Του Σάκη Μουμτζή
Οι εκλογές έγιναν, η κυρία Φ.Γεννηματά πέτυχε καθαρή νίκη, αλλά το 43% του κ.Ν.Ανδρουλάκη την υποχρεώνει να λαμβάνει σοβαρά υπ΄όψη της την γνώμη του. Κυρίως, γιατί αυτό το 43% συγκροτήθηκε από τις ψήφους όλων αυτών που δεν ανήκουν στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ και η παρουσία τους προσδίδει στο εγχείρημα της αναδημιουργίας της Κεντροαριστεράς ευρύτερη διάσταση.
Αυτό που απαιτείται από εδώ κι εμπρός είναι ηρεμία και διάλογος πάνω στις πολιτικές που πρέπει να χαράξει αυτός ο χώρος. Κάτι που δεν έγινε σε όλο το διάστημα των εσωκομματικών συζητήσεων.
Αντ΄αυτού, προέκυψε και πάλι το ζήτημα των συνεργασιών, και μάλιστα αυτήν την φορά όχι ως μετεκλογική προοπτική, αλλά ως άμεση κίνηση τακτικής. Δηλαδή, η ΔΗ.ΣΥ. να καταλάβει την θέση των ΑΝΕΛ, ενός κόμματος που η παρουσία του στην κυβέρνηση μόνον προβλήματα δημιουργεί.
Δεν χρειάζεται καμιά ανάλυση για να πω ότι Α.Τσίπρας και Π.Καμμένος βαδίζουν χέρι-χέρι κι όπου τους βγάλει. Μέχρι τις εκλογές η κυβερνητική συμμαχία δεν πρόκειται να αλλάξει.
Οι ΑΝΕΛ είναι ένας βολικός και πιστός σύμμαχος, χωρίς ιδεολογικοπολιτικές ανησυχίες και χωρίς άλλες απαιτήσεις. Ο αρχηγός τους και οι βουλευτές του—εκ των οποίων οι μισοί έγιναν υφυπουργοί—γνωρίζουν πως άλλη επιλογή δεν έχουν. Το επόμενο βήμα, μάλλον θα τους αφήσει εκτός Βουλής.
Συνεπώς, το σενάριο της άμεσης σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗ.ΣΥ. είναι εκτός τόπου και χρόνου.Τα γεγονότα, καθημερινά, το διαψεύδουν. Τι επιδιώκει λοιπόν η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ;
Αρχικά την υπερψήφιση και από την ΔΗ.ΣΥ. του νομοσχεδίου για την απλή αναλογική, κάτι που θα αποτρέψει μεν, μετά βεβαιότητος, την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, όμως θα μπαχαλοποιήσει την πολιτική ζωή του τόπου. Αυτό το γνωρίζει και η κυρία Φ.Γεννηματά και τα στελέχη της ΔΗ.ΣΥ. και γι΄αυτό καταψήφισαν το σχετικό νομοσχέδιο πέρυσι το καλοκαίρι.
Άλλωστε, πολλοί βουλευτές της επειδή έχουν εκτεθεί με δημόσιες δηλώσεις τους κατά του συγκεκριμένου εκλογικού συστήματος, πολύ δύσκολα σήμερα θα υποκύψουν σε πιέσεις που τυχόν θα τους ασκηθούν.
Άρα, ο πρώτος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας έχει.
Ο δεύτερος στόχος είναι, να αποτρέψει την μετεκλογική συνεργασία Νέα Δημοκρατίας—ΔΗ.ΣΥ, εφόσον βέβαια η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα. Νομίζω, πως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει άσφαιρα πυρά.
Γιατί η οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία θα γίνει πάνω σε προγραμματική βάση και ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα. Δηλαδή, ανάλογα με τον συσχετισμό των δυνάμεων. Κανένα, στοιχειωδώς, σοβαρό κόμμα δεν δεσμεύεται προεκλογικά για τις μετεκλογικές συνεργασίες του. Και η ΔΗ.ΣΥ. θα πράξει αναλόγως.
Ο τρίτος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι Νέα Δημοκρατία και ΔΗ.ΣΥ. να μην συγκεντρώσουν τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών, που θα δώσει στο κυβερνητικό σχήμα ορίζοντα τετραετίας. Βέβαια, η επίτευξη αυτού του στόχου δεν εξαρτάται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την ψήφο του Ελληνικού λαού.
Η ΔΗ.ΣΥ. και ο χώρος του μεταρρυθμιστικού κέντρου, αποτελούν παράγοντα σταθερότητας του πολιτικού μας συστήματος. Όσο πιο πολύ ισχυροποιούνται τόσο πιο ευσταθές αυτό γίνεται. Η δε κανονικότητα της πολιτικής ζωής θα επέλθει αν και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει τρίτο κόμμα.
Προς το παρόν, ας σταματήσουν οι γκρίνιες στην ΔΗ.ΣΥ. και ας ασχοληθούν με την πολιτική. Άλλωστε, είναι λάθος τακτικής να πυροβολείς τον νικητή αμέσως μετά την νίκη του.
ΥΓ. Η υπόθεση των εγγράφων για την πώληση όπλων στην Σ.Αραβία και οι κυβερνητικές απειλές κατά του Α.Λοβέρδου, αποδεικνύουν πόσο μάταιες είναι οι προσπάθειες των κάθε λογής «προξενητάδων».
