Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για την «αστυνομική βία», αλλά την ίδια ώρα δεν καταγγέλλει τα «παιδιά» που επιχειρούν να «απαλλοτριώσουν» αστυνομικά τμήματα. Σίγουρα το κράτος δεν είναι τρομοκράτης. Αλλά και οι συλλήψεις δεν γίνονται με λουλούδια. Στην φιλελεύθερη δημοκρατία η Πολιτεία προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα, αλλά το κράτος έχει την αποκλειστικότητα της βίας. Το πρόβλημα Μιχάλη είναι ότι η δημοκρατία μας δεν είναι φιλελεύθερη!
Τα έργα και οι ημέρες του Ρουβίκωνα έχουν κουράσει την κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά αποδοχής από τον ελληνικό λαό. Νόμος και Τάξη; Νόμος και Τάξη! Αν η μία «πρόταση» είναι οι καταλήψεις κτιρίων ως ένα «ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα», η κοινωνία είναι φυσικό να φοβάται και να αναζητά πιο συντηρητικές πρακτικές.
Η ανωμαλία δεν είναι στο γεγονός ότι υπάρχουν νέοι που επιλέγουν ένα περιθωριακό τρόπο έκφρασης και δράσης. Αυτό πάντοτε συνέβαινε και πάντοτε θα συμβαίνει. Δεν εξετάζουμε αν είναι σωστό ή λάθος, αλλά ότι συμβαίνει. Η ανωμαλία είναι ότι η περιθωριακή αυτή δράση έτυχε της περίθαλψης από μία νόμιμη κυβέρνηση! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να νομιμοποιήσει μια ουσιαστικά παράνομη δράση. Ή καλύτερα μία δράση που θεωρείται παράνομη σε οποιαδήποτε φιλελεύθερη δημοκρατία της Δύσης.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει ακόμη που ακριβώς να σταθεί. Με το μέρος των νεαρών που πετάνε βόμβες μολότοφ στα αστυνομικά τμήματα ή με τους αστυνομικούς που επιχειρούν να τους συλλάβουν στα σπίτια τους; Στην «μάχη» αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγαίνει μονίμως χαμένος, όσες υπερβολές κι αν σημειώνονται από την αστυνομία. Οι νοικοκυραίοι θα ταχτούν «υποχρεωτικά» στο πλευρό της κρατικής βίας όταν νιώσουν να απειλείται ο τρόπος ζωής τους.
Από την άλλη πλευρά, σε μία φιλελεύθερη δημοκρατία υπάρχουν δικαιώματα. Τα ατομικά δικαιώματα, αυτά που αρνείται η Αριστερά στους αντιπάλους της όταν έρχεται στην εξουσία, είναι ο θεμέλιος λίθος μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ναι μεν η αστυνομία θα πρέπει να επιβάλλει τον Νόμο, αλλά και η δράση της ελέγχεται κάθε φορά. Και κυρίως όταν καταπατούνται τα ατομικά δικαιώματα.
Το πρόβλημα είναι ότι η Αριστερά ως αντιπολίτευση θα θέτει μόνιμα θέμα καταπάτησης δικαιωμάτων, σε μία προσπάθεια να αποδυναμώσει τους μηχανισμούς αντίδρασης του κράτους απέναντι στα φαινόμενα της «πολιτικής βίας». Αλλά εκεί το κράτος δεν μπορεί να μοιράζει λουλούδια. Η βία δεν είναι ανεκτή ακόμη κι αν βαπτίζεται «πολιτική». Είναι η στιγμή που το κράτος καλείται να ασκήσει βία για να αντιμετωπίσει την ανομία.
Δεν είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς έναν αστυνομικό να δέρνει έναν νεαρό. Το ερώτημα είναι πως αλλιώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτός ο νεαρός αν πριν λίγο είχε πετάξει μία βόμβα μολοτοφ κατά των αστυνομικών.
Αυτή είναι η μία όψη των πραγμάτων. Η άλλη είναι ότι στην χώρα μας δεν υπάρχουν θεσμοί που να εγγυώνται τα δικαιώματα των πολιτών. Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, μία ανεξάρτητη αρχή που να ελέγχει την δράση της ΕΥΠ και των δυνάμεων ασφαλείας. Δεν υπάρχει ένας αξιόπιστος μηχανισμός για να προστατεύει τους πολίτες από φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας. Ναι μεν στην Γερμανία και σε άλλες χώρες η αστυνομία είναι αυστηρή, αλλά την ίδια ώρα οι πολίτες ξέρουν ότι το κράτος θα τηρήσει τον Νόμο. Όσο αυστηρός κι αν είναι αυτός. Κι ο Νόμος είναι μεν αυστηρός, αλλά την ίδια ώρα προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα.
Η λύση δεν είναι να αδρανοποιηθεί η αστυνομία μέχρι να φτιάξουμε κράτος! Πόσο μάλλον τώρα που το μπάχαλο έχει περιοριστεί αισθητά. Η κατάσταση δεν είναι ίδια και όμοια με αυτή που επικρατούσε μέχρι το καλοκαίρι. Ότι αυτό δεν αρέσει σε ορισμένους φίλους και φίλες του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Η λύση, κύριε Χρυσοχοϊδη, είναι να εφαρμόζεται ο Νόμος. Κι ο Νόμος δεν λέει μόνο ότι συλλαμβάνονται οι μπαχάλακηδες. Μην μας ξεφεύγουν οι «λεπτομέρειες». Να μην πατάμε στην ανάγκη της κοινωνίας για περισσότερη τάξη και δίνουμε έτσι έδαφος σε πρακτικές για τις οποίες θα μετανιώσουμε σύντομα. Ο σκοπός, Μιχάλη, δεν αγιάζει τα μέσα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
