Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Δεν μπορούμε, πλέον, να παρακολουθήσουμε τη λογική κορυφαίων στελεχών του ΚΙΝΑΛ. Σε συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Καμίνης χαρακτήρισε τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως «δύο όψεις του ιδίου νομίσματος» κατηγορώντας τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν έχει κανένα όραμα για τη χώρα. Μα, κανένα όραμα για τη χώρα; Αλήθεια τώρα;
Τρεις μήνες νωρίτερα, ο ίδιος άνθρωπος και στην εκδήλωση που διοργάνωσε στην Αθήνα το προσκείμενο στο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD), Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ, σχεδόν «πήρε στο κυνήγι» τον επικεφαλής των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ούντο Μπούλμαν όταν εκείνος πρότεινε τη συμπόρευση του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε, ο Γιώργος Καμίνης είχε επιτεθεί με δριμύτητα στον ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Ο ΣΥΡΙΖΑ των παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη, της υποβάθμισης του κοινοβουλίου, της χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης, δεν αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής προοδευτικής συμμαχίας. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν έχει προχωρήσει σε ούτε μία προοδευτική μεταρρύθμιση, αλλά αντιθέτως έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ιδιότυπης αντιδραστικής διεθνούς, που αμφισβητεί την Ευρώπη και που καθιστά τους πολιτικούς αντιπάλους της σε εχθρούς».
Το έχουμε ξαναγράψει: καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για το ΚΙΝΑΛ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να τοποθετηθεί στον πολιτικό χάρτη και να εκφράσει ένα διακριτό πολιτικό λόγο. Την ίδια στιγμή, η κρίση που διέρχεται η σοσιαλδημοκρατία σε όλη την Ευρώπη επιτείνει τα στρατηγικά αδιέξοδα του ΚΙΝΑΛ. Κι όμως, είμαστε βέβαιοι ότι αυτές οι παλινωδίες πρέπει να εκληφθούν ως «τεμπελιά», ως απροθυμία του ΚΙΝΑΛ να δουλέψει στην παραγωγή πολιτικού λόγου. Υπάρχουν τέτοια περιθώρια; Φυσικά και υπάρχουν αλλά θα μας επιτρέψετε να μην κάνουμε εμείς και μάλιστα από αυτή τη στήλη αυτή τη δουλειά.
Μπορούμε όμως να διαβεβαιώσουμε ότι υπάρχουν περιθώρια για να διατυπωθεί ένα κεντροαριστερός λόγος που να υπερβαίνει τα ευκαιριακά, δηλαδή μέχρι την προσφυγή στις κάλπες και την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, διλήμματα.
Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι οι Ευρωεκλογές είναι ένα προνομιακό πεδίο για το ΚΙΝΑΛ πολλώ μάλλον δε επειδή όλα δείχνουν ότι οι εθνικές εκλογές θα έχουν γίνει νωρίτερα και οι κεντροαριστεροί που θα ψηφίσουν ΝΔ για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσουν να επαναπατριστούν δεδομένου ότι οι πιο προοδευτικοί δυσκολεύονται με την υποψηφιότητα του Μάνφρεντ Βέμπερ ενώ δεν μπορούν να χωνέψουν τους χειρισμούς του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην υπόθεση Όρμπαν.
Υπάρχει χώρος λοιπόν και υπάρχει και σοβαρό κίνητρο. Όρεξη για δουλειά δεν βλέπουμε και είναι κρίμα. Θυμίζουμε την αγαπημένη επωδό της στήλης: Οι ψήφοι κερδίζονται, δεν χαρίζονται. Και το ΚΙΝΑΛ μπορεί να τα πάει καλύτερα. Αν σοβαρευτεί.
