Του Σάκη Μουμτζή
Ο χρόνος που πέρασε ήταν γεμάτος από γεγονότα, που επηρέασαν άλλα πολύ, άλλα λίγο, την πολιτική ζωή της χώρας μας.
Τρία όμως γεγονότα λειτουργούν σαν βραδυφλεγείς βόμβες, καθώς οι επιπτώσεις τους θα φανούν, ίσως πιο έντονα, στο μέλλον.
Τα παραθέτω με σειρά, που δεν είναι αξιολογική.
Πρώτον: H ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, τον Ιούνιο του 2017. Αυτό το γεγονός σηματοδότησε την αμετάκλητη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρεαλισμό. Χάραξε το μονόδρομο που ακολουθεί τώρα, δηλαδή την ολοκλήρωση και της τρίτης αξιολόγησης, με κορύφωση την έξοδο στις αγορές.
Οι πολίτες γνωρίζουν πως η περίοδος των τυχοδιωκτισμών και της αβεβαιότητας παρήλθε. Και αυτό το εισέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ το καλοκαίρι και το φθινόπωρο ήταν γεμάτα από πολιτικώς φθοροποιά γεγονότα, ο Α. Τσίπρας δεν κατέρρευσε, όπως πολλοί περιμέναμε.
Άντεξε, σταθεροποίησε τις δυνάμεις του, φαίνεται πως απέκτησε σταθερούς δεσμούς με συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες και προσβλέπει πλέον στην πραγμάτωση του σεναρίου του τέλους των μνημονίων.
Σταθεροί σύμμαχοί του οι εταίροί μας και, όπως φαίνεται, και ο υπερ-ατλαντικός παράγων.
Υποθέτω, πως ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει αντιληφθεί πόση ζημία έκαναν στη χώρα και στο κόμμα τους οι παλινδρομήσεις και οι ασάφειες της περιόδου μέχρι την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός ήταν το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Σημαντικό, γιατί διεξήχθη χωρίς κραδασμούς και κατέληξε το φθινόπωρο σε μια, πέραν του αναμενομένου, μαζική διαδικασία εκλογής αρχηγού.
Είναι σημαντικό επίσης, γιατί από την επιτυχία της ανασύνταξης του χώρου της κεντροαριστεράς, πιθανόν να εξαρτηθεί και το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.
Αν η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής κατορθώσει να αποσπάσει δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ —κάτι που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται— πιθανόν η Νέα Δημοκρατία να αποκτήσει αυτοδυναμία.
Αν όχι, η εκλογική αναμέτρηση θα είναι ανοικτή σε κάθε αποτέλεσμα, με προβάδισμα βέβαια της Νέας Δημοκρατίας.
Πάντως, η ενοποίηση των δυνάμεων του χώρου της Κεντροαριστεράς λειτούργησε σταθεροποιητικά για όλο το πολιτικό σύστημα, καθώς φαίνεται πως το Κίνημα Αλλαγής θα κατακτήσει στις εκλογές την τρίτη θέση.
Τρίτον: Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν ένα βαθύτατα ιδεολογικοποιημένο συνέδριο, μακριά από τις συνηθισμένες ανούσιες ομιλίες των συνεδρίων.
Το χρώμα του συνεδρίου το έδωσαν οι ομιλίες του τέως πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του εν αναμονή πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο Α. Σαμαράς με σαφήνεια έδωσε το ιδεολογικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας. Χωρίς στρογγυλεύσεις, χωρίς εκπτώσεις αποσαφήνισε τι είναι η παράταξη. Ποιες είναι οι αξίες και οι αρχές της. Και υπερασπίσθηκε με πάθος τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης ξεδίπλωσε πτυχές του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας και άσκησε, όπως αναμενόταν, σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα και αυτός προέβαλε τα επιτεύγματα της περιόδου 2012-2014, στα οποία βέβαια είχε συμβολή και ο ίδιος.
Είμαι σίγουρος πως μετά το πανηγυρικό συνέδριο, οι βουλευτές και τα στελέχη του κόμματος θα ξεκινήσουν μια πορεία προς το λαό, με σκοπό να πραγματοποιήσουν το τελικό άλμα προς την εξουσία.
Τα τρία αυτά γεγονότα, συμπλέκονται άμεσα και η πορεία του ενός, θετική ή αρνητική, επηρεάζει αναλόγως την πορεία των άλλων.
Βέβαια, με δεδομένη την εμφανή δημοσκοπική υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας, το ενδιαφέρον εστιάζεται στην αναμενόμενη αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν εκφυλισθεί, η νίκη της Νέας Δημοκρατίας θα είναι συντριπτική.
Ειδάλλως, πάμε για έναν σκληρό αγώνα, όποτε αυτός διεξαχθεί.
