Με αφορμή το άρθρο της περασμένης Δευτέρας, για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και την αναφορά στον αείμνηστο ιδρυτή της Τραπέζης Εργασίας, Κωνσταντίνο Καψάσκη, δέχθηκα δεκάδες μηνύματα από ανθρώπους που έχουν τον ίδιο θαυμασμό, για αυτήν την σημαντική προσωπικότητα που άλλαξε την πορεία της τραπεζικής στη χώρα μας.
Σε ένα από αυτά τα μηνύματα, ο φίλος Κωνσταντίνος Μάριος Χρυσικόπουλος, είχε την καλοσύνη να μου στείλει μια επιστολή του Κωνσταντίνου Καψάσκη, προς τους εργαζόμενους της Τραπέζης Εργασίας τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1990. Η επιστολή αυτή, μετά από 30 χρόνια παραμένει επίκαιρη, για το ρεαλισμό της, για την εγρήγορση και για την προσήλωση στον στόχο, που δεν είναι άλλος από το ξεπέρασμα της κρίσης.
Αγαπητοί μου φίλοι,
Ο κόσμος ολόκληρος περνάει μια περίοδο «καταστροφικής αναγέννησης», με έμφαση στο «καταστροφική» και με ερωτηματικά στο «αναγέννηση». Επί παγκοσμίου βάσεως βλέπουμε πολιτικές και οικονομικές αναταράξεις, που ήταν αδύνατο να φανταστούμε πριν λίγο καιρό. Βιομηχανικοί τομείς (πχ. Βιομηχανία σιδήρου, ναυπηγική, ορυχεία, κλωστοϋφαντουργία), που άλλοτε ήσαν οι κορμοί της οικονομίας αρκετών χωρών, βυθίζονται. Μεγάλες διεθνείς τράπεζες κινδυνεύουν. Τα Χρηματιστήρια περνούν δεινή κρίση. Δεν υπάρχει έστω και μια μεγάλη χώρα με υγιή οικονομία, που να γίνει η ατμομηχανή για να τραβήξει την παγκόσμια οικονομία, όπως έγινε με την αμερικανική οικονομία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η απελευθέρωση των οικονομιών των ανατολικών χωρών μπορεί να γίνει αιτία σημαντικών προβλημάτων για τις οικονομίες των αδυνάτων δυτικών χωρών.
Εμείς οι Έλληνες τι κάνουμε; Αντιμετωπίζουμε τη ζωή σα να βρισκόμαστε πάνω στον «Τιτανικό», τις τελευταίες στιγμές πριν βουλιάξει. Δεν σκεφτόμαστε το αύριο. Δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με τα μεγάλα ελλείματα, την εντελώς ανίκανη Δημόσια Διοίκηση, την υπερτιμημένη δραχμή που σταματάει τις εξαγωγές, τα υψηλά επιτόκια, τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, γεγονότα που θα φέρουν την οικονομία μας, τουλάχιστον για τα επόμενα δυο χρόνια, μέσα σε μια βαθιά κρίση με περισσότερη ανεργία, μικρότερα εισοδήματα, περιορισμό της αγοράς, μείωση της παραγωγής κ.ο.κ. Όλα αυτά, για τις τράπεζες θα σημαίνουν μείωση εργασιών και κερδών, περισσότερους και μεγαλύτερους χρηματοδοτικούς κινδύνους. Ήδη οι δυσάρεστες επιπτώσεις μιας τέτοιας καταστάσεως γίνονται κάθε μέρα και πιο εμφανείς.
Ποιο είναι το καθήκον του καθενός μας;
Επί προσωπικής βάσης: Οικονομίες, οικονομίες, οικονομίες. Να απαγκιστρωθούμε από το σύνδρομο του καταναλωτισμού. Ας εξηγήσουμε την κατάσταση σε όλα τα μέλη της οικογένειας μας. Ακόμα και για κάλυψη των πραγματικών αναγκών μας, ας αγοράζουμε λιγότερα είδη, 24 ώρες αργότερα, 10% μικρότερη ποσότητα για να περιορίσουμε τουλάχιστον κατά 5% τα μηνιαία έξοδα μας.
Επί υπηρεσιακής βάσης: Οικονομίες, οικονομίες, οικονομίες. Αύξηση της παραγωγικότητας μας και αποδοτικότερη χρήση του χρόνου μας. Αύξηση της εγρήγορσης μας για ασφαλέστερα δάνεια, καλύτερους δανειακούς φακέλους με έγκυρες συμβάσεις, συμφωνία λογαριασμών, προσωπικές εγγυήσεις, ενήμερα και πλήρη καλύμματα. Απρόσκοπτη λειτουργία των επιτροπών χορηγήσεων των καταστημάτων. Αδιάκοπη επικοινωνία μεταξύ Γενικής Διευθύνσεως, Διευθύνσεων και Τμημάτων για οτιδήποτε ανησυχεί κάποιον σχετικά με τις χορηγήσεις ή τις επιταγές ενός πελάτη.
Με αγάπη,
Καλές γιορτές
Κ.Σ. Καψάσκης
Τριάντα χρόνια μετά, εν μέσω μια πρωτοφανούς υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, η επιστολή αυτή μας υπενθυμίζει τα καθήκοντα, που έχουμε απέναντι στους εαυτούς μας, στους δικούς μας ανθρώπους και απέναντι στους συνεργάτες και στους πελάτες μας.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
