Ποτέ στην Ιστορία δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο ο ισχυρός να κάνει τις περισσότερες παραχωρήσεις. Γιατί οι διαπραγματεύσεις και οι συμβιβασμοί δεν γίνονται εν κενώ πολιτικής. Στο Σκοπιανό τι πάει να γίνει; Εμείς που αναμφίβολα είμαστε οι ισχυροί να παραβιάσουμε όλες τις κόκκινες γραμμές μας, έναντι μελλοντικών και αβέβαιων κερδών.

Ο Α.Τσίπρας πίστεψε πως με το Σκοπιανό θα επιτύγχανε ταυτοχρόνως τρεις στόχους. Ωστόσο, έπεσε στην παγίδα που ο ίδιος έστησε για την Νέα Δημοκρατία. Ένας σχεδιασμός με προϋποθέσεις win-win μετατράπηκε σε κατάσταση lose-lose.

Η Νέα Δημοκρατία ευθύς ως επανέκαμψε το Σκοπιανό ζήτημα, οχυρώθηκε πίσω από την εθνική θέση που διατυπώθηκε στο Βουκουρέστι το 2008 και η οποία απορρίφθηκε από την κυβέρνηση της FYROM. Μάλιστα, κορυφαία στελέχη της δήλωσαν πως αφού η συγκεκριμένη πρόταση δεν έγινε δεκτή, η νέα διαπραγμάτευση θα πρέπει να αρχίσει από μηδενική βάση.

Εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες πολίτες άφησαν κυριακάτικα τα σπίτια τους και προσήλθαν αυθόρμητα στην συγκέντρωση για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η πρωτοφανής επιτυχία του συλλαλητηρίου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν αναλογιστούμε πως αυτό οργανώθηκε διαδικτυακά ενάντια στην βούληση ενός μεγάλου μέρους της πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας.

Η πακετοποίηση ιδεών και προσωπικοτήτων οδηγεί μετά βεβαιότητος, σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Ετσι, με ιδιαίτερη ευκολία βαφτίζονται «εθνικιστές» και «ακροδεξιοί» όσοι υποστηρίζουν πως το κυρίαρχο πρόβλημα με τους βόρειους γείτονες μας είναι ο αλυτρωτισμούς τους που βρίσκει την κορυφαία έκφρασή του στο Σύνταγμα τους.

Οι συζητήσεις του καφενέ αρχίζουν και τελειώνουν με την διαπίστωση πως «τα πάντα είναι στημένα». Κάποιοι έχουν ορίσει με ακρίβεια την πορεία των γεγονότων, που εξελίσσονται με βάση αυτόν τον σχεδιασμό. Στην αυτονόητη ερώτηση «ποιοι είναι αυτοί», η απάντηση είναι πως «όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι».

Ο Α. Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν μεταλλάσσονται. Κάνουν τις απαραίτητες παραχωρήσεις για να παραμείνουν στην εξουσία. Και όταν έρθει ο χρόνος των εκλογών θα κάνουν αυτό που όλοι, πλην κάποιων ανυποψίαστων, περιμένουμε. Θα μοιράσουν αφειδώς χρήμα, υπό τα όμματα των εταίρων μας που θα τον ήθελαν και στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε πως ένα λάθος στην οικονομική πολιτική μπορεί να πάει μια χώρα 5 ή 10 χρόνια πίσω. Ένα λάθος όμως στην εξωτερική πολιτική μπορεί να την καταστρέψει. Θυμήθηκα αυτήν τη θέση του Κ. Καραμανλή, καθώς διαβάζω απόψεις πως «αντί να ασχολούμαστε με το πολυνομοσχέδιο, ασχολούμαστε με την ονομασία της FYROM».

Πολλές φορές, η πιο περισπούδαστη και σύνθετη ανάλυση, υποκύπτει μπροστά στην τετράγωνη λογική του κοινού νου. Έτσι αυτόματα έρχεται στην σκέψη η απλή απορία του τίτλου αυτού του άρθρου. Πιστεύουμε δηλαδή πως η «πρώτη φορά Αριστερά» θα εγκαταλείψει την εξουσία για ένα θέμα που δεν σχετίζεται καθόλου, ούτε με τις πολιτικές της προτεραιότητες ούτε με το DNA της;

Το πιο αποτελεσματικό σύστημα είναι: Καταστρέφουμε ό,τι δεν ελέγχουμε. Όταν μια κυβέρνηση εξουδετερώνει έναν πολιτικό αντίπαλο, είτε είναι φυσικό πρόσωπο, είτε εφημερίδα, είτε τηλεοπτικός σταθμός, είναι κέρδος. Σωπαίνει μιαν ενοχλητική φωνή. Οι υπόλοιποι παίκτες έχουν λάβει το μήνυμα. Έχουν αντιληφθεί ποιος είναι το αφεντικό. Και είτε υποτάσσονται είτε μαζεύονται.

Η ριζοσπαστική Αριστερά, στην Ελλάδα, διαπράττει ένα, στρατηγικής σημασίας, λάθος. Μεταφέρει την έννοια του αυτοπροσδιορισμού, από τον χώρο του ιδιωτικού δικαιωματισμού, στον χώρο του προσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας. Τα αδιέξοδα αυτής της αντίληψης είναι πολλά και οδηγούν σε παράλογες καταστάσεις.

