Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα επηρεάσει μέσω πολλών διαύλων την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Πολωνίας τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Βραχυπρόθεσμα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την απίσχναση της οικονομικής ανάπτυξης και έναν ακόμη υψηλότερο, ακόμη και διψήφιο πληθωρισμό. Οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές είναι δύσκολες. Η οικονομία θα απέχει πολύ από την ισορροπία και είναι επιρρεπής σε αναταράξεις. <b>Γράφει ο Slawomir Dudek</b>

Ενώ συχνά περιγράφουμε την αμερικανική πολιτική με τους όρους «αριστερά» και «δεξιά», ένα άλλο θεμελιώδες χάσμα εντοπίζεται μεταξύ του δυναμισμού και της στάσης. Οι «δυναμιστές», υποστήριξε το 1998 η Βιρτζίνια Πόστρελ στο βιβλίο της The Future and Its Enemies, ασπάζονται τον κίνδυνο και τη δημιουργική καταστροφή.

Tο Twitter αποδέχθηκε την προσφορά 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων που υπέβαλε ο Μασκ για να αγοράσει την εταιρεία και να την κρατήσει εκτός χρηματιστηρίων. Ο Μασκ θα καταβάλλει 21 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και θα χρηματοδοτήσει το υπόλοιπο μέσω νέου χρέους: με ένα δάνειο εξαγοράς 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ένα δάνειο περιθωρίου 12,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων έναντι των μετοχών του στην Tesla. Ποιο είναι το στοίχημα. <b>Γράφει ο Dan Sanchez. </b>

Η κυπριακή γκάφα υπογραμμίζει ένα βαθύτερο πρόβλημα πολιτικής: Η υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ δεν πρωτοτύπησε όταν, στο πλαίσιο μίας συνέντευξης τύπου στην Κύπρο κατά τη διάρκεια περιοδείας της στην Ευρώπη, μίλησε για την επικείμενη συνάντησή της με τον Ερσίν Τατάρ, τον ηγέτη του κατεχόμενου από την Τουρκία βόρειου τμήματος της χώρας. <b>Γράφει ο Michael Rubin</b>

Το «Technopopulism» (Τεχνολαϊκισμός) των Christopher J. Bickerton και Carlo Invernizzi Accetti είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Οι δύο συγγραφείς, διαφοροποιούνται από τους περισσότερους καθώς θεωρούν τον λαϊκισμό και την τεχνοκρατία ως πλευρές του ίδιου νομίσματος, ως πολιτικές ευαισθησίες που μοιράζονται μια κοινή ρίζα. Και τα δύο αυτά ρεύματα αντιλαμβάνονται την πολιτική ως ένα ζήτημα τεχνικών λύσεων και όχι ως πεδίο μάχης αξιών και ιδεών.<b>Γράφει ο Alberto Mingardi</b>

Πριν από δύο ημέρες, ο πρώην αστυνομικός και αρχηγός ασφαλείας Τζον Λι &#8211; που έλαβε το χρίσμα από το Πεκίνο να αντικαταστήσει την τρέχουσα διευθύνουσα σύμβουλο του Χονγκ Κονγκ Κάρι Λαμ &#8211; είπε σε δημοσιογράφο ότι «δεν χρειάζεται» να «υπερασπιστεί» την ελευθερία του Τύπου στο Χονγκ Κονγκ επειδή αυτή «υπάρχει». <b>Γράφει ο Benedict Rogers</b>

Η κυβέρνηση της Πολωνίας αναγνώρισε ταχύτερα από τη Γερμανία τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν και οι φιλοδοξίες του να καταστήσει υπερδύναμη τη Ρωσία. Και η πολωνική κυβέρνηση ενήργησε γρήγορα. Ωστόσο, η αμφιλεγόμενη εσωτερική πολιτική της Πολωνίας ως προς το κράτος δικαίου και η αντιπαράθεσή της με την ΕΕ και τη Γερμανία έχουν αποδυναμώσει σημαντικά τον αντίκτυπο αυτής της ενέργειας. <b>Γράφει ο Detmar Doering</b>

