Του Αλέξανδρου Σκούρα
Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη οι γονείς να έχουν τη δυνατότητα να αξιολογούν το σχολείο, στο οποίο πηγαίνουν τα παιδιά τους, αντιμετώπισε -όπως ήταν αναμενόμενο- την έντονη αντίδραση εκείνων που ανατριχιάζουν μετά από κάθε αναφορά της λέξης που αρχίζει από «αξ-».
Βεβαίως, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι την επόμενη Κυριακή θα πάνε κανονικά στις κάλπες για να αξιολογήσουν με την ψήφο τους τόσο τις πολιτικές δυνάμεις, όσο και τους επιμέρους υποψηφίους.
Η αξιολόγηση υπάρχει παντού τριγύρω μας. Αξιολογούμε τις ταινίες που βλέπουμε, τις εφημερίδες που αγοράζουