Η ώρα που ο πρωθυπουργός μιας μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα, συναντά τον αυτοκράτορα της σύγχρονης Ρώμης, είναι σημαντική. Από μόνη της. Δεν συναντά ένας κοινός θνητός τον αυτοκράτορα κάθε μέρα. Αν η συνάντηση θα είναι και αποτελεσματική, είναι ένα άλλο θέμα. Σε κάθε περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης μετά από αυτή την συνάντηση θα έχει εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα, αφού θα ξέρει τι έχει πάρει…
Υπάρχουν τρία σημεία που θα πρέπει κανείς να τα λάβει υπόψη του: Το πρώτο είναι ότι οι ΗΠΑ άφησαν στα κρύα του λουτρού τους Κούρδους, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Το δεύτερο ότι ο ίδιος ο κ. Τραμπ, προσωπικά, έχει στενές επαφές με τον Ερντογάν. Το τρίτο, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να «ακουμπήσει» στην «σταθερότητα» της κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, επειδή πολύ απλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο…
Η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη σε αυτή την φάση να κερδίσει κάτι από το ταξίδι του κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, ακόμη και σε επίπεδο συμβολισμών. Κι εδώ μιλάμε για συμβολισμούς και μόνο. Μην περιμένει κανείς ότι θα έρθει στο Αιγαίο ο έκτος στόλος για να ανακόψει την επιθετικότητα των Τούρκων. Αλλά ακόμη και οι συμβολισμοί είναι σημαντικοί σε μία εποχή που οι περισσότεροι «φίλοι» μας σφυρίζουν αδιάφορα. Ειδικά το Βερολίνο δεν έχει χάσει την ευκαιρία για να αποδείξει ότι η μισή του καρδιά στην Άγκυρα βρίσκεται. Θα μας ήταν αρκετό να ήταν η άλλη μισή στην Αθήνα. Αλλά…
Από την άλλη, ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ θα κληθούν αργά ή γρήγορα να διαδραματίσουν έναν ρόλο διαμεσολάβησης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Επίσης, ότι στις διεθνείς σχέσεις έχουν σημασία οι συσχετισμοί δυνάμεων και όχι το διεθνές δίκαιο ή το όποιο άλλο δίκαιο. Ειδικά στο θέμα της πολιτικής ενίσχυσης της χώρας, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο η συμμαχία με το Ισραήλ. Ο κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, πάει στις ΗΠΑ με ένα περισσότερο όπλο απ' ότι είχε στην φαρέτρα του ο κ. Τσίπρας στο δικό του ταξίδι στην Ουάσιγκτον. Και σε μία προεκλογική χρονιά, μια τέτοια συμμαχία έχει ιδιαίτερη σημασία για έναν πρόεδρο που επιδιώκει την επανεκλογή του.
Μετά από την συνάντηση ο κ. Μητσοτάκης θα γνωρίζει. Όχι τι έδωσε. Αλλά τι είναι εκείνο που δεν θα του δώσει ο κ. Τράμπ απ' όσα ζητήσει. Και ανάλογα θα μπορεί να κρίνει ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του. Κι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη αξία αυτού του ταξιδιού, λόγω του χρόνου που γίνεται και της αυξανόμενης έντασης στην περιοχή μας. Μετά την συνάντηση, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης θα μπορεί να ζυγίσει τα πράγματα καλύτερα.
Από κάθε άποψη είναι ένα σημαντικό ταξίδι. Ίσως ο πιο σπουδαίος σταθμός των τελευταίων ετών. Ο πιο σπουδαίος σταθμός ενός ανάδελφου έθνους που ταξιδεύει στην έρημο και αναζητά μια νέα ταυτότητα σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό απ' αυτό που θυμάται από το ένδοξο παρελθόν του…
Θανάσης Μαυρίδη
[email protected]
