Η παρουσία των κ.κ. Ράμφου και Μαρκουλάκη στο 11ο Συνέδριο της ΝΔ πόνεσε τους αυτοαποκαλούμενους διανοούμενους της Αριστεράς. Και εξέμεσαν αυτό που διαθέτουν. Χολή και μίσος. Δεν μπόρεσαν να αποδεχθούν πως δύο άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, ανήκουν στον φιλελεύθερο χώρο.

Ανέκαθεν οι πολιτικοί θεωρούσαν, εκ προοιμίου, τους επιχειρηματίες, κλέφτες. Και ανέκαθεν οι επιχειρηματίες μιλούσαν υποτιμητικά για τους «ανεπάγγελτους» πολιτικούς. Ήταν και παραμένει μια σχέση αναγκαίας συνύπαρξης και αμοιβαίας περιφρόνησης. Σε αυτήν τη νοσηρή κατάσταση, οι κυβερνήσεις είχαν ένα όπλο. Τη φορολογία και τους φορολογικούς μηχανισμούς του κράτους.

Το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, όπως φαίνεται, δεν θα είναι ένα τυπικό Συνέδριο, όπου οι σύνεδροι χαιρετούν εαυτούς και αλλήλους και οι ομιλητές εκφωνούν δεκάρικους, κομματικού πατριωτισμού. Φαίνεται, πως θα οριοθετηθεί το πλαίσιο των ιδεολογικών αρχών του κόμματος, όπως τις αντιλαμβάνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ποιος θα το περίμενε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος να χειροκροτείται από τους γύπες του πιο επιθετικού κομματιού του καπιταλισμού, του χρηματιστηριακού κεφαλαίου; Ευκλείδη, δεν μπορούσες να πέσεις πιο χαμηλά! Μας απογοήτευσες όλους!

Κυκλοφορεί, μετ΄επιτάσεως, η φήμη πως εντός του πρώτου εξαμήνου του 2018 θα έχει επιλυθεί το πρόβλημα της ονομασίας της FYROM, ώστε να μπορέσει τελικά να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Η κατάσταση έχει περιπλεχθεί, καθώς η ηγεσία της γείτονος έχει δεσμευθεί πως η οποιαδήποτε συμφωνία θα τεθεί, δια δημοψηφίσματος, στην κρίση του λαού.

Όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα των σοβαρών εταιρειών δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει στις επόμενες εκλογές. Μάλιστα, υπάρχει η άποψη πως όσο πιο αργά αυτές διεξαχθούν, τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η ήττα. Τα όσα έχει διαπράξει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα τρία χρόνια που κυβερνά είναι γνωστά. Κάποια από αυτά έχουν παραγραφεί ποινικά, κάποια άλλα όχι.

Το 1919 το λαϊκό επιτροπάτο παιδείας των μπολσεβίκων ανέθεσε στον Βλ.Τατλίν να κατασκευάσει τον πύργο της Γ΄Διεθνούς. Ο διάσημος αρχιτέκτονας εμπνεύστηκε και σχεδίασε μια κατασκευή ύψους 400 μέτρων, που συμβόλιζε την σπειροειδή εξέλιξη της Ιστορίας, με τα πισωγυρίσματα της, αλλά τελικά η πορεία εκινείτο σταθερά προς τα εμπρός.

Είναι γνωστόν πως στα Εξάρχεια δεν μπορεί να μπει ο οποιοσδήποτε. Υπάρχει face control. Έλεγχος «διαβατηρίων». Και αν τυχόν ξεφύγει και εντοπιστεί στην συνέχεια, το ζήτημα είναι πώς θα φύγει. Με την πάροδο των δεκαετιών αυτή η ζωντανή περιοχή μετατράπηκε σε ένα γκέτο μέσα στο οποίο τελούνται πράξεις που αγγίζουν σχεδόν όλα τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα.

Σαν άτακτα παιδιά του αντιμετώπισε ο Γ. Δραγασάκης τους 20 αναρχικούς που «μπούκαραν» στην αίθουσα όπου μιλούσε. Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι οι αναρχικοί. Το πρόβλημα βρίσκεται στον Δραγασάκη, που δεν μπορεί να διακρίνει τις νόμιμες συμπεριφορές από τις παράνομες.

Δεν υπάρχει προηγούμενο στα δημοσκοπικά χρονικά της Ελλάδος, πρωθυπουργός μέσα σε δυόμισι χρόνια να χάνει 60 μονάδες της δημοτικότητας του. (Από το 80% του Μαρτίου 2015 έπεσε στο 20% σήμερα). Αποτελεί εξίσου σπάνια περίπτωση, εν ενεργεία πρωθυπουργός να υστερεί έναντι του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στις μετρήσεις δημοτικότητας.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένας πολιτικός με οξύ λόγο, αεικίνητος και πολυπράγμων, με την καλή έννοια. Ασχολείται με πολλά. Ποτέ όμως στον πολιτικό του λόγο δεν προσέβαλε προσωπικά τον αντίπαλο του, πολύ δε περισσότερο τις συζύγους τους. Είναι θανατηφόρα αιχμηρός μόνον στην πολιτική αντιπαράθεση. Και αυτό πονά.

Χωρίς αμφιβολία η συνέντευξη που έδωσε χθες ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας σε κυριακάτικη εφημερίδα, αποτελεί μια τομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η δήλωσή του πως κανένας συγγενής του δεν θα συμμετέχει στο υπουργικό συμβούλιο, θέτει τέρμα σε συμπεριφορές πολλών δεκαετιών που σχολιαζόταν αρνητικά από τους πολίτες.

