Ο Τζωρτζ Όργουελ στο δοκίμιό του με τίτλο «Politics and the English Language» (Η πολιτική και η αγγλική γλώσσα), έγραφε ότι «στην εποχή μας, ο πολιτικός προφορικός και γραπτός λόγος έχουν ως κύρια λειτουργία την υπεράσπιση της μη υπερασπίσιμης θέσης». <b>Γράφει ο Gary M. Galles. </b>

Ο κολλεκτιβισμός, όπως επεσήμανε ο πολιτικός στοχαστής Andrew Vincent, χρησιμοποιήθηκε ως όρος για πρώτη φορά στα τέλη του 19ου αιώνα αναφορικά με εκείνους τους συγγραφείς και τους διανοούμενους που επεδίωκαν την χρήση του κράτους και του μηχανισμού του για τον έλεγχο ή τη ρύθμιση της οικονομίας και άλλων πτυχών της πολιτικής κοινωνίας. <b> Γράφει ο Jeremy Shearmur. </b>

Ως πρόσοδος (rent) μπορεί να οριστεί η πληρωμή στον ιδιοκτήτη του οποιουδήποτε χρησιμοποιούμενου συντελεστή παραγωγής, όπως ένα κτήριο στο οποίο μια επιχείρηση επιτελεί τις εργασίες της, πέρα και πάνω απ’ ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλιστεί η παροχή του. Το κτήριο στην περίπτωση αυτή ένας σταθερός συντελεστής, καθώς δεν μεταβάλλεται βραχυπρόθεσμα καθώς η αξία της επιχειρηματικής δράσης αυξάνεται και μειώνεται. <b>Γράφει ο Sanford Ikeda.</b>

Οι επικριτές του, συχνά αντιλαμβάνονται τον φιλελευθερισμό ως ένα είδος φασισμού. Ο φιλελευθερισμός φαίνεται ταυτόχρονα «ακραίος» και «δεξιός» - και τι είναι άραγε ο φασισμός αν όχι «δεξιός εξτρεμισμός» ; Ακόμη και συντηρητικοί έχουν επαναλάβει αυτή την κατηγορία. <b>Γράφει ο Bryan Caplan.</b>

Η ιστορία έχει παραγάγει έναν σχεδόν άπειρο αριθμό ανθρώπων που θα μεταμόρφωναν την κοινωνία στην ουτοπία που φαντάζονταν. Στην προσπάθειά τους όμως να καλουπώσουν τους ανθρώπους ώστε να ανταποκρίνονται στις νοητικές εικόνες των δικτατόρων, ξεχνούν ότι οι σκοποί που θα επιτύχουν στην πράξη δεν θα ανταποκρίνονται στις φαντασιώσεις τους και πως τα μέσα που αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσουν είναι άδικα και υπονομεύουν τις δυνατότητες των ανθρώπων. <b>Γράφει ο Gary M. Gales.</b>

Ο σοσιαλισμός παραδοσιακά θεωρείται ένα πολιτικο-οικονομικό σύστημα που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τους θεσμούς της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς με την κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, τον συνολικό οικονομικό σχεδιασμό, και μια εξισωτική κατανομή του πλούτου. Οι διαμάχες για τον σοσιαλισμό κατά τον 19ο αιώνα επικεντρώνονταν στο αν το σοσιαλιστικό σύστημα πρέπει να εγκαθιδρυθεί μέσω μεταρρυθμίσεων ή μέσω επανάστασης. <b>Γράφει ο David Prychitko. </b>

Αναλογιστείτε τι περιεχόμενο έχει σήμερα η “συμμετοχική οικονομία”. Η μείωση του κόστους συναλλαγής που επέφερε τη σύγχρονη τεχνολογία έχει δημιουργήσει εντελώς νέες επιχειρηματικές δυνατότητες. Αυτό που πριν από μόλις μία δεκαετία θεωρούταν αδιανόητο, σήμερα είναι πραγματικότητα. Τα όρια μεταξύ του μοιράσματος και της ενοικίασης εξαφανίζονται. <b>Γράφει ο Simon Sarevski. </b>

Το πολιτικό και φιλοσοφικό σύστημα της νομοκρατίας είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό της κλασικής φιλελεύθερης θεωρίας. Είναι αναγκαίο, αν όχι επαρκές στοιχείο μιας ολοκληρωμένης θεωρίας για τι αποτελεί μια φιλελεύθερη κοινωνία, και από πρακτικής σκοπιάς παρέχει το πλαίσιο εντός του οποίου ακμάζουν ο ατομικισμός, η αγορά, και η ιδιωτική ιδιοκτησία, καθώς και οι προσωπικές ή ηθικές ελευθερίες. <b>Γράφει ο Norman Barry. </b>

