Του Σάκη Μουμτζή
Το παραπάνω ερώτημα σε διλημματική μορφή είναι: «Νεοφιλελεύθεροι» ή χαμαιλέοντες;
Αφορμή γι΄αυτές τις σκέψεις, μου έδωσαν δύο γεγονότα.
1. Η δήλωση του J. Dijsselbloem πριν από λίγες ημέρες πως «με τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο τα πάντα είναι ευκολότερα». Βέβαια, υπάρχει μια λογική εξήγηση γι΄αυτήν τη στεγνή δήλωση.
Πάντα ο προϊστάμενος επαινεί τους πειθήνιους υπαλλήλους του. Αυτούς που χωρίς αντιρρήσεις, υπάκουοι, εκτελούν τις εντολές του.
Γι'' αυτό και φρόντισε να κατηγορήσει τον Α. Σαμαρά πως «δεν είχε το πολιτικό σθένος». Πολιτικό σθένος να υποθηκεύσει όλη την δημόσια περιουσία, να τσακίσει στην φορολογία τον Ελληνικό λαό, να παραδώσει το τραπεζικό σύστημα, απαξιωμένο, στους δανειστές.
Όμως ο Jeroen προκάλεσε μια σύγχυση στο εγχώριο ακροατήριο. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πως ο Α. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έπαψαν να είναι μαρξιστές και έγιναν «νεοφιλελεύθεροι»;
Αν αυτό, όντως, συμβαίνει έχουμε μιαν απόπειρα αναδιαμόρφωσης, εκ βάθρων, του πολιτικού σκηνικού.
2. Σε επίρρωση των παραπάνω ήρθε η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Και αξία δεν έχει το γεγονός της υπερψήφισης που ήταν αναμενόμενο, αλλά ο τρόπος που έγινε.
Χωρίς καν το στοιχειώδες πολιτικό μασάζ που γίνεται στις περιπτώσεις των επώδυνων νομοσχεδίων. Με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς τις συνήθεις τυπικές αντιρρήσεις, σύσσωμη η κυβερνητική πλειοψηφία έκανε το καθήκον της.
Μάλιστα, όχι μόνον δεν είχε απώλειες, αλλά επαύξησε τη δύναμ;h της με την προσχώρηση μιας κυρίας από το κόμμα του Β. Λεβέντη.
Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να διεμβολίσει πολιτικά τη Νέα Δημοκρατία; Κλέβει την ατζέντα της; Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπέστησαν κρίση της μαρξιστικής τους συνείδησης;
Κατά τρόπο αξιωματικό μπορώ να πω, ότι καμιά ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη δεν γίνεται χωρίς πολιτικό κόστος. Και για ένα κόμμα εξουσίας, το τίμημα είναι η απώλεια της εξουσίας.
Η αλλαγή ακροατηρίου είναι μια δύσκολη υπόθεση. Απαιτεί προσεκτικές κινήσεις, ώστε κάθε βήμα να αφομοιώνεται σταδιακά από τους πολίτες.
Αυτό το γνωρίζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Και γνωρίζει πως όσα φιλελεύθερα οικονομικά μέτρα και να λάβει δεν πρόκειται να υπερκαλύψει πολιτικά την Νέα Δημοκρατία.
Απεναντίας, θα χάσει, όπως και χάνει, μέρος του αριστερού ακροατηρίου του. Ο ζωτικός χώρος της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι διεκδικήσιμος από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί η πολιτική είναι ένα σύνολο επί μέρους πολιτικών. Δεν είναι μόνον η οικονομική πολιτική. Είναι και οι πολιτικές για την υγεία, την δημόσια τάξη, την παιδεία, τον πολιτισμό κλπ.
Οι λύσεις που προτείνει και εφαρμόζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας, δεν «ακουμπούν» την συνείδηση του μέσου Νεοδημοκράτη. Απεναντίας, λειτουργούν απωθητικά.
Όπως επίσης και η υπερφορολόγηση αποξενώνει από τον ΣΥΡΙΖΑ όλες τις κοινωνικές κατηγορίες που παράγουν πλούτο.
Ας συνειδητοποιήσουμε πως ο Α. Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν μεταλλάσσονται. Κάνουν τις απαραίτητες παραχωρήσεις για να παραμείνουν στην εξουσία.
Και όταν έρθει ο χρόνος των εκλογών θα κάνουν αυτό που όλοι, πλην κάποιων ανυποψίαστων, περιμένουμε. Θα μοιράσει αφειδώς χρήμα, υπό τα όμματα των εταίρων μας οι οποίοι ασμένως θα τον ήθελαν και στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα.
Και υπό τις ιαχές της διαπλοκής, παλιάς και νέας.
Υποσχέσεις δεν μπορεί να ξαναμοιράσει γιατί είναι αναξιόπιστος.
Συνεπώς, ο Α. Τσίπρας για να παραμείνει μέχρι τέλους στην εξουσία γίνεται ένας «νεοφιλελεύθερος» χαμαιλέων.
