Ο δεύτερος πυλώνας ασφάλισης που ακούμε και διαβάζουμε και για τον οποίο καταγγέλλεται η κυβέρνηση, ότι τον ξεπουλάει τους ιδιώτες, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Η ιστορία ξεκινά στην Ευρώπη από τον 15ο αιώνα, όταν οι επαγγελματίες οργανώνονται μεταξύ τους προκειμένου να έχουν επαρκή χρηματικά αποθέματα σε ώρες ανάγκης. Στην Ελλάδα ο δεύτερος πυλώνας θεσπίστηκε το 2002.

Με αφορμή το άρθρο της περασμένης Δευτέρας, για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και την αναφορά στον αείμνηστο ιδρυτή της Τραπέζης Εργασίας, Κωνσταντίνο Καψάσκη, δέχθηκα δεκάδες μηνύματα από ανθρώπους που έχουν τον ίδιο θαυμασμό, για αυτήν την σημαντική προσωπικότητα που άλλαξε την πορεία της τραπεζικής στη χώρα μας.

Τα στατιστικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, για τα εισοδήματα που δηλώθηκαν το 2019, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εκείνο δε που είναι προφανές, είναι ότι τα φορολογικά έσοδα, στηρίχθηκαν και στον τεκμαρτό τρόπο φορολόγησης, που έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο λογικής.

Στο χθεσινό άρθρο, αναφερθήκαμε στις αλλαγές που έχουν προκύψει στη μετοχική βάση των τραπεζών, στη μη ύπαρξη των «κλασσικών τραπεζιτών» και στη νέα σύνθεση του τραπεζικού οικοσυστήματος. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με επιχειρήματα του τύπου «κάποιοι πάνε να διασώσουν και πάλι τους τραπεζίτες» και ότι «οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν ξανά τον λογαριασμό».

To εξαιρετικό άρθρο του Κωνσταντίνου Ζανετόπουλου στη στήλη «51+49», που φιλοξενήθηκε στην Liberal Markets που κυκλοφόρησε μαζί με τον Φιλελεύθερο το περασμένο Σάββατο, με τίτλο «Υπάρχουν σήμερα τραπεζίτες;», θα έπρεπε να διδάσκεται σαν εισαγωγικό μάθημα σε κάθε μεταπτυχιακό τμήμα σχετικό με την Τραπεζική και τα Χρηματοοικονομικά.

Και να, που η πρόταση του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ) Γιάννη Στουρνάρα, για την ίδρυση Bad Bank, αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά. Το project «Αργώ», όπως ονομάζεται η πρόταση της ΤτΕ, για την περαιτέρω μείωση των κόκκινων δανείων, αναμένει τη θετική απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Κομισιόν για να προχωρήσει.

Την περασμένη εβδομάδα το δσ της ΟΛΜΕ είχε προκηρύξει μια ακόμα στάση εργασίας, «κατά της εφαρμογής του νόμου που εισάγει τη ζωντανή αναμετάδοση των μαθημάτων από τη σχολική τάξη με την τοποθέτηση κάμερας». Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπ. Παιδείας, στη στάση εργασίας συμμετείχαν 83 από τους 71.362 καθηγητές, δηλαδή ποσοστό της τάξεως του 0,11%. Με άλλα λόγια το 99,89% των καθηγητών ούτε που ασχολήθηκε με το επαναστατικό κέλευσμα και την αγωνιστική επαγρύπνηση της ηγεσίας της ΟΛΜΕ.

Είναι προφανές ότι πίσω από τις κωλυσιεργίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο θέμα της επιβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας, υπάρχουν σημαντικά οικονομικά συμφέροντα συγκεκριμένων κρατών και στρατηγικά συμφέροντα οργανισμών. Όπως ανέφερε και ο Σάκης Μουμτζής σε σχετική ανάρτηση του στο liberal, η πολιτική του «απειλούμε με κυρώσεις, αλλά δεν τις επιβάλλουμε» φέρει την αυτοακύρωσή της.