Η Ολλανδία δικαίως φημίζεται για τη χαρακτηριστική φιλελεύθερη στάση της. Όπως συχνά αναφέρεται, ήταν μια από τις πρώτες χώρες που νομιμοποίησαν την ενεργή ευθανασία και τη μαριχουάνα. Επιπλέον, η χρήση μαλακών ναρκωτικών δεν αντίκειται στο νόμο. Πολιτικές όπως αυτή εγείρουν ένα ερώτημα: Αντικατοπτρίζει όντως η καθημερινή ζωή στην Ολλανδία αυτό το επίπεδο φιλελευθεροποίησης; Στο παρακάτω άρθρο στοχεύουμε να ανακαλύψουμε τις ρίζες του ολλανδικού φιλελευθερισμού, του ολλανδικού τρόπου σκέψης, και να διερευνήσουμε πόσο οι φιλελεύθερες αξίες είναι ενσωματωμένες στην καθημερινή ζωή. <b>Γράφει η Barbara Sarkozi.</b>

Ο Εγκεμέν Μπαγίς είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Γεννήθηκε στην Τουρκία το 1970, ήρθε στη Νέα Υόρκη για την ανώτερη εκπαίδευσή του και τελικά βρήκε δουλειά στην Ομοσπονδία Τουρκικών-Αμερικανικών Ενώσεων ενώ ταυτόχρονα αγωνιζόταν για να αποκτήσει πράσινη κάρτα. Οι φιλοδοξίες του τον οδήγησαν να προσκολληθεί στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον οποίο και ακολούθησε στην εξουσία. <b>Γράφει ο Michael Rubin</b>

Σ&apos; αυτό το στάδιο της ζωής μου υπάρχουν διάφορα πράγματα που με τρελαίνουν τελείως. Υπερβολικά πολλά για να τα προσθέσω εξαντλητικά. Επί του παρόντος όμως, το κύριο είναι το εξής: Κατά τα άλλα αξιόλογοι πολιτικοί σχολιαστές όπως η Sherelle Jacobs, ο Rod Liddle, ο Tim Stanley και ο David Goodhart αναφέρονται στη σύγχρονη αριστερά σαν να είναι κατά κάποιο τρόπο «φιλελεύθερη» ή ακόμη και «υπερφιλελεύθερη».<b>Γράφει ο Marc Glendening</b>

Στην κορεατική χερσόνησο, η προηγούμενη γενιά έχει ακούσει ατελείωτα ευχολόγια για την επανένωση. Οι διανοούμενοι και πολιτικοί ηγέτες στον Νότο συμπεριφέρθηκαν σαν η συνεχιζόμενη διαίρεση της Κορέας να ήταν μια προοπτική χωρίς κόστος. Μια επιτυχημένη οικονομική μετάβαση σε μια Κορέα μετά τη ΛΔΚ θα απαιτήσει ένα σταθερό βλέμμα και ένα ανθρωπιστικό όραμα. Θα απαιτήσει θάρρος για την αναγνώριση δυσάρεστων αληθειών, αλλά και ακλόνητη δέσμευση για την προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων και τη σταδιακή βελτίωση των νεότερων πολιτών της Δημοκρατίας της Κορέας. <b>Γράφει ο Nicholas Eberstadt</b>

Δοκιμάστε να κλείσετε εισιτήρια για μια πτήση, για παράδειγμα, από μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη προς το Πεκίνο ή το Τόκιο. Θα δυσκολευτείτε να βρείτε ακόμη και πτήση - και αυτό γιατί η Ρωσία έχει κλείσει τον εναέριο χώρο της στις δυτικές αεροπορικές εταιρείες. Μερικές αεροπορικές εταιρείες συνεχίζουν να πετούν, αλλά οι πτήσεις τους διαρκούν πλέον πολλές περισσότερες ώρες. <b> Γράφει η Elisabeth Braw. </b>

