Προ ημερών αναρωτιόμασταν ποιο θα είναι το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου των αυτοπροσδιοριζόμενων ως αριστερών μετά το φιάσκο της συγκυβέρνησής τους με την ακροδεξιά, την υπογραφή δύο μνημονίων, τον όψιμο φιλοαμερικανισμό, τη δημιουργία στρατοπέδων της ντροπής για πρόσφυγες και μετανάστες και άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου που ήρθαν σε αντίθεση με δηλωμένες, εδώ και δεκαετίες, ιδεολογικές αρχές.\r\n\r\n

Δηλαδή τι περίμεναν ότι θα συνέβαινε χθες στη Βουλή όσοι δήλωσαν ενοχλημένοι από τους τόνους που υιοθέτησε η αντιπολίτευση στη συζήτηση; Ότι θα συνέχαιρε τον Πρωθυπουργό που διαπραγματεύθηκε ένα εθνικό θέμα για να καταργήσει μια διάταξη που ο ίδιος είχε ψηφίσει προκειμένου να κλείσει η τελευταία αξιολόγηση και να παραμείνει στην εξουσία;

Δεν μπορούμε, πλέον, να παρακολουθήσουμε τη λογική κορυφαίων στελεχών του ΚΙΝΑΛ. Σε συνέντευξή του ο Γιώργος Καμίνης χαρακτήρισε τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως «δύο όψεις του ιδίου νομίσματος» κατηγορώντας τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν έχει κανένα όραμα για τη χώρα. Μα, κανένα όραμα για τη χώρα; Αλήθεια τώρα;

Το δημόσιο πανεπιστήμιο ως εφαλτήριο αγώνων για τη δημοκρατία θέλουν να καταστρέψουν ο Νίκος Αλιβιζάτος, ο Γιάννης Βούλγαρης, η Λένα Διβάνη, ο Νίκος Σεβαστάκης, η Άννα Φραγκουδάκη, ο Μάνος Ματσαγγάνης, ο Χαρίδημος Τσούκας, ο Μιχάλης Μπλέτσας, ο Χριστόφορος Πισσαρίδης και άλλοι πανεπιστημιακοί. Αυτό ισχυρίζονται κάποιοι σχολιάζοντας άρθρο που δημοσιεύτηκε χθες.

Αντίθετα από τη Μισέλ Ομπάμα ο Τζέιμς Ντέιβιντ Βάνς διέθετε τα τέσσερα βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά των επιτυχημένων στις ΗΠΑ: λευκός, άντρας, στρέιτ και Προτεστάντης. O Βανς ανήκε στην τάξη που έδωσε τη νίκη στον Ντόναλντ Τραμπ, σε αυτούς που βρέθηκαν στο μικροσκόπιο των αναλυτών μετά την αναπάντεχη εκλογική του νίκη.

Ο θάνατος του 41ου προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους γέμισε τα ΜΜΕ του κόσμου με πλήθος ιστοριών από το βίο και τη θητεία του στο Λευκό Οίκο. Από κοντά και τα ρεπορτάζ με τις λεπτομέρειες για τις τιμές που θα αποδοθούν σ’ενα πρώην Πρόεδρο και το γεμάτο συμβολισμούς πρωτόκολλο που ακολουθείται από τη στιγμή ανακοίνωσης του θανάτου μέχρι την ταφή του.

Όταν γενιές και γενιές Σκοπιανών μεγάλωσαν ακούγοντας ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν μίλαγε Ελληνικά αλλά Μακεντόνσκι ποιος είχε την αξίωση, οι πολύπαθοι γείτονές μας να ξυπνήσουν ένα πρωί και να συνομολογήσουν πρόθυμα πως όσα είχαν μάθει για την ιστορία τους και την ίδια τους την ταυτότητα ήταν ένα ψέμα και σίγουρα κάτι που θα μπορούσαν να αλλάξουν ως πουκάμισο;

Θα είναι πραγματική ήττα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και αναφερόμαστε τώρα στους προ-κρίσης πρωταγωνιστές της πολιτικής, γνωστά στελέχη και πρώην υπουργούς και των δύο κομμάτων εξουσίας, αν αποδειχθεί ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος επιβίωσης στο βαρύ κλίμα της πλήρους απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών που δημιουργήθηκε- ήταν η σιωπή.

Στο χθεσινό φύλλο της ΑΥΓΗΣ δημοσιεύθηκε ένθετο αφιέρωμα στην Παιδεία, ένα αφιέρωμα που δεν αφορούσε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με μία σειρά άρθρων, κάποια από τα οποία ενδιαφέροντα, η εφημερίδα επιχειρούσε να αποδομήσει το πρόγραμμα Νέας Δημοκρατίας, όπως αυτό παρουσιάστηκε πριν από δέκα μέρες.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να διαβάσει κανείς το “Becoming-Η δική μου ιστορία” (εκδόσεις”AΘENS BOOKSTORE Publications” και σε μετάφραση Ρηγούλας Γεωργιάδου και Τάσου Δρεπανιώτη). Πρόκειται για την αυτοβιογραφία της Μισέλ Ομπάμα. Είναι το βιβλίο που αυτές τις μέρες πουλάει εννιά αντίτυπα το δευτερόλεπτο και έχει γίνει ήδη το ταχύτερα πωλούμενο βιβλίο της χρονιάς.

