Του Σάκη Μουμτζή
Έχει γίνει φανερό πλέον πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κινείται βάσει σχεδίου. Όταν ευθύς εξ αρχής κάποιοι λίγοι προειδοποιούσαμε για το τι περιμένει την χώρα, μας αντιμετώπιζαν ως ακραίους και γραφικούς.
Σήμερα, οι ίδιοι αυτοί επικριτές μας, φωνάζουν και διαμαρτύρονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο να εξοντώσει την μεσαία τάξη. Και έχουν δίκιο. Μόνον που τότε δεν το έβλεπαν.
Ο Α.Τσίπρας και οι συνεργάτες του ποτέ δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους. Ήταν, από την πρώτη ημέρα που κέρδισαν τις εκλογές, ειλικρινείς. Άλλο θέμα το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σχολιαστών και των διανοουμένων του φιλελεύθερου χώρου δεν τους πίστεψαν.
Σήμερα βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, καθώς ο Α.Τσίπρας προαναγγέλλει την πορεία της κυβέρνησης του. Χαράσσει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα οδηγήσει την χώρα στις εκλογές.
Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο; Είναι η έξοδος από το μνημόνιο, με την υπογραφή και των εταίρων μας και η παρατεταμένη διανομή του υπέρ-πλεονάσματος. Έτσι, το μέρισμα του Δεκεμβρίου είναι η γενική δοκιμή για να δει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τις αντιδράσεις των πολιτών.
Οι κοινωνικές κατηγορίες που ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να συσπειρώσει γύρω του, είναι οι εξαθλιωμένοι από τα μνημόνια πολίτες, η νεολαία και πολυπληθείς ομάδες δικτύων κοινωνικής κριτικής.
Σε αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες στρέφεται ο Α.Τσίπρας και αυτές σχεδιάζει να βοηθήσει. Απαραίτητη προϋπόθεση η απρόσκοπτη παραμονή του στην εξουσία, ώστε να υλοποιηθεί το σχέδιο. Δηλαδή, να διενεργήσει εκλογές σε χρόνο που αυτός θα επιλέξει.
Ο στόχος του σχεδίου είναι σταδιακά να κλείνει η ψαλίδα με την Νέα Δημοκρατία, ώστε στην τελική ευθεία, το ματς να θεωρείται ντέρμπυ. Ποιος είναι ο φόβος του Αλέξη;
Μήπως, λόγω κάποιου τυχαίου ή απρόοπτου γεγονότος, αναγκασθεί να προσφύγει στις κάλπες σε χρόνο ανεπιθύμητο. Μήπως από κάποιο «ατύχημα» ακυρωθεί ο σχεδιασμός του. Γιατί τότε γνωρίζει πως το καλύτερο αποτέλεσμα γι΄αυτόν θα είναι μια αξιοπρεπής ήττα, χωρίς να αποκλείεται και η συντριβή.
Σε αυτήν την στρατηγική εντάσσεται και η συνεχής στήριξη στον Π.Καμμένο, έναν σύμμαχο πιστό και απαραίτητο. Συγχρόνως, μέσω των φιλικών προς την συγκυβέρνηση εφημερίδων, η πολιτική διαφωνία βαφτίζεται αποστασία. Ηθικοποιείται αρνητικά.
Όταν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειπαν το κόμμα τους και μετακόμιζαν στον ΣΥΡΙΖΑ, όλα ήταν καλά. Κανένα πρόβλημα.
Όταν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σχημάτισαν τους ΑΝΕΛ, καμιά κουβέντα για αποστασία. Τώρα, στο υποθετικό σενάριο, της αποσκίρτησης κάποιων κυβερνητικών βουλευτών, ανασύρθηκε από το χρονοντούλαπο η λέξη «αποστασία.» Σε αυτήν την ενδεχόμενη περίπτωση τα παπαγαλάκια των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βλέπουν χρηματισμό. Στις προηγούμενες περιπτώσεις ιδεολογική συνέπεια.
Όλο αυτό το κλίμα της ηθικής απαξίωσης, όσων τυχόν διαφοροποιήσουν την θέση τους από το κυβερνητικό στρατόπεδο, υποκρύπτει τον φόβο της απρογραμμάτιστης διενέργειας εκλογών.
Εξυπακούεται πως οι πρωτοσέλιδες κραυγές τους είναι υποκριτικές και προδίδουν πανικό. Αυτό το σενάριο για χρηματισμό βουλευτών το ζήσαμε λίγο πριν την αποτυχημένη απόπειρα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014.
Αποδείχθηκε πως ήταν μια κακοστημένη ιστορία που γελοιοποίησε τους εμπνευστές της. Δεν έβαλαν μυαλό από το πάθημα τους και επιχειρούν και πάλι να τρομοκρατήσουν κυβερνητικούς βουλευτές.
Αν η κυβέρνηση πρόκειται να πέσει, αυτό θα γίνει όσα πρωτοσέλιδα, κατά παραγγελία, και αν γράψουν τα φερέφωνα των «ψεκασμένων» και τα ασπόνδυλα της δημοσιογραφίας.
Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον».
