Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Το φαινόμενο ήταν γνωστό από τις «πλατείες της αγανάκτησης», όταν το 2010 όλες οι αποχρώσεις του αντιμνημονίου, όπως είχαν αναπτυχθεί στην «Πάνω» και την «Κάτω» πλατεία μούτζωναν παρέα το Κοινοβούλιο της χώρας. Οι τρόποι και οι τόνοι πανομοιότυποι, το λεξιλόγιο διέφερε ελάχιστα.
Ήταν θέμα χρόνου η ριζοσπαστικοποίηση να αναπτυχθεί κάθετα και στη νεολαία και ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει το χώρο των σχολείων ως προνομιακό πεδίο σύγκρουσης.
Και τώρα τι λένε; Πλην του αρμόδιου ΥΠΕΘΑ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βουβαθεί απέναντι στο φαινόμενο των καταλήψεων των σχολείων για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τον Κατσίφα.
Και τι να πουν άλλωστε; Να καταδικάσουν, ως ΣΥΡΙΖΑ, τις καταλήψεις ή να παραδεχτούν ως «κεντροαριστερό- σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα ότι οι καταλήψεις χωρίζονται σε «καλές και κακές»; Κάποια στελέχη τους βέβαια, ειδικά στα σόσιαλ μήντια, κάνουν ακριβώς αυτό: κάνουν διάκριση ανάμεσα στην καλή κατάληψη (τη δική τους) και τη φασιστική κατάληψη (των άλλων) μόνο που πλέον δεν είμαστε ούτε στο 2010, ούτε στο 2014 για να λένε χωρίς συνέπειες ό,τι τους κατεβαίνει από το κεφάλι. Όχι πως δεν θα βγουν σήμερα-αύριο να καταγγείλουν τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ γιατί υποκινούν δήθεν τις συγκεκριμένες κινήσεις αλλά το θέμα τους έχει προκαλέσει τεράστια αμηχανία.
Για δεύτερη φορά μετά τις πλατείες των αγανακτισμένων αλλά αυτή τη φορά με την αριστερά στην κυβέρνηση, οι αντίπαλοί τους διεκδικούν στα ίσια το ίδιο πεδίο σύγκρουσης.
Σήμερα τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρότερα γιατί εμπλέκονται στην υπόθεση ανήλικοι. Διαβάζουμε ότι οργανώνονται πρωτοβουλίες άλλων μαθητών κατά των καταλήψεων που γίνονται για το Σκοπιανό. Πού θα οδηγηθεί αυτό; Θα καθίσουν να βλέπουν τους μαθητές να δέρνονται αναμεταξύ τους;
Μπορούν κάποιοι να παριστάνουν τους σοκαρισμένους από τις συγκεκριμένες καταλήψεις σχολείων στη Βόρεια Ελλάδα αλλά εξυπηρετούν αποτελεσματικότατα τη στρατηγική του να αφήσουν φεύγοντας τη χώρα ρημαδιό με ένα μέρος των πολιτών στα κάγκελα, σε μια κατάσταση ημιεμφύλιας σύγκρουσης.
Αυτό το κλίμα αντιπαράθεσης στα όρια της σύρραξης συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικά τώρα που είναι σε κατάσταση κατάρρευσης γιατί δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες που του επιτρέπουν να πολιτεύεται με συνθήματα και ηθικά πλεονεκτήματα. Γιαυτό και είναι προς όφελος των υπολοίπων δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων να στείλουν με κάθε τρόπο το μήνυμα ότι οι καταλήψεις των σχολείων πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Θα βοηθούσε πολύ, έστω και τώρα, η Εκκλησία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δηλώσει ότι τα δημόσια σχολεία του ελληνικού λαού πρέπει να είναι ανοιχτά και να λειτουργούν και οι ανήλικοι να μην εμπλέκονται σε συγκρούσεις για θέματα που έτσι κι αλλιώς μπορούν να λυθούν μόνο στην κάλπη.
Όποιος περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά να φερθούν υπεύθυνα μόνο και μόνο επειδή στην υπόθεση αυτή εμπλέκονται μαθητές μάλλον έλειπε από τη χώρα τα τελευταία 44 χρόνια. Το βάρος και σ' αυτή την περίπτωση πέφτει σε αυτούς που μπορούν να πολιτευθούν μόνο σε συνθήκες κοινωνικής ειρήνης και ομαλότητας. Ας κάνουν ό,τι πρέπει.
