Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Υπάρχουν κάποιες πλευρές του δημοψηφίσματος του 2015 που αποφεύγουμε να συζητάμε. Πρώτα-πρώτα είναι το τραύμα που άφησε στους Έλληνες πολίτες μία απόφαση που πήγαζε από την απόλυτη αδαημοσύνη για το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος και τον οπορτουνισμό που χαρακτηρίζει διαχρονικά την ελληνική εκδοχή της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ήταν τραυματικό το δημοψήφισμα όσο κι αν αρνούμαστε να το δούμε έτσι. Μας πόνεσε γιατί μας προκάλεσε τον φόβο. Εν έτει 2015 και για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1950 μας έβαλε στη διαδικασία να στοκάρουμε τρόφιμα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης για να μην πεινάσουμε. Ζήσαμε καταστάσεις και βιώσαμε φόβους της γενιάς των παππούδων μας.
Υπάρχει όμως και κάτι βαθύτερο και οδυνηρότερο που αφορά τους συμπολίτες μας που ψήφισαν ΟΧΙ. Στην περίπτωσή τους, στον πόνο που προκάλεσε ο φόβος πρέπει να προστεθεί το χειρότερο αίσθημα που μπορεί να βιώσει ένας ελεύθερος πολίτης σε μια δημοκρατία: την ταπείνωση.
Ο Πρωθυπουργός ταπείνωσε τους ψηφοφόρους του ΟΧΙ. Όσους από αυτούς μάλιστα τον Ιανουάριο του 2015 είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και τους εξαπάτησε και τους ταπείνωσε. Και το ξέρει πολύ καλά.
Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του λοιπόν γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πολιτικό τους μέλλον δεν εξαρτάται τόσο από το αποτέλεσμα της κάλπης όσο από την αποκατάσταση της σχέσης τους με το εκλογικό σώμα του Ιανουαρίου και του Ιουλίου του 2015, αυτούς δηλαδή που ταπείνωσε.
Από την εκλογική συμπεριφορά αυτού του κομματιού του εκλογικού σώματος θα εξαρτηθούν πολλά.
Τα σενάρια είναι απολύτως συγκεκριμένα:
Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, οι εξαπατημένοι και ταπεινωμένοι την ημέρα των εκλογών κάθονται στο σπίτι τους και ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγαίνει από την κάλπη αυτοδύναμος και παντοδύναμος.
Σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο, κάποιοι από τους εξαπατημένους και ταπεινωμένους ξεπερνούν το ψυχολογικό τους τραύμα, σηκώνονται από τον καναπέ και ψηφίζουν ΚΙΝΑΛ, επιστρέφουν δηλαδή στο παλαιό ΠΑΣΟΚ. Σε αυτή την περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία βγαίνει από την κάλπη αυτοδύναμη αλλά πολιτικά όχι πανίσχυρη.
Αυτό, το δεύτερο σενάριο. είναι το εφιαλτικό για τον κ. Τσίπρα και τους προεδρικούς.
Αυτός είναι και ο λόγος που χτυπούν με τόσο μεγάλη ένταση το ΚΙΝΑΛ ενώ την ίδια στιγμή κάνουν απελπισμένες προσπάθειες να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με τους εξαπατημένους και του ταπεινωμένους του 2015.
Δεν είναι οι επιδοματικές πολιτικές που θα το καταφέρουν. Τα επιδόματα θα τα εισπράξουν όλοι ασμένως και θα περιμένουν, υπομονετικά, την ώρα της κάλπης για να τιμωρήσουν τον κ. Τσίπρα για τα ψέματα και κυρίως για την ταπείνωση που τους επεφύλαξε στο δημοψήφισμα.
Αυτό που θα του φέρει ψήφους είναι το να αποδείξει ότι έχει τη δυνατότητα να “ξεχειλώσει το πουλοβεράκι” των μνημονίων. Να δείξει ότι ναι μεν εκείνος υπέγραψε μνημόνια αλλά ήταν μια αναγκαστική υπαναχώρηση της στιγμής γιατί εκείνος και μόνον εκείνος μπορεί να τα καταργήσει αντίθετα από τους αντιπάλους του που θέλουν να τα εφαρμόσουν.
Θα καταφέρει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τους εξαπατημένους και τους ταπεινωμένους; Για την ώρα, σε όλες, ανεξαιρέτως, τις έρευνες κοινής γνώμης, στην ποιοτική αξιολόγηση του Αλέξη Τσίπρα οι πολίτες είναι απολύτως απορριπτικοί. Καταλυτικό ρόλο θα παίξει η πορεία του ΚΙΝΑΛ και το πόσο πραγματικά επιθυμεί να ανακτήσει την ηγεμονία στο χώρο της κεντροαριστεράς. Το ΚΙΝΑΛ μπορεί να βγει μέσα από τις επιθέσεις ισχυρότερο. Αρκεί να σοβαρευτεί.