Φαίνεται ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για την κυβέρνηση να προσβάλλει διαρκώς τους πληγέντες από τις πυρκαγιές στο Μάτι αδιαφορώντας για την ουσία του ζητήματος και τον πόνο που αυτό προκάλεσε στα θύματα και το σοκ σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.

Υπάρχουν πολλά όμορφα μέρη στον πλανήτη. Ελάχιστα όμως συνδυάζουν το φυσικό κάλλος της πατρίδας μας, την πολιτιστική της κληρονομιά και τα μνημεία που οι φωτογραφίες τους φιγουράρουν σε όλα τα διδακτικά βιβλία με τα οποία μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων σε όλα τα μέρη της γης.

Το φαινόμενο ήταν γνωστό από τις «πλατείες της αγανάκτησης», όταν το 2010 όλες οι αποχρώσεις του αντιμνημονίου, όπως είχαν αναπτυχθεί στην «Πάνω» και την «Κάτω» πλατεία μούτζωναν παρέα το Κοινοβούλιο της χώρας. Οι τρόποι και οι τόνοι πανομοιότυποι, το λεξιλόγιο διέφερε ελάχιστα.

Συμβαίνει κάτι παράδοξο με τα επιδόματα και τις έκτακτες παροχές. Όσες φορές η αντιπολίτευση καταψήφισε, αποδοκιμάστηκε στις δημοσκοπήσεις. Λογικό, αν σκεφτούμε ότι στο επίπεδο των εντυπώσεων και της επικοινωνίας οι αντιμνημονιακοί κέρδισαν, άσχετα αν κι αυτοί τελικώς υπέκυψαν στα μνημόνια.

Μέσα στο βαρύ κλίμα που έχει δημιουργήσει η πορεία της οικονομίας η οποία παράγει μόνο κακές ειδήσεις, «σκάνε» (με τον ήχο που σκάει μια τσιχλόφουσκα) και διάφορες παραπολιτικές ιστορίες που εμάς τουλάχιστον, μας διασκεδάζουν πολύ. Χθες, έπεσαν στην αντίληψή μας καλοί δημοσιογράφοι να θέτουν, με μυστηριώδες, μάλιστα, ύφος το ερώτημα: «Μα που βρίσκεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος;»

Η χρεοκοπία πάλι πλησιάζει κι αυτή τη φορά θα είναι πραγματική και θα είναι αδύνατον να τη διαχειριστεί κανείς χωρίς να προχωρήσει σε δραστικά μέτρα που θα αφορούν κυρίως τη μείωση των εξόδων του κράτους. Όλα αυτά δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι έχουν γίνει αντιληπτά όχι μόνον από τους πολίτες στην πλειοψηφία τους αλλά και από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Θα \\'πρεπε κάποια στιγμή οι Έλληνες πολιτικοί επιστήμονες, ίσως η ίδια η Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης, να λανσάρει έναν ανεπίσημο δείκτη που να δηλώνει το σημείο από το οποίο ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για κάθε ελληνική κυβέρνηση.

Οι νέοι και οι μορφωμένοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρισης. Το ίδιο διάστημα, οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι, ενώ οι πλούσιοι υπέστησαν τις μικρότερες εισοδηματικές απώλειες. Οι μικρότερες απώλειες εισοδήματος καταγράφονται για τους άνω των 65.

Στον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να γνωρίζουν πως άπαξ και τα έβαζαν με τον Κώστα Σημίτη, ένα από τα τοτέμ του ευρύτερου μετώπου “Μένουμε Ευρώπη”, ενός πολιτικού χώρου που υπερβαίνει τα κομματικά όρια και καταλαμβάνει κομμάτι και του ΣΥΡΙΖΑ, θα κατέληγαν μέχρι και “δηλωσίες” για να διαχειριστούν την οργή που θα προκαλούσε η επίθεση αυτή. Όμως όχι.

Υπάρχουν κάποιες πλευρές του δημοψηφίσματος του 2015 που αποφεύγουμε να συζητάμε. Πρώτα-πρώτα είναι το τραύμα που άφησε στους Έλληνες πολίτες μία απόφαση που πήγαζε από την απόλυτη αδαημοσύνη για το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος και τον οπορτουνισμό που χαρακτηρίζει διαχρονικά την ελληνική εκδοχή της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Αποκαταστάθηκε η κυκλοφορία στον σιδηροδρομικό άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης, που είχε διακοπεί στο τμήμα Τιθορέα-Λιανοκλάδι από χθες το πρωί