«Πέρα από την ΛΑΕ θα μπορούσαμε κι εμείς, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχουμε και τώρα στις διαμαρτυρίες κατά των πλειστηριασμών..».Αυτά δεν τα είπε κάποιος τυχαίος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ για να εντυπωσιάσει το ακροατήριο του. Τα είπε πρώην υπουργός και μέλος της κίνησης των 53, όπως γράφουν οι εφημερίδες.

Έχει γίνει φανερό πλέον πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κινείται βάσει σχεδίου. Όταν ευθύς εξ αρχής κάποιοι λίγοι προειδοποιούσαμε για το τι περιμένει την χώρα, μας αντιμετώπιζαν ως ακραίους και γραφικούς. Σήμερα, οι ίδιοι αυτοί επικριτές μας, φωνάζουν και διαμαρτύρονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο να εξοντώσει την μεσαία τάξη. Και έχουν δίκιο. Μόνον που τότε δεν το έβλεπαν.

Παρά τις πυρκαγιές, τις πετρελαιοκηλίδες, τις πλημμύρες, την βαριά φορολογία και τις πολυσχιδείς δραστηριότητες του Π.Καμμένου, ο ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά αντέχει. Δεν συντηρεί απλώς τις δυνάμεις του, αλλά βελτιώνει οριακά τα ποσοστά του. Αυξάνει την συσπείρωση του. Κάτι που αναμφίβολα αποτελεί έκπληξη για ένα κόμμα που οι συνθήκες τις οποίες το ίδιο δημιούργησε, προδίκαζαν την κατάρρευση του.

Αυτό δεν είναι κακό σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Κακό είναι να μην το έχουμε αντιληφθεί. Γιατί τότε δεν θα μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Το να βρίζουμε και να λοιδορούμε έναν πολιτικό δεν οδηγεί πουθενά. Είναι και αντιπαραγωγικό.

Ένα κομμάτι του πληθυσμού πεισματικά πιστεύει πως οι Αριστεροί είναι ειρηνιστές και οι Δεξιοί «γεράκια του πολέμου». Όμως η κακή μας μοίρα έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Οι Ταλιμπάν της ειρήνης, πληροφορήθηκαν πως τα βλήματα έχουν ημερομηνία λήξεως, και η καταστροφή τους έχει υψηλό κόστος. Η πώληση τους είναι πολύ πιο συμφέρουσα.

Αυτός ο Α.Τσίπρας όσο και να θέλει να αγιάσει κάποιος, δεν τον αφήνει. Όλο και κάτι θα κάνει, όλο και κάποια selfie θα βγάλει, όλο και κάτι θα πει. Είναι η χαρά των σχολιαστών. Θα μας λείψει! Ολόκληρη η φράση που είπε ο πρωθυπουργός, κατά την τελετή βράβευσης του στο πολυτελές ξενοδοχείο του Παρισιού, George V ήταν: «πολλές φορές ένιωσα σαν τον Οδυσσέα που ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι».

Οι εκλογές έγιναν, η κυρία Φ.Γεννηματά πέτυχε καθαρή νίκη, αλλά το 43% του κ.Ν.Ανδρουλάκη την υποχρεώνει να λαμβάνει σοβαρά υπ΄όψη της την γνώμη του. Κυρίως, γιατί αυτό το 43% συγκροτήθηκε από τις ψήφους όλων αυτών που δεν ανήκουν στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ.

Αυτό είναι το θέμα εκδήλωσης μιας τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στην Αττική, με ομιλητές δύο προβεβλημένους βουλευτές του κόμματος. Το αντικείμενο αυτής της συζήτησης προκάλεσε τα σχόλια στελεχών της Κεντροαριστεράς, που διαβαθμίζονταν από την ειρωνεία και περνώντας μέσα από την επίκριση, κατέληγαν στον χλευασμό.

Ο ένας έβρισε μια κυρία στο διαδίκτυο με λόγια χουλιγκάνων των γηπέδων, ο άλλος είναι μόνιμος υβριστής όλων των πολιτικών αντιπάλων του, ο τρίτος πήγε στο τηλεοπτικό στούντιο σουρωμένος από τα μπουζούκια κι όποιον πάρει ο Χάρος. Καθόλου τυχαία και οι τρεις είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ...

Διαβάζοντας το βιογραφικό της και την ενασχόλησή της με τα ζητήματα της βίας των οργάνων της τάξεως κατά των πολιτών --διετέλεσε και σύμβουλος του Χρ. Παπουτσή στο υπουργείο Προστασίας του πολίτη το 2010-12—αποκομίζει κάποιος την εντύπωση πως πρόκειται για κάποια τεχνοκράτη που προσφέρει τις υπηρεσίες της. Δεν είναι, όμως, ακριβώς έτσι.

Διαβάζω πως η υπόθεση του Π.Καμμένου μπορεί να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές. Το ίδιο είχε ειπωθεί και στις αρχές του καλοκαιριού για την υπόθεση Γιαννουσάκη- Noor -1, παλαιότερα λόγω της μη υπερψήφισης του τέταρτου μνημονίου και «πάει λέγοντας».

Την προηγούμενη Κυριακή η Κεντροαριστερά απέδειξε πως είναι ζωντανή. Απέδειξε πως μπορεί να επαναδιεκδικήσει τον χώρο μετά την εισβολή του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι θα κέρδιζαν, κάποιοι θα έχαναν από την αναμέτρηση της Κυριακής. Αυτό ήταν γνωστό εκ των προτέρων. Συνεπώς, γκρίνιες και μικροψυχίες δεν συγχωρούνται.