Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Γράφαμε στον Φιλελεύθερο στις 1/11/2018: “Συμβαίνει κάτι παράδοξο με τα επιδόματα και τις έκτακτες παροχές. Όσες φορές η αντιπολίτευση (μία φορά για την ακρίβεια) καταψήφισε, αποδοκιμάστηκε στις δημοσκοπήσεις. Λογικό, αν σκεφτούμε ότι στο επίπεδο των εντυπώσεων και της επικοινωνίας οι αντιμνημονιακοί κέρδισαν, άσχετα αν κι αυτοί τελικώς υπέκυψαν στα μνημόνια.
Τα μνημόνια έχουν αποτυπωθεί στη συνείδηση των πολιτών ως αδικία και όχι ως “μεταρρυθμίσεις” και εξορθολογισμός των δημόσιων οικονομικών του κράτους. Είναι λοιπόν ακατανόητη η απόφαση κόμματος να καταψηφίσει ένα έκτακτο επίδομα που διορθώνει “μια αδικία”, άσχετα από τη δημοσιονομική ορθότητα της παροχής αυτής. Από την άλλη πλευρά όμως είναι βέβαιο πως όχι: τα επιδόματα, οι συντάξεις και τα αναδρομικά δεν επηρεάζουν άμεσα το αποτέλεσμα των εκλογών.”
Τρεις εβδομάδες μετά οι δημοσκοπήσεις μας επιβεβαίωσαν to the iota. Η κυβέρνηση μοιράζει δώρα ενοχικά, απολογούμενη στους Έλληνες για το φιάσκο του 2015 και τα δυόμιση επιπλέον μνημόνια που υπέγραψε, μαζί και τα υπόλοιπα και κυρίως το πλήρες κουρέλιασμα του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς με το οποίο έχουν μεγαλώσει ολόκληρες γενιές Ελλήνων.
Ο βασικότερος λόγος που η κυβέρνηση δεν “εισπράττει” τουλάχιστον δημοσκοπικά οφείλεται στο ότι η Αντιπολίτευση κάνει καλά τη δουλειά της. Η αντιπολίτευση που ασκεί η Νέα Δημοκρατία, με θετικό, προγραμματικό λόγο, χωρίς να απαντάει σε όλες τις επιθέσεις και ειδικά στις “επί προσωπικού” και πάνω απ'όλα η συμφωνία αλήθειας έχει αρχίσει να αποδίδει. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε κάτι ακόμα: σε όλους, ανεξαιρέτως, τους ποιοτικούς δείκτες και μάλιστα εδώ και μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερτερεί συντριπτικά έναντι του Αλέξη Τσίπρα.
Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν όλοι του οι ελιγμοί έχουν αποτύχει σε κάθε επίπεδο ενώ οι χειρισμοί των ζητημάτων της καθημερινότητας από τα φαινομενικά ασήμαντα, όπως η κατάρρευση του ΜΕΤΡΟ και οι ατελείωτες ουρές μπροστά στο μηχάνημα έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου μέχρι τραγικά γεγονότα όπως τις πλημμύρες στη Μάνδρα και τις πυρκαγιές στο Μάτι, από κοντά και η Μόρια, το πιο ακριβό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην ιστορία της ανθρωπότητας, εμπεδώνουν την εντύπωση της ανικανότητας των Συριζανέλ και προσωπικά του Πρωθυπουργού.
Μάλιστα, όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές όπου τα διλήμματα του μέλλοντος θα ξεκαθαρίζουν, η Νέα Δημοκρατία θα έχει παρουσιάσει το πρόγραμμά της και μάλιστα με τη σοβαρότητα που το κάνει, βλέπουμε κι ένα ενδεχόμενο ανατροπής. Και εξηγούμαστε. Για μας “ανατροπή” δεν θα είναι τυχόν αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας αλλά συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες. Επιμένουμε σε αυτό και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που αυτή την περίοδο εκφράζει τις αρχαϊκές ιδέες που έχουν στοιχειώσει τη Μεταπολίτευση. Στις προηγούμενες πολιτικές ενσαρκώσεις τους τις έχουμε υποστεί στον ανδρεοπαπανδρεϊσμό της πρώτης περιόδου των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία του '80. Με αυτές συγκρούστηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Α.Παπανδρέου οι κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά. Με αυτές συγκρούεται τώρα η Νέα Δημοκρατία. Πλέον συντρέχουν οι λόγοι αυτές οι ιδέες να ηττηθούν με όρους ιστορικούς, εκεί που κάθε ήττα και νίκη μετράει: στην κάλπη.
