Του Σάκη Μουμτζή
Οι συζητήσεις του καφενέ αρχίζουν και τελειώνουν με τη διαπίστωση πως «τα πάντα είναι στημένα». Κάποιοι έχουν ορίσει με ακρίβεια την πορεία των γεγονότων, που εξελίσσονται με βάση αυτόν τον σχεδιασμό.
Στην αυτονόητη ερώτηση «ποιοι είναι αυτοί», η απάντηση είναι πως «όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι».
Όμως αυτήν την συνωμοσιολογική αντιμετώπιση των γεγονότων, μερικές φορές την επιβεβαιώνει η ίδια η ζωή. Κάποιες εξελίξεις βαδίζουν πάνω σε έναν σχεδιασμό, που με πισωγυρίσματα και καθυστερήσεις, τελικά πραγματώνεται.
Μερικές φορές αποδεικνύεται –όπως π.χ. στο Ελληνικό ποδόσφαιρο—πως οι αγώνες είναι, όντως, «στημένοι». Και πρωταγωνιστές σε αυτό το στήσιμο είναι οι πρόεδροι και, κυρίως, οι διαιτητές.
Οι επονομαζόμενοι «άρχοντες του αγώνα».
Αυτούς τους συνειρμούς έκανα—πιθανόν κάποιοι αναγνώστες να τους βρουν απλοϊκούς—διαβάζοντας την δήλωση του «μεσολαβητή» για το Σκοπιανό M. Nimetz, πως η Ελλάδα έχει αποδεχθεί την σύνθετη ονομασία.
Είναι ευνόητο, πως ένας μεσολαβητής ποτέ δεν αποκαλύπτει δημοσίως τις θέσεις των δύο μερών.
Στην προκειμένη περίπτωση, η δημοσιοποίηση της Ελληνικής θέσης για την ονομασία, σημαίνει πως η διαπραγμάτευση ξεκινά με αυτήν ως δεδομένη. Και πάμε παρακάτω.
Δηλαδή, στις συζητήσεις η χώρα μας θα πρέπει να κάνει πρόσθετες υποχωρήσεις που θα αντισταθμίσουν τις υποχωρήσεις της FYROM.
Επί πλέον ο M. Nimetz, προχθές, προσδιόρισε και τα βήματα που –κατά την γνώμη του— πρέπει να γίνουν για να λυθεί το Σκοπιανό, συνολικά.
Η συμφωνία στο όνομα θα είναι το πρώτο στάδιο.
Ελπίζω ο Ελληνας υπουργός των Εξωτερικών να μην δεχθεί την «σαλαμοποίηση» του προβλήματος.
Αυτό που συνθέτει και ορίζει το πρόβλημα, ουσιαστικά, δεν είναι το όνομα. Στο όνομα απλώς συμπυκνώνεται η ουσία της διαφοράς, που είναι ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών.
Συνεπώς, καμιά λύση δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν τροποποιηθεί το Σύνταγμα των γειτόνων μας, στα άρθρα που αποτυπώνουν αυτόν τον αλυτρωτισμό.
Το πρόβλημα θα λυθεί συνολικά και ταυτόχρονα. Χωρίς στάδια και χρονοδιαγράμματα.
Ή να το πω πιο απλά: η Ελλάδα δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να συναινέσει στην ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, αν προηγουμένως δεν έχουν λυθεί όλες οι διαφορές μας ΠΛΗΡΩΣ.
Διαφαίνεται ένας σχεδιασμός δυσμενής για τα συμφέροντα μας. Ποιος είναι αυτός;
Να επιλυθεί το θέμα της ονομασίας, στην συνέχεια να δώσει η Ελλάδα το πράσινο φως για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και κατόπιν να δρομολογηθούν νέες, χρονοβόρες συζητήσεις για το ζήτημα του Συντάγματος.
Εν τω μεταξύ «το πουλάκι θα έχει πετάξει».
Είναι ολοφάνερο πως η Ελληνική πλευρά κρατεί όλους τους άσσους στα χέρια της. Το Σκοπιανό ανακινείται πιεστικά, γιατί οι ΗΠΑ θέλουν να εντάξουν την FYROM στο ΝΑΤΟ.
Για κανέναν άλλον λόγο.
Συνεπώς, δέκτης των πιέσεων θα πρέπει να είναι η άλλη πλευρά. Εμείς βαδίζουμε αταλάντευτα στην Εθνική γραμμή.
Ονομασία έναντι όλων και τροποποίηση των επίμαχων άρθρων του Συντάγματος της FYROM. Όλα αυτά σε ένα στάδιο, χωρίς επί μέρους βήματα.
Θέλω να πιστεύω πως η ελληνική κυβέρνηση, δεν θα υποπέσει σε χονδροειδή λάθη, που θα δημιουργήσουν αμετάκλητες καταστάσεις για την πατρίδα μας.
Ας ευχηθούμε ο Ν. Κοτζιάς, να μην επιτρέψει στον M. Nimetz να επιβάλλει το παιχνίδι του.
ΥΓ. Θεωρώ την μη λύση, προτιμότερη από την κακή λύση.
