Το νέο κομμάτι λοιπόν που μπαίνει στη σύνθεση του παζλ των αγορών είναι «τα tweet του προέδρου». Στις 3 Μαΐου ένα tweet του Ντ. Τραμπ οδήγησε τους δείκτες της Wall Street σε διόρθωση. Το ερώτημα πλέον είναι τι tweet θα βγει αυτό το Σαββατοκύριακο; <b> Γράφει ο Μιχάλης Τουτζιάρης. </b>

Οι γονείς είναι κατά τεκμήριο εκείνοι οι οποίοι έχουν το υψηλότερο επίπεδο ενδιαφέροντος για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Οι γονείς επίσης καταβάλλουν όχι μόνον έμμεσα μέσω της φορολογίας, αλλά απευθείας από την τσέπη τους μια τεράστια δαπάνη για να ενισχύσουν τα παιδιά τους στην προετοιμασία για ένα καλύτερο αύριο μέσω της Εκπαίδευσης. <b>Γράφει ο Τάσος Αβραντίνης.</b>

Όταν τον Φεβρουάριο του 2014 ο Αντώνης Σαμαράς μιλούσε για έσοδα 150 δις ευρώ από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, ο Τσίπρας και η παρέα του ειρωνεύονταν μιλώντας για «λαϊκισμό» και για «νέο αδιέξοδο success story», κραυγάζοντας «καμιά σταγόνα αίμα για το πετρέλαιο»! Σήμερα, ο Τσίπρας δεν διστάζει να φορέσει… κελεμπία υποδυόμενος τον… πετρελαιά! <b>Γράφει η Σοφία Βούλτεψη. </b>

Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, όπου κάθε καλοκαίρι δίνονται παραστάσεις αρχαίου δράματος, είναι ίσως το τελειότερο αρχαίο θέατρο. Κι όμως, το θέατρο αυτό, που μπορεί να φιλοξενήσει έως και 14.000 θεατές και διαθέτει τέλεια ακουστική, είχε επί πολλούς αιώνες κρυφτεί από τα μάτια του κόσμου. <b>Γράφει η Αγγελική Κώττη.</b>

Οι αγορές δείχνουν το δρόμο για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, δηλώνει στο liberal.gr o υποψήφιος της Ν.Δ. στην περιφέρεια της Α Πειραιώς και Νήσων Νικόλαος Μανωλάκος, ο οποίος σημειώνει πως οι αποδόσεις των ομολόγων και η πορεία του Χρηματιστηρίου δείχνουν πως το πρόγραμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αξιολογηθεί και μάλιστα θετικά. <b> Συνέντευξη στον Γιάννη Παλιούρη. </b>

Η 7η Ιουλίου 2019 θα σηματοδοτήσει τo τέλος μιας ζοφερής εποχής, την οποία όλοι επιθυμούμε να ξεχάσουμε το γρηγορότερο δυνατόν. Θα αφήσουμε οριστικά πίσω την περίοδο του άκρατου λαϊκισμού, των αριστερών φαντασιώσεων και της οικονομικής υποδούλωσης των πολιτών.<b> Γράφει ο Μηνάς Αναλυτής. </b>

Η είδηση πέρασε σαν όλες τις άλλες. Τρία 15χρονα έγραφαν συνθήματα ειρωνείας και μίσους σε χήρα δολοφονηθέντος. Η κατάντια μας όσον αφορά τον μη σεβασμό σε νεκρούς στα «σύγχρονα χρόνια» ξεκίνησε σιγά σιγά και ανθρωποφαγικά για γελοίους λόγους και αφετηρίες, όπως σε κάθε κοινωνία που σταδιακά συναποφασίζει να αποδομηθεί. Ο Θάνατος είναι μία ακόμη ευκαιρία χουλιγκανισμού. <b> Γράφει ο Βασίλης Φασούλας.</b>

Την «περήφανη διαπραγμάτευση» της περιόδου Ιανουαρίου – Ιουλίου 2015 που κόστισε στην Ελλάδα πάνω από 100 δις. ευρώ καθώς και την απώλεια κάθε ίχνους αξιοπιστίας τόσο της κυβέρνησης όσο και της χώρας με σημαντικές συνέπειες όπως ο εκτροχιασμός της οικονομίας, καταγράφει ο Θάνου Κατσάμπας, αναπληρωτής Εκτελεστικός Διευθυντής και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ την περίοδο εκείνη, καταθέτοντας την προσωπική του μαρτυρία. <b> Γράφει ο Θάνος Κατσάμπας.</b>

