Εμένα να με συγχωρούν οι «ενωτικοί» κάθε παράταξης, αλλά όποιος διαγράφει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Και η λήθη είναι συχνά επιβράβευση αυτού που έχει αδικήσει εκείνους που στάθηκαν συνεπείς μέχρι σήμερα και πλήρωσαν τις αμαρτίες των όψιμων ενωτικών. Και για όποιον δεν κατάλαβε, μιλάω για την επανεμφάνιση Καραμανλή και Παπανδρέου. Και τη στάση τους απέναντι σε Σαμαρά και Γεννηματά και στα κόμματά τους.
Και οι δύο ευθύνονται απολύτως για το οικονομικό ναυάγιο της χώρας. Ο πρώτος γιατί επέτρεψε την εκτόξευση του ελλείμματος, που άνοιξε στους διεθνείς κύκλους την Κερκόπορτα για να γονατίσουν τον ελληνικό πληθυσμό. Και ο δεύτερος γιατί παραγνωρίζοντας την εκτροχιασμένη κατάσταση, ενέτεινε την έλλειψη εμπιστοσύνης των «αγορών» και έφερε μοιραία το ΔΝΤ και τη μετατροπή του ελλείμματος σε πολύχρονο χρέος.
Ο κ Καραμανλής εμφανίζεται αίφνης στους ψηφοφόρους της ΝΔ σαν να μην είναι εκείνος, που στην κυριολεξία ενταφίασε την πολιτική Σαμαρά, με την χείρα βοηθείας που έδωσε στον κ Τσίπρα και το μπουλούκι του για να επιβιώσει τις πρώτες βδομάδες της διακυβέρνησης. Εκεί όπου δεν ήξερε ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος από το πειρατικό, πού τους πάνε τα τέσσερα σε όλους τους τομείς.
Εμφανίζεται λες και δεν είναι αυτός που βοήθησε με την επιλογή Παυλόπουλου να στεριώσει η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Λες και δεν είναι αυτός που εδώ και 5 χρόνια δεν έχει αρθρώσει κουβέντα στη Βουλή για να υπερασπιστεί την κυβέρνηση Σαμαρά. Ή έστω την κυβέρνηση της ΝΔ επί των ημερών του. Λες και δεν είναι αυτός που δεν υπερασπίστηκε ούτε τον ίδιο τον Σαμαρά με μια κουβέντα στην υπόθεση Novartis.
Ο κ Καραμανλής, ενώ είναι ικανότατος ρήτορας, που έχει κατατροπώσει επανειλημμένως τον κ Τσίπρα στη Βουλή, δεν άρθρωσε λέξη όλα αυτά τα χρόνια για να ξεσκεπάσει τις τερατολογίες του πρωθυπουργού. Ούτε άρθρωσε λέξη για να υπερασπιστεί τη διακυβέρνηση της ΝΔ από το 2012 ως το 2015. Αντιθέτως, άφησε παρακαταθήκη τον κ Παυλόπουλο στον κ Τσίπρα και, το χειρότερο, τον κ Παπαγγελόπουλο να αλωνίζει στη Δικαιοσύνη με λύσσα εναντίον των νεοδημοκρατών συναδέρφων του στην πολιτική.
Ακόμα χειρότερα, άφησε να σέρνεται εδώ και 5 χρόνια η βεβαιότητα ότι στηρίζει την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την πολιτική της ΝΔ! Ποτέ δεν διέψευσε ανοιχτά ούτε αντέδρασε σθεναρά σ αυτές τις αναφορές. Τις οποίες φρόντιζε να εκμεταλλεύεται ο κ Τσίπρας και ο συνεταίρος του κ Καμμένος, πλασάροντας στο λαό ότι η κυβέρνησή τους είναι ευρύτερης αποδοχής. Ακόμα και στους νεοδημοκράτες!
Όλα αυτά, μέχρι σημείου να πιστεύουν ακόμα και στενά του στελέχη ότι πρέπει να είναι απέναντι από τη ΝΔ! Από τον πρώην πιστό του Ε Αντώναρο μέχρι και τοπικούς πολιτευτές.