Το κόμμα του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν κέρδισε για μια ακόμη φορά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις εκλογές το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο αυταρχικός λαϊκιστής Όρμπαν υπερηφανεύεται ότι προτιμά την «ανελεύθερη δημοκρατία». Τι είναι όμως η φιλελεύθερη δημοκρατία; Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις έννοιες της «φιλελεύθερης δημοκρατίας». Η πρώτη και ίσως δημοφιλέστερη υποθέτει ότι η «δημοκρατία» και η «φιλελεύθερη» είναι συνώνυμα με το «καλό». <b>Γράφει ο Pierre Lemieux. </b>

Οι παγκόσμιες αγορές δεν μπορούν να αγνοήσουν τον αντίκτυπο της απώλειας προσφοράς γεωργικών προϊόντων από την Ουκρανία και τη Ρωσία, και οι ευρωπαϊκές γεωργικές αρχές συνειδητοποιούν τον κίνδυνο. Αν και είναι απίθανο η Γερμανία να αντιμετωπίσει ελλείψεις σε σιτάρι και άλλα βασικά σιτηρά, η αύξηση των τιμών των γεωργικών προϊόντων παγκοσμίως θα έχει συνέπειες.<b>Γράφει ο James Cullimore </b>.

Μια από τις λιγότερο σημαντικές, αλλά πιο αηδέστερες, συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι η αποκάλυψη της ηθικής χρεοκοπίας της πολιτικής τμημάτων της βρετανικής αριστεράς που αυτοπροσδιορίζεται ως «αντιιμπεριαλιστική». Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους είπαν ότι η Αμερική ευθύνεται για ό,τι έπαθε την 11η Σεπτεμβρίου. <b>Γράφει ο Dave Rich. </b>

Η φυγή μεγάλων εταιριών όπως η Ikea και η Apple από τη Ρωσία ασκεί πίεση στο καθεστώς Πούτιν. Οι επικριτές της παγκοσμιοποίησης αναγκάζονται να συνειδητοποιήσουν ότι οι πολυεθνικές εταιρείες απέχουν πολύ από τις ανήθικες οντότητες όπως συχνά τις περιγράφουν. Εδώ και 30 χρόνια, οι πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν μέρος της ρωσικής κοινωνίας. <b>Γράφει η Johanna Gr&#246;nb&#228;ck</b>

Παρά το μέγεθος της οικονομικής ζημιάς που προκάλεσε η εισβολή στην Ουκρανία &#8211; τις τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των εμπορευμάτων, τη ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού, τη μεγαλύτερη πτώση που σημειώθηκε στο βιοτικό επίπεδο από τη δεκαετία του 1950 &#8211; τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Θα μπορούσε στην άλλη πλευρά των κυρώσεων να ήταν η Κίνα και όχι η Ρωσία. <b>Γράφει ο Sam Olsen</b>

Τον Αύγουστο του 1993, ο Ρώσος πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν ταξίδεψε στην Πολωνία για μια απρογραμμάτιστη επίσκεψη. Το προσωπικό του Υπουργείου Εξωτερικών της Πολωνίας ανακλήθηκε εσπευσμένα από τις διακοπές. Στην πορεία, θα αποδεικνυόταν ότι άξιζε τον κόπο. Ο Γέλτσιν εξέφρασε την κατηγορηματική υποστήριξη του προς το δικαίωμα της Πολωνίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Η πιθανή ένταξη της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ, είπε ο Γέλτσιν, δεν αποτελούσε απειλή για τα συμφέροντα της Ρωσίας. <b>Γράφει ο Andreas Johansson Hein&#246;</b>

Η Ουκρανία αξίζει την ένταξη της στην ΕΕ &#8211; αλλά η ένταξή της αυτή θα άλλαζε τον ιστό του μπλοκ. Και ενώ οι εκκλήσεις για ένταξη της χώρας γίνονται με θέρμη, θα πρέπει να απαντηθούν κάποια δύσκολα ερωτήματα εάν πρόκειται αυτό να είναι κάτι περισσότερο από κενά λόγια. Εάν η Ουκρανία πρόκειται πραγματικά να ενταχθεί στην ΕΕ, το μπλοκ θα πρέπει επειγόντως να υπολογίσει εάν η ένωση επεκτείνεται και στη συλλογική άμυνα ή όχι. <b>Γράφει ο William Nattrass. </b>