Συμπληρώνονται αυτό τον μήνα διακόσια χρόνια από τη διατύπωση μιας από τις σημαντικότερες αρχές του φιλελευθερισμού - τη διάλεξη του Benjamin Constant με θέμα “Η ελευθερία των αρχαίων συγκρινόμενη με αυτή των συγχρόνων”. Οι αρχαίοι Έλληνες, επεσήμανε ο Κονστάν, πίστευαν ότι η ελευθερία συνίσταται στον δημόσιο δημοκρατικό έλεγχo. <b>Γράφει ο Jacob T. Levy.</b>

Στη σχολική περιφέρειά μου, στο κέντρο της πόλης, πολλοί μαθητές παραβιάζουν τον νόμο χωρίς να το ξέρουν. Αυτά τα παιδιά μιλούν ανοιχτά γι’ αυτό, χωρίς να υποψιάζονται ότι διαπράττουν αδίκημα. Η σχολική επιλογή παρέχει μια λύση σ’ αυτή την άδικη πραγματικότητα όπου οι πλούσιοι μπορούν να επιλέξουν το σχολείο τους και οι φτωχοί εγκλωβίζονται δια νόμου σε ένα αποτυχημένο σύστημα.<b>Γράφει ο Daniel Buck.</b>\r\n\r\n

Ο καπιταλισμός ως οικονομικό σύστημα είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό της οικονομικής νεοτερικότητας. Κανένας άλλος τρόπος οργάνωσης μιας σύγχρονης οικονομίας δεν αποδείχθηκε επιτυχημένος. Οι φιλελεύθεροι σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζουν και υπερασπίζονται τον καπιταλισμό έναντι των επικριτών του, ενώ επιχειρηματολογούν υπέρ μιας καθαρότερης και λιγότερο συμβιβαστικής εκδοχής του. <b>Γράφει ο Stephen Davies.</b>

Πολλοί είναι αυτοί που εναντιώνονται στον καπιταλισμό, την ίδια στιγμή που απολαμβάνουν τα αγαθά που προσφέρουν οι μεγάλες εταιρείες. Η εικόνα της Alexandria-Ocasio Cortez να πληκτρολογεί από το iPhone της, φορώντας ένα ρολόι Movado και πίνοντας καφέ από τα Starbucks απεικονίζει αυτό το φαινόμενο. <b>Γράφει ο Βαγγέλης Ανδρέου.</b>

Η θεωρία της αυθόρμητης τάξης ανήκει στην ιστορία των κοινωνικών επιστημών. Το μόνο μάλιστα μέρος της κοινωνικής θεωρίας που μπορεί πραγματικά να χαρακτηριστεί επιστημονικό πηγάζει από αυτήν. Αυτή η επιστημονική φύση εντοπίζεται στην μικροοικονομική, όπου η θεωρία της αγοράς περιγράφει το πώς οι εθελούσιες δράσεις των επιμέρους ατόμων παράγουν μια προβλέψιμη τάξη. <b>Γράφει ο Norman Barry.</b>

Ο κομμουνισμός ως πολιτική και οικονομική ιδεολογία κυριάρχησε κατά τον 20ο αιώνα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρέασε σχεδόν κάθε κράτος και θεσμό στον κόσμο - και επιβιώνει σε μερικά κράτη ακόμη και σήμερα. Είναι μια ουτοπική ιδέα που θυσιάζει τον ατομισμό προς χάρη του συλλογικού καλού. Ο κομμουνισμός υποστηρίζει ότι ένας κόσμος που θα χαρακτηρίζεται από υλική αφθονία και ειρήνη μπορεί να δημιουργηθεί μέσα από την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. <b>Γράφει ο Michael Chapman.</b>

Στο 10ο κεφάλαιο του Δρόμου προς τη Δουλεία, ο Χάγιεκ περιγράφει πώς κάποιοι από τους χειρότερους ανθρώπους φτάνουν πάντα να αναδυθούν στην κορυφή του πολιτικού σωρού. Συνεχίζοντας στο ενδέκατο κεφάλαιο, ο Χάγιεκ πηγαίνει ακόμη βαθύτερα και εξετάζει το πώς ο έλεγχος της πληροφόρησης λειτουργεί ως θεμέλιο της «αλήθειας» σε μια κοινωνία σχεδιασμού. <b> Γράφει η Brittany Hunter.</b>