Όταν ρωτήθηκε η σύζυγος βαθύπλουτου επιχειρηματία πώς γνώρισε τον σύζυγο της, απάντησε με το χαμόγελο της επιτυχίας και της αυτοπεποίθησης : «ήθελα να δω πώς ζουν οι πλούσιοι, μου άρεσε κι έμεινα». Αυτό το περιστατικό το θυμήθηκα βλέποντας με πόση άνεση κι ευκολία οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ -οι περισσότεροι με περιορισμένα εισοδήματα πριν εκλεγούν- δέθηκαν πεισματικά και με πάθος με την εξουσία.

Όσοι ασχολούνται, στοιχειωδώς, με τον πολιτικό σχολιασμό γνωρίζουν πως η μόνη περίπτωση να μην κερδίσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία είναι αν διασπαστεί. Επειδή διάσπαση σημαίνει πως το κομμάτι που φεύγει είναι ισοδύναμο με αυτό που παραμένει, τέτοιο ενδεχόμενο αποκλείεται.

Από τους Συριζαίους όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Τα πάντα, για να παραμείνουν στην εξουσία. Από την στιγμή που με τόση ευκολία, εν μια νυκτί, από ultra αντιμνημονιακοί έγιναν δουλοπρεπείς μνημονιακοί, μπορεί με την ίδια ευκολία να επιστρέψουν στις ρίζες τους.

Eίναι πάγια αρχή μου να μην ασχολούμαι με πράξεις συγγενών πολιτικών προσώπων. Στις πολιτισμένες, δημοκρατικές κοινωνίες δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη και το δικαίωμα στην διακριτικότητα πρέπει να είναι σεβαστό απ΄όλους. Άλλωστε, όλοι οι πολιτικοί, πολύ δε περισσότερο οι πολιτικοί αρχηγοί, έχουν τόσα τρωτά σημεία για τα οποία πρέπει να υποστούν κριτική...

Ο Α. Τσίπρας την πρώτη ημέρα του καινούργιου χρόνου, αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει πως οι εκλογές θα διεξαχθούν στο τέλος της θητείας της κυβέρνησης. Είμαι βέβαιος πως ήταν ειλικρινής προχθές. Όμως ένας πολιτικός αρχηγός την προσφυγή στις κάλπες δεν την αποφασίζει με βάση προηγούμενες δηλώσεις του.

Όσο κυλούν οι μέρες και γίνονται δεύτερες, ψυχραιμότερες σκέψεις, φαίνεται πως όλη αυτή η ανακίνηση του Σκοπιανού αποβλέπει στην παγίδευση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι πλέον κοινή πεποίθηση πως τον Α.Τσίπρα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η παραμονή του στην εξουσία.

Ο χρόνος που πέρασε ήταν γεμάτος από γεγονότα, που επηρέασαν άλλα πολύ, άλλα λίγο, την πολιτική ζωή της χώρας. Τρία όμως γεγονότα λειτουργούν σαν βραδυφλεγείς βόμβες, καθώς οι επιπτώσεις τους θα φανούν, ίσως πιο έντονα, στο μέλλον. H ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Σε διάφορους κύκλους επικρατεί η αντίληψη πως επιτέλους είναι ευκαιρία να λύσουμε το πρόβλημα με τους γείτονές μας. Ως εκ τούτου, προτρέπουν τους βουλευτές της ΝΔ να υπερψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση, εφόσον βέβαια αυτή πληροί τις ελληνικές θέσεις, όπως αυτές αναθεωρήθηκαν στη δεκαετία του 2000.

Η κινητικότητα γύρω από το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι μεγάλη και παρατηρείται και στις δύο πλευρές των συνόρων. Η πίεση του διεθνούς παράγοντα είναι αυτήν την εποχή αυξημένη. Η ανάγκη να ενταχθεί η FYROM στο ΝΑΤΟ, συνδυάζεται πλέον με την προσπάθεια να απομακρυνθεί από τον εναγκαλισμό της Ρωσίας.

Είναι στη φύση του πολίτη να μην επιθυμεί διχαστικές, πολωτικές συμπεριφορές. Να ενοχλείται από την οξύτητα και τις συγκρούσεις. Τουλάχιστον αυτό δηλώνει. Απεναντίας, το μετριοπαθές κλίμα, οι ενωτικές προτάσεις, το ήπιο πολιτικό περιβάλλον, αποτελούν, κατά δήλωση τους, τις επιλογές τους. Το επιθυμητό πλαίσιο άσκησης πολιτικής.

Θα δεχτώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με οδηγό την μαρξιστική θεωρία. Θα δεχτώ επίσης πως οραματίζεται μια σοσιαλιστική κοινωνία, που θα μας οδηγήσει στην αταξική κοινωνία. Τι πιο ωραίο πράγμα από τον «επίγειο Παράδεισο»! Ο Πανάγαθος τον υποσχέθηκε στους πιστούς στην άλλη ζωή, ο Μαρξ σε αυτήν.

Με την πολυάριθμη μεσαία τάξη η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την σύγκρουση. Δεν μπορούσε να πράξει αλλιώς. Από την υπερφορολόγηση της, θα έπρεπε να εξευρεθούν οι πόροι για να διανεμηθούν στα κοινωνικά στρώματα με τα οποία επεδίωξε και επιδιώκει να συμπορευθεί η ριζοσπαστική Αριστερά.\n\n

Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Περιφερειακό Συνέδριο Δυτικής Αττικής, απέδειξε για μιαν ακόμα φορά πως ζει στον δικό του κόσμο.Επειδή, αυτός και η παρέα του την περίοδο 2012-2014 αγωνιζόταν να καταστρέψουν την Ελλάδα, φαίνεται πως δεν αντιλήφθηκαν, το έργο που επιτελούσε η κυβέρνηση Σαμαρά.