Η προ πολλών ετών κατάργηση, της διδασκαλίας του μαθήματος των κατασκευών και των γεωμετρικών τόπων, της Ευκλείδειας Γεωμετρίας, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έγινε με σκοπό να μικρύνει και να ελαφρύνει την ύλη για τους μαθητές. Όμως είχε ως αποτέλεσμα, να επέλθει μια συρρίκνωση στην ευρύτητα του τρόπου σκέψης των μαθητών και στην ικανότητα επίλυσης σύνθετων προβλημάτων.
Για όσους θυμούνται, τα τέσσερα στάδια που χρησιμοποιούσαμε όταν έπρεπε να επιλύσουμε μια γεωμετρική κατασκευή ή να βρούμε ένα γεωμετρικό τόπο, ήταν η ανάλυση, η σύνθεση, η απόδειξη και η διερεύνηση. Αν προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε αυτή τη μέθοδο επίλυσης προβλημάτων, από τα μπλε μαθητικά τετράδια των παλαιότερων ή τα πολύχρωμα σπιράλ τετράδια των νεότερων, στην πραγματική ζωή, θα δούμε ότι απέχει έτη φωτός από τον τρόπο που κινείται η Ελλάδα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Και επειδή η μαθηματική σκέψη, ίσως να ξενίζει και να ανακαλεί στη μνήμη δυσάρεστες μαθητικές εμπειρίες, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε αυτά τα στάδια μέσω απλών καθημερινών σκέψεων και ερωτημάτων που έρχονται στο μυαλό μας, μπροστά σε κάθε πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Που βρίσκομαι τώρα; Ποια είναι η θέση μου; Ποιο είναι το υπάρχον περιβάλλον μου; Ποιο είναι το οικοσύστημα μέσα στο οποίο λειτουργώ; Ποιοι είναι οι κανόνες αυτού του οικοσυστήματος; Που θέλω να πάω; Ποιος είναι ο στόχος μου; Τι διαθέσιμα εργαλεία έχω; Ποιοι είναι οι πόροι που διαθέτω; Ποιος είναι ο ανταγωνισμός; Ποιοι είναι οι εναλλακτικοί δρόμοι που μπορώ να ακολουθήσω; Τι ακριβώς πρέπει να κάνω για να φτάσω εκεί που θέλω να πάω; Είναι εφικτός ο στόχος μου; Ποιο είναι το συγκριτικό μου πλεονέκτημα;
Ποιοι είναι ο σύμμαχοι μου σε αυτή τη διαδρομή; Ποιοι είναι οι αντίπαλοι μου;
Γιατί άραγε όλες αυτές τις μικρές σκέψεις και τα χρήσιμα ερωτήματα, δεν υιοθετούνται στον καθημερινό διάλογο και στον ευρύτερο προβληματισμό της κοινωνίας; Για πόσο καιρό ακόμα, στην Ελλάδα θα κυνηγούμε χίμαιρες; Για πόσο καιρό θα ακολουθούμε με ακλόνητη εμπιστοσύνη, την κάθε στρεβλή σκέψη και αντίληψη; Την κάθε ρηχή ανάλυση; Το κάθε εύκολο σύνθημα; Την άρνηση, ως βασικό συστατικό της αντίδρασης μας;
«Επιτέλους φυλακίστηκε. Έπρεπε να πληρώσει», ακούστηκε να αναφέρει σε συνέντευξη ο δικηγόρος της οικογένειας του νέου Ρομά, που πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από τον ιδιοκτήτη, του σπιτιού που είχε εισβάλει. Και δεν αναφέρθηκε στο γεγονός, ότι αυτό που περιέγραφε, ήταν προφυλάκιση και όχι καταδίκη, πράγμα που στο μυαλό των Ρομά, είναι απολύτως συγκεχυμένο.
«Πάλι θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι την Bad Bank; Να πληρώσουν οι τραπεζίτες», αναφέρει ο οικονομικός τύπος, για την υιοθέτηση της πρότασης της Τράπεζας της Ελλάδας για τη Bad Bank, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του, το νέο πτωχευτικό κώδικα, την κινούμενη άμμο των κόκκινων δανείων, την μη ύπαρξη τραπεζιτών αλλά τραπεζικών υπαλλήλων και τις επιπτώσεις στην κοινωνία από μια νέα τραπεζική κρίση.
«Η λαϊκή κινητοποίηση, έφερε την καταδίκη των κατηγορουμένων στη δίκη της Χρυσής Αυγής», αναφέρουν τα στελέχη του Σύριζα, φέρνοντας στη μνήμη μας τα λαϊκά δικαστήρια. Λες και η απόφαση του δικαστηρίου δεν βασίστηκε στη δικογραφία, τις μαρτυρικές καταθέσεις, τις αγορεύσεις, αλλά στην πίεση των 3.000 διαδηλωτών που μαζεύτηκαν έξω από τα δικαστήρια.
«Να κάνει η κυβέρνηση χρήση του κεφαλαιακού μαξιλαριού που άφησε ο Σύριζα», συμβουλεύουν διάφοροι τη κυβέρνηση, την στιγμή που είναι γνωστός ο μοναδικός ρόλος του μαξιλαριού, στην απόφαση για έξοδο από τα μνημόνια αντί για την υιοθέτηση προληπτικής γραμμής.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα, από όσα λέγονται και γίνονται στη δημόσια σφαίρα, τα οποία ουδόλως εδράζονται στο ρασιοναλισμό, την ορθή ανάλυση και τη λογική σκέψη.
Ευτυχώς η κυβέρνηση, τόσο στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, της πανδημίας, όσο και στα θέματα της οικονομικής πολιτικής, δρα σε μεγάλο βαθμό, απαντώντας στα ερωτήματα, «που είμαστε», «που θέλουμε να πάμε», «πως θα πάμε» και «με ποιους θα πάμε».
Αυτό όμως είναι κάτι που πρέπει να το περάσει η κυβέρνηση και στην κοινωνία. Πρέπει να περάσει η λογική, του γιατί γίνεται κάτι, γιατί επιλέγεται αυτό και όχι κάτι άλλο. Και πρέπει παράλληλα να στοχοποιείται απόλυτα το παράλογο, το ανόητο και το επιζήμιο. Ας το κάνουμε λοιπόν, όπως το κάναμε στο σχολείο.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