Εννέα μήνες πριν από τις πολυαναμενόμενες ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ, δεν είναι υπερβολικά νωρίς για να ξαναθέσουμε μια παλιά ερώτηση: Είναι ορθολογικό να ψηφίζουμε; Αν κάποιος θέσει αυτή την ερώτηση σε σχεδόν οποιοδήποτε κοινό, θα προκαλέσει παθιασμένες αντιδράσεις τόσο από την πλευρά του «ναι», όσο και από την πλευρά του «όχι». <b>Γράφει ο Lawrence Reed</b>

Ο σημαντικότερους «Αναγεννησιακός Άνθρωπος» του 15ου αιώνα ήταν αναμφισβήτητα ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452-1519). Τα ενδιαφέροντά του περιελάμβαναν μεταξύ άλλων τη ζωγραφική, τη μηχανική, την αρχιτεκτονική, την ανατομία και τη γλυπτική. Δύο δεκαετίες μετά τη γέννηση του Λεονάρντο, γεννήθηκε ένας άλλος πολυμαθής που μπορούσε δικαίως να διεκδικήσει τον τίτλο του «Αναγεννησιακού Ανθρώπου» του 16ου αιώνα. Το όνομά του ήταν Νικόλαος Κοπέρνικος. <b>Γράφει ο Lawrence Reed</b>

Το κοτόπουλο Κιέβου μπορεί να είναι ένα δημοφιλές πιάτο, αλλά όπως έμαθε ο κόσμος τις τελευταίες ημέρες, η λέξη «κοτόπουλο» (που υποδηλώνει δειλία στα αγγλικά) δεν περιγράφει τους κατοίκους του Κιέβου. Αντιθέτως μάλιστα. Το θάρρος των Ουκρανών μπροστά στην ποταπή στρατιωτική εισβολή της Μόσχας είναι ήδη θρυλικό. Θα το θαυμάζουμε για πολλά χρόνια ακόμα, ανεξάρτητα από την έκβαση αυτού του τραγικού επεισοδίου της ευρωπαϊκής ιστορίας. <b>Γράφει ο Lawrence W. Reed</b>

Στις 14 Μαρτίου, το ειδησεογραφικό πρόγραμμα αιχμής της ρωσικής κρατικής τηλεόρασης, Vremya (Ώρα), διεκόπη από τη Marina Ovsyannikova η οποία εμφανίστηκε κρατώντας ένα αυτοσχέδιο πλακάτ που κατήγγελε τον πόλεμο και κατηγορούσε τον σταθμό ότι λέει ψέματα στον ρωσικό λαό. Η διαμαρτυρία της υπήρξε ορατή μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, αλλά είχε τεράστιο αντίκτυπο τόσο στη Ρωσία όσο και διεθνώς, και έδωσε μια πολύ δυνατή εικόνα της ρωσικής αντίθεσης στον πόλεμο &#8211; μέσα από την καρδιά του κατεστημένου.<b>Γράφει ο Adrian Campbell</b>

Τα επιχειρήματα του τύπου «κατηγορήστε τη Δύση» σχετικά με τους πολέμους στο εξωτερικό διατυπώνονται συχνά από διάφορες ομάδες, με την αντιαποικιακή αριστερά συνήθως να πρωτοστατεί. Όσον αφορά την Ουκρανία, ωστόσο, κυρίως εκπρόσωποι της παράδοσης της «Realpolitik» είναι εκείνοι που παρέχουν πνευματική υποστήριξη στην ιδέα ότι η Δύση, και όχι η Ρωσία, ευθύνεται πραγματικά για τη σύγκρουση. <b>Γράφει ο Bashshar Haydar</b>