Ο χρόνος που κύλησε από τις εκλογές του 2019 μέχρι σήμερα, έδρασε καταλυτικά στην κατεύθυνση της αποκαθήλωσης του αφηγήματος, που είχε  κτίσει ο Σύριζα ήδη από την εποχή του κινήματος των αγανακτισμένων. Του κινήματος, που δημιούργησε αυτά τα έντονα οσμωτικά φαινόμενα, ανάμεσα σε όλες τις αντιδραστικές ομάδες από τη Άκρα Αριστερά μέχρι τη Χρυσή Αυγή. 

Η προ πολλών ετών κατάργηση, της διδασκαλίας του μαθήματος των κατασκευών και των γεωμετρικών τόπων, της Ευκλείδειας Γεωμετρίας, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έγινε με σκοπό να μικρύνει και να ελαφρύνει την ύλη για τους μαθητές. Όμως είχε ως αποτέλεσμα, να επέλθει μια συρρίκνωση στην ευρύτητα του τρόπου σκέψης των μαθητών και στην ικανότητα επίλυσης σύνθετων προβλημάτων.

Σύμφωνα με τα FinCEN αρχεία, βρέθηκαν συναλλαγές ύψους $2 τρισεκατομμυρίων που πραγματοποιήθηκαν ανάμεσα στο 1999 και το 2017 και είχαν απασχολήσει τους εσωτερικούς ελέγχους των τραπεζών, καθώς υπήρχαν υποψίες για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

Στην αρχή, είχε περάσει στα ψιλά των χρηματιστηριακών άρθρων και των επενδυτικών στηλών. Ίσως, σε αυτό να συνέτεινε και η πτώση της τάξεως του -57%, κατά την πρώτη ημέρα διαπραγμάτευσης της στην ΕΝ.Α., δηλαδή στην Εναλλακτική Αγορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Η μεταγενέστερη άνοδος της κατά +50%, μέχρι τα 0,0929 ευρώ την έφερε στον αφρό της επικαιρότητας.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας, στάθηκε ενωμένος στην καταδίκη του φασιστικού και νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής και στην καταδίκη των πολιτικών στελεχών της, για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Η καταδίκη αποτελεί παράλληλα μια γροθιά στο στομάχι όσων πολιτών, που μέσα από κίνημα της αγανάκτησης και του λαϊκισμού, συνέβαλαν στην είσοδο της ΧΑ στη Βουλή. 

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στις αλλαγές που βιώνουμε στον τρόπο που εργαζόμαστε, στον τρόπο που σπουδάζουμε, στον τρόπο που μετακινούμαστε και στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε και αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μας. Σε περασμένο άρθρο μας στη Liberal Markets, με τίτλο «Amazonification,  Uberification και  Airbnbfication», περιγράφαμε την εισβολή αυτών των όρων σε πολλές πτυχές της ζωής μας.

Η σημαντικότατη επένδυση της Microsoft στην Ελλάδα, για την δημιουργία κέντρου δεδομένων (data center) που αφορά τις δραστηριότητες cloud services, ύψους 300-400 εκατ. ευρώ, πιστοποιεί ότι κάτι αλλάζει στη χώρα. Η επένδυση θα δημιουργήσει σε πρώτη φάση 100 θέσεις εργασίας για μηχανικούς ηλεκτρονικών υπολογιστών και θα προσφέρει μια προστιθέμενη αξία, που υπολογίζεται στο 1 δισ. ευρώ.

Εάν ανατρέξουμε στην ελληνική ιστορία, με την ευκαιρία των δηλώσεων της ηγετικής ομάδας του Σύριζα, θα θυμηθούμε ότι οι μαυροσκούφηδες ήταν ένας έφιππος ουλαμός που αποτελούσε τη σωματοφυλακή του Άρη Βελουχιώτη. Είχε συγκροτηθεί τον Απρίλιο του 1943 και ξεχώριζε ως το επίλεκτο τριακονταμελές σώμα του ΕΛΑΣ. 

