1999, τότε που δένανε τα λουκάνικα πίσω από τα σκυλιά, ένας εθνικός προμηθευτής αποφάσισε να κάνει ένα δώρο σε πελάτη του. Δεν έστειλε τανκς και αεροπλάνα δωρεάν στο ελληνικό Δημόσιο. Έστειλε, όμως, τρεις υπαλλήλους του να τακτοποιήσουν τα οικονομικά του λογιστηρίου της κρατικής εταιρείας που προμήθευε με προϊόντα. Μην με ρωτάτε αν όλο αυτό είναι λογικό. Για την Ελλάδα μιλάμε και μάλιστα των ετών που προηγήθηκαν των τρισκατάρατων μνημονίων.
Η κρατική εταιρεία είχε κηπουρούς, είχε ανειδίκευτους εργάτες, αλλά δεν είχε λογιστές! Κι έτσι η διοίκηση της τότε εταιρείας δέχτηκε με ικανοποίηση την προσφορά του εθνικού πρωταθλητή. Κι επειδή οι υπηρεσίες των ανθρώπων ήσαν ενός κάποιου επιπέδου, η κρατική εταιρεία κράτησε τους νέους λογιστές. Τους οποίους τους πλήρωνε ο προμηθευτής. Κι έτσι ήσαν όλοι ευτυχισμένοι. Ο εθνικός προμηθευτής επειδή ένιωθε σαν τον Άι Βασίλη κι η κρατική εταιρεία που είχε, επιτέλους, ένα οργανωμένο λογιστήριο
Όλα αυτά μέχρι την ώρα που ο προμηθευτής απέκτησε κάποια μικρά ζητήματα με την Δικαιοσύνη. Οπότε είχε άλλες προτεραιότητες από το να πληρώνει τρεις υπαλλήλους για να δουλεύουν αυτοί για μια εταιρεία που έπαψε «αυτόματα» να είναι και πελάτης του! Αλλά επειδή ζούμε στην Ελλάδα, βρέθηκε και γι'' αυτό λύση: Όλες οι διοικήσεις της εταιρείας βρήκαν ένα «ειδικό κονδύλι» για να πληρώνουν τους τρεις υπαλλήλους, οι οποίοι, όμως, εξακολουθούν και είναι υπάλληλοι του άλλοτε εθνικού προμηθευτή. Μικρή λεπτομέρεια: Η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν μέχρι πρόσφατα. Κι ας πέρασαν μνημόνια και τόσες Δεξιές και Αριστερές κυβερνήσεις.
Το μυστικό αποκαλύφθηκε πριν λίγες μέρες. Όταν ο οικονομικός διευθυντής ζήτησε από τον νέο διευθύνοντα να υπογράψει το “ειδικό κονδύλι” για την πληρωμή των υπαλλήλων του πρώην εθνικού προμηθευτή. Και φυσικά τώρα ο νέος διευθύνων αναζητά επειγόντως λύση, αφού είναι νέος άνθρωπος και δεν θέλει να βλέπει κάθε βράδυ στον ύπνο του κάγκελα και λουκέτα.
Πως το έλεγε ο πρόεδρος Κώστας; Αυτή είναι η Ελλάδα! Η Ελλάδα που καλούμαστε να αλλάξουμε. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχει σήμερα μία ελπίδα. Αλλιώς δεν θα μαθαίνατε αυτή την μικρή «χριστουγεννιάτικη ιστορία». Άντε, για να κλείσουμε αισιόδοξα το άρθρο, μέρες που είναι.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