Μόνο υπερήφανους δεν πρέπει και δεν μπορεί να μας κάνει η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την ισότητα των δύο φύλων, ενώ η χώρα μας αντί να δώσει το καλό παράδειγμα, συνεχίζει να απογοητεύει με τις επιδόσεις της, κάτι που ισχύει τόσο στην πολιτική όσο και στην επιχειρηματική σκηνή.

Αυτοί που ζητούν να γίνουν σήμερα οι απόφοιτοι των ΤΕΙ απόφοιτοι των ΑΕΙ σκέφτονται όπως ο πελάτης της κυβέρνησης που θα ήθελε να είναι πλούσιος και πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει με μια κυβερνητική απόφαση. Όμως, το πραγματικό επαγγελματικό δικαίωμα του απόφοιτου προσδιορίζεται από τη στάση της αγοράς. <b>Γράφει ο Δημήτρης Κουρέτας.</b>\r\n\r\n

Η φιλελεύθερη προσέγγιση στην οικονομία δεν σημαίνει και αυτόματη προσέγγιση στα θέματα εθνικής ταυτότητας, με όρους συνταγματικού πατριωτισμού και κοσμοπολιτισμού. <b> Γράφει ο Στράτος Γ. Σιμόπουλος. </b>

Δεν είναι ο λόγος του Τσίπρα και των λοιπών «χιλίαρχων» του Σύριζα. Ούτε το εύρος της νεοδημοκρατικής νίκης στις ευρωεκλογές. Είναι κάποια άλλα, μικρά, δευτερεύοντα, εκ πρώτης όψεως ασήμαντα και αμελητέα στοιχεία που, πρωτίστως, δείχνουν πως βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της κυβέρνησης. <b> Γράφει ο Θανάσης Διαμαντόπουλος. </b>

Η 7η Ιουλίου είναι κοντά ή μακριά; Ζούμε το μαρτύριο της σταγόνας για τις τελευταίες συνεδριάσεις; Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι αυτό που η αγορά προεξοφλεί ή η περίπτωση μη αυτοδυναμίας θα φέρει ολικές ανατροπές; Βασικά ερωτήματα για το μέλλον και την πορεία της Ελληνικής οικονομίας και του χρηματιστηρίου. <b> Γράφει ο Γιάννης Ντάουτς. </b>

Εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, οι διαπραγματεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Μερκοσούρ, το νοτιοαμερικανικό εμπορικό μπλοκ, συνιστούν μια μεγάλη πρόκληση. Τα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα της Μερκοσούρ, η αντίθεση της Γαλλίας στα αγροτικά ζητήματα, και η ισχύουσα εμπορική πολιτική της ΕΕ υπήρξαν οι τρεις κύριοι παράγοντες που συνέβαλαν στη μη κύρωση μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου. <b>Γράφει ο Daniel Abreu Costa.</b>

Για άλλη μια φορά τις τελευταίες ημέρες η προσοχή των μέσων και των πολιτών έχει στραφεί σε μία ΔΕΚΟ. Οι λόγοι γνωστοί: η ΔΕΚΟ δεν τα πηγαίνει καλά και –υποστηρίζουν κάποιοι κρατιστές– ένα δημόσιο αγαθό κινδυνεύει να πέσει αποκλειστικά στα νύχια ιδιωτών, με κίνδυνο το δημόσιο αυτό αγαθό να μετατραπεί από δικαίωμα του λαού σε απάνθρωπο εργαλείο κερδοφορίας. Είναι όμως οι ΔΕΚΟ προστάτες δημοσίων αγαθών; <b>Γράφει ο Γιάννης Παπαδόπουλος.</b>

Στην Ελλάδα ζούμε ένα ενδιαφέρον παράδοξο. Έξω από την πόρτα του Μαξίμου στέκεται ένας πολιτικός που είναι θερμός θιασώτης της οικονομικής ελευθερίας, των αγορών, του ελευθέρως επιχειρείν. Κι όμως, είναι αυτός ο πολιτικός που εκφράζει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τον σύγχρονο φιλελευθερισμό, ένα “μετα-φιλελευθερισμό” που ιεραρχεί ψηλά, αν όχι δίπλα στο αίτημα για ελευθερία, την κοινωνική συνοχή.

Τις μετρημένες στα δάχτυλα ευκαιρίες που είχε η ΔΕΗ να σταθεί στα πόδια της, πρώτα την τριετία 2007-2009, και μετά το 2014, πληρώνουμε σήμερα, όπως δηλώνει στο liberal.gr ο πρώην επικεφαλής της Τάκης Αθανασόπουλος, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι η ενέργεια επηρεάζει ουσιαστικά την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη οι γονείς να έχουν τη δυνατότητα να αξιολογούν το σχολείο, στο οποίο πηγαίνουν τα παιδιά τους, αντιμετώπισε -όπως ήταν αναμενόμενο- την έντονη αντίδραση εκείνων που ανατριχιάζουν μετά από κάθε αναφορά της λέξης που αρχίζει από «αξ-».\r\n\r\n

Για τη Νέα Δημοκρατία, η πιο σημαντική επένδυση για τη χώρα είναι η επένδυση στην Παιδεία. Το πρόγραμμα μας αφορά σε μια συνολική και σε βάθος μεταρρύθμιση, με θαρραλέες αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μία μεταρρύθμιση που τοποθετεί στο επίκεντρο των αλλαγών τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους φοιτητές και τους γονείς τους. <b>Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης.</b>\r\n\r\n

Νομίζουν πως μπορούν να έχουν μια τράπεζα δική τους και να μοιράζουν λεφτά. Τέσσερα χρόνια τρέχουν στην Ευρώπη και δεν έχουν καταλάβει τίποτα από ευρωζώνη. Ανήμερα της επετείου των capital controls, που επιβεβαιώνουν ότι ήταν δική τους ιδέα, ο Δραγασάκης ανακοινώνει την τράπεζα των «λεφτόδεντρων»… Ε, δεν υπάρχει το «λεφτόδεντρο», είναι ένα ψέμα. <b>Γράφει ο Άδωνις Γεωργιάδης.</b>

Το μόνο σίγουρο είναι, πως τα φανερά αλλά και τα κρυφά σχέδια των Τσίπρα – Βαρουφάκη - Καμμένου για τους πρώτους μήνες του 2015, δεν είχαν την παραμικρή σχέση, ούτε με την τεχνολογία του blockchain, ούτε με το ψηφιακό νόμισμα Libra, ούτε με το σύστημα ψηφιακών πληρωμών που ετοιμάζει το Facebook.

Εμένα να με συγχωρούν οι «ενωτικοί» κάθε παράταξης, αλλά όποιος διαγράφει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Και η λήθη είναι συχνά επιβράβευση αυτού που έχει αδικήσει εκείνους που στάθηκαν συνεπείς μέχρι σήμερα και πλήρωσαν τις αμαρτίες των όψιμων ενωτικών. Και για όποιον δεν κατάλαβε, μιλάω για την επανεμφάνιση Καραμανλή και Παπανδρέου. Και τη στάση τους απέναντι σε Σαμαρά και Γεννηματά και στα κόμματά τους.\r\n\r\n

Οι διακοπές δεν είναι παλιά επινόηση. Μέχρι πριν έναν αιώνα, μόνο ένα στατιστικώς ασήμαντο ποσοστό ανθρώπων ήταν σε θέση να σκεφτεί, καν, την έννοια διακοπές. Πλέον, είναι απαίτηση όλων. Στο διάστημα που μεσολάβησε αφότου εμφανίστηκαν οι πρώτοι θερινοί δραπέτες μέχρι σήμερα, μία ήταν η συγκολλητική ουσία όλων τους: το βιβλίο για την παραλία.

Γιατί έπρεπε να επιβληθούν capital controls; Γιατί έπρεπε να υποστούμε ένα τεράστιο πλήγμα στις τράπεζες, στην επιχειρηματικότητα, στην οικονομία, στην παραγωγικότητα; Όλα συνέβησαν για δύο λόγους: πρώτον, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν ως απειλή στην εξουσία και δεύτερον, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε, εν τέλει, στην εξουσία.