Μόνο χτες ο κ Τσίπρας άρθρωσε κουβέντα εναντίον της διακυβέρνησης Καραμανλή και της πολιτικής της στα ελλείμματα. Τώρα το θυμήθηκε; Τόσα χρόνια πού ήταν;
Για να το πω μπακάλικα, η ενότητα της παράταξης, της όποιας παράταξης, δεν είναι ευκαιριακή. Είναι μόνιμη ανάγκη. Και όποιος δεν μάχεται γι αυτήν, κυρίως στα δύσκολα, και μάλιστα αν κατέχει εμβληματική θέση, μάλλον ανήκει περισσότερο στον εαυτό του παρά στην παράταξη. Γιατί, όπως ομολόγησε προχτές ο κ Φλαμπουράρης, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξαπατηθεί ποντάροντας στη διάσπαση της ΝΔ με όχημα τους Καραμανλικούς. Λάθος το είπε ο κ Φλαμπουράρης. Γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ πουλούσε με επιτυχία σε μέρος του εκλογικού κόμματος τη σύμπραξη Καραμανλικών και τη συμπάθεια του Καραμανλή με τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 5 χρόνια. Χωρίς ποτέ να διαψεύσει ανοιχτά ο ίδιος ο Καραμανλής.
Ο κ Καραμανλής εμφανίστηκε δημόσια με μια μάλλον άνευρη παρέμβαση προχτές, εντελώς συμπτωματικά αφού τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έδειξαν την αναμφισβήτητη κυριαρχία του Κ Μητσοτάκη στο τιμόνι του κόμματος. Από άποψη επιρροής στον κόσμο της ΝΔ, σχεδόν περίττευε η παρέμβασή του. Γιατί αυτός ο κόσμος ακολουθεί τη ΝΔ. Έτσι κι αλλιώς. Δεν περιμένει τον ίδιο.
Για να μην πω, ότι είναι αρκετοί οι νεοδημοκράτες, αλλά και οι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, στους οποίους δεν είναι ευχάριστη ούτε η άφρων οικονομικά διακυβέρνησή του, ούτε, πολύ περισσότερο, η 5χρονη σιωπή του, ούτε η απουσία του από την υπεράσπιση της κυβέρνησης Σαμαρά, ούτε τα χαϊδολογήματα στον κ Τσίπρα το2014 και 2015, ότι «ο νεαρός τα πάει καλά».
Αντίστοιχες είναι και οι αναφορές για τον άλλο γόνο της πολιτικής Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου. Ο οποίος έφτασε στο σημείο να διασπάσει το ΠΑΣΟΚ με δικό του κόμμα, μηδενικής απήχησης! Και ο οποίος, αφού έφερε το ΔΝΤ στη χώρα, είχε και έχει το θράσος να κατηγορεί τη ΝΔ για το «λεφτά υπάρχουν», την ώρα που ήταν ενήμερος από τις αρχές του 2009 από τον διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος κ Προβόπουλο για τα χάλια του ελλείμματος και για την ανάγκη λήψης μέτρων.
Ο επικίνδυνα επιπόλαιος αυτός πολιτικός επέτρεψε στην τρόικα να τον αποπέμψει αν και εκλεγμένος από το λαό με ποσοστό πάνω από το 40% (!), δίνοντας έτσι το δικαίωμα στους δανειστές να πιστεύουν ακράδαντα ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν τους Έλληνες πρωθυπουργούς. Ακόμα και να τους αποπέμπουν.
Αυτόν τον πολιτικό, που είναι και με τον ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, και αριστερός ριζοσπάστης και σοσιαλδημοκράτης, και με το ΚΙΝΑΛ και με όλους τους άλλους, και ο οποίος δεν χαίρει εκτίμησης από σχεδόν κανέναν στην Ελλάδα διάλεξε να ξαναφέρει στο πολιτικό προσκήνιο η κα Γεννηματά! Και μάλιστα χωρίς σταυρό! Να τον ξαναφορτωθούμε δηλαδή.
Οι κύριοι Καραμανλής και Παπανδρέου έκαναν τον κύκλο τους και έκλεισαν την πολιτική τους ζωή για τους Έλληνες πολίτες. Εμετρήθησαν και εζυγίσθησαν. Και, από ένα σημείο και μετά λειτούργησαν, και λειτουργούν, σαν βαρίδια στην παράταξή τους.
Επιπλέον, η δικαίωσή τους θα ήταν μια κατάφωρη αδικία για τα κόμματά τους και τους πολιτικούς αρχηγούς που κυβέρνησαν τη χώρα από το 2012 ως το 2015, πληρώνοντας ακριβά το τίμημα της χρεωκοπίας που την οδήγησε ο κ Καραμανλής και των μνημονίων που έφερε ο κ Παπανδρέου.
Ο γράφων δεν ανήκει σε καμιά από τις δύο παρατάξεις. Αλλά, η ηθική των παρατάξεων έχει αντίκτυπο στην ηθική όλου του λαού. Κυρίως των παρατάξεων, που κυβερνούν τη χώρα. Και η ηθική απαιτεί να υπερασπίζεσαι την παράταξή σου όλες τις στιγμές. Κυρίως τις δύσκολες. Εκεί που οι δύο προαναφερθέντες ήταν βουβοί και απόντες. Ενδεχομένως και ενάντιοι.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