Στο χθεσινό μας άρθρο είχαμε αναφερθεί στην έννοια των hard skills και των soft skills και στην αυξανόμενη βαρύτητα που δίνουν πλέον οι εταιρείες και οι υπεύθυνοι του ανθρώπινου δυναμικού στα soft skills. Δηλαδή στις δεξιότητες που έχουν να κάνουν περισσότερο με την προσωπικότητα των εργαζομένων, παρά με τις γνώσεις τους.

H έννοια των hard skills και των soft skills, έχει μπει για τα καλά στην εργασιακή καθημερινότητα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια τα λεγόμενα hard skills, δηλαδή οι προσωπικές δεξιότητες και ικανότητες που σχετίζονται με τις σπουδές, τις γνώσεις και την δια βίου μάθηση, αποτελούσαν το απόλυτο οπλοστάσιο των νέων. 

Αρκετοί αντιπολιτευόμενοι εστίασαν την προσοχή τους στο γεγονός ότι στην ομιλία του στην Κρήτη, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, δεν κατήγγειλε την Τουρκία και ούτε έστειλε το αναγκαίο «ηχηρό» μήνυμα καταδίκης των τουρκικών προκλήσεων και διεκδικήσεων. Με αφορμή αυτό το γεγονός, άσκησαν δριμύτατη κριτική στην κυβέρνηση για την «αποτυχία» της επίσκεψης Πομπέο.

Οι διαμαρτυρίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για τη φειδωλή χρηματοδότηση τους από τη πλευρά των τραπεζών, παρά το πλήθος των εργαλείων που τους έχει παράσχει η κυβέρνηση, δεν έχουν κοπάσει. Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το μεγαλύτερο βάρος έχει δοθεί στις αναβολές των υποχρεώσεων και των πληρωμών των δανειοληπτών, παρά στη διοχέτευση ρευστότητας στο σύστημα.

Η οπισθοδρομική κομπανία της ηγετικής ομάδας της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ, έκανε και πάλι την εμφάνιση της, με γραφικές δηλώσεις κατά της κυβέρνησης για την τροπολογία που κατέθεσε προς ψήφιση, σχετικά με τις εκλογές των αιρετών μελών των υπηρεσιακών συμβουλίων του εκπαιδευτικού προσωπικού, που προβλέπει τη δυνατότητα ηλεκτρονικής διεξαγωγής της ψηφοφορίας.

Η αβεβαιότητα και η μεταβλητότητα ήρθαν να μείνουν για καιρό στις αγορές. Ένας μεγάλος αριθμός από μεταβλητές και αστάθμητους παράγοντες, έχει επικαθίσει σαν ομίχλη πάνω στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές. Παράγοντες που είναι βασικά, εξωχρηματιστηριακοί. Ως αποτέλεσμα, το άμεσο μέλλον δεν είναι ευδιάκριτο.

Πολλοί αναγνώστες δυσανασχετούν και αρκετοί συνομιλητές μου δυσφορούν, όταν αναφερόμενοι στην Κίνα, την αποκαλούμε με το πραγματικό της όνομα, που είναι Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η Κίνα παραμένει μια Λαϊκή Δημοκρατία, με ένα πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο ελέγχει και καταπιέζει τους κινέζους πολίτες, μέσω της χρήσης όλων των παραδοσιακών και ψηφιακών μέσων. 

Συμπληρώνονται πάνω από 6 μήνες από την ημέρα που ο covid-19, εισέβαλε απρόσκλητος στη ζωή μας, προκαλώντας ένα υγειονομικό, οικονομικό και κοινωνικό χάος. Παρά τα ορθά βήματα που ακολουθήθηκαν για τη αντιμετώπιση αυτού του χάους, ακούγονται ακόμα φωνές καλοπροαίρετων ή και κακοπροαίρετων αμφιβολιών, διαφωνιών και ενστάσεων, ως προς τους χειρισμούς που ακολουθούνται.