Ο όρος δημοκρατία αναφέρεται στη μορφή διακυβέρνησης όπου ο λαός, είτε άμεσα είτε μέσω αντιπροσώπων, προσδιορίζει τους νόμους. Κατά τον 20ο αιώνα, σε μια εποχή βαθέος ιδεολογικού χάσματος μεταξύ των αυταρχικών δικτατοριών και των καπιταλιστικών δημοκρατιών, η δημοκρατία συχνά συσχετίστηκε με την ατομική ελευθερία και τον σεβασμό προς το άτομο. <b>Γράφει ο Randall G. Holcombe.</b>

Σε μια εποχή που οι έννοιες φαίνεται να χάνουν το περιεχόμενό τους στον δημόσιο διάλογο, το Liberal σε συνεργασία με το ΚΕΦίΜ “Μάρκος Δραγούμης” επιστρέφει στα θεμέλια της πολιτικής σκέψης, παρουσιάζοντας στα ελληνικά τα 10 πιο ενδιαφέροντα και επίκαιρα άρθρα της έγκυρης Encyclopedia of Libertarianism.

Το Brexit έχει προκαλέσει μια ταραχώδη περίοδο στο βρετανικό κοινοβούλιο, αλλά το κενό που αφήνει το ΗΒ στις Βρυξέλλες θα γίνει αισθητό σε ολόκληρη την ήπειρο. Αν βάλουμε για μια στιγμή στην άκρη την ατέρμονη μάχη των διαπραγματεύσεων για το Brexit, το ερώτημα είναι: πώς θα αναπτυχθεί η Ευρώπη τα επόμενα 10 χρόνια. <b> Γράφει ο Adam Bartha.</b>\r\n

Ο δυτικός κόσμος ομοθυμαδόν θρηνεί για τα πορίσματα της τελευταίας μελέτης της Oxfam. Σύμφωνα με την διαπρεπή οικονομολόγο Deirdre McCloskey: «Η πεποίθηση [ότι ο καπιταλισμός είναι σοβαρά ελαττωματικός] αποκτάται στην ηλικία των 16 ετών όταν ο πρωτο-αριστεριστής ανακαλύπτει την φτώχεια, αλλά δεν διαθέτει τα διανοητικά εργαλεία για να κατανοήσει την πηγή της».

Πριν από λίγα χρόνια, ήμουν σε ένα κατάστημα Staples για να αγοράσω συνδετήρες. Ένας νεότερος από μένα πελάτης ήταν στον ίδιο διάδρομο με μένα, έπαιρνε κουτιά με συνδετήρες και τα πέταγε στο πάτωμα με αηδία. Ένας υπάλληλος τον πλησίασε και τον ρώτησε τι συμβαίνει. «Κανένας απ’ αυτούς τους συνδετήρες δεν κατασκευάστηκε στην Αμερική» είπε. «Έχετε αμερικανικούς συνδετήρες»; <b>Γράφει ο David R. Henderson.</b>

Πολύ λίγες χώρες έχουν σπεύσει να υπερασπιστούν τον Ν. Μαδούρο μετά την άρνησή του να αποχωρήσει στο τέλος της προεδρικής του θητείας. Ο Μαδούρο αξιώνει μια δεύτερη θητεία βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών της 20ης Μαΐου του 2018, αλλά οι περισσότεροι παρατηρητές απέρριψαν αυτές τις εκλογές ως προβληματικές και άκυρες. <b> Γράφει ο Michael Rubin.</b>

Η αναφορά του ονόματος του Τραμπ στις Βρυξέλλες προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Ο Τραμπ δεν είναι μόνο αντιδημοφιλής, αλλά και θεωρείται στην καλύτερη περίπτωση απληροφόρητος και στη χειρότερη κακόβουλος. Η διαμάχη σχετικά με τον εμπορικό πόλεμο αποκαλύπτει το επίπεδο του αναστοχασμού στην Ευρώπη. <b> Γράφει ο Bill Wirtz.</b>

Ζούμε σε μια συναρπαστική εποχή όπου η τεχνολογική καινοτομία αλλάζει τον τρόπο που ζούμε, εργαζόμαστε, δρούμε επιχειρηματικά και ερωτευόμαστε. Η οικονομία αλλάζει, αλλά πόσο σίγουροι είμαστε ότι αυτό σημαίνει πως θα αλλάξει και η οικονομική σκέψη; <b> Γράφει ο Doug McCullough.</b>

Καθώς οι Δημοκρατικοί αποκτούν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, η φορολόγηση των πλουσίων αναγκαστικά μπαίνει στο προσκήνιο. Ένα γρήγορο μάθημα ιστορίας μπορεί να μας διδάξει ότι η στοχοποίηση των πλουσίων μπορεί να έχει απρόθετες συνέπειες και να πλήξει σημαντικά τη μεσαία τάξη. <b>Γράφει ο Raheem Williams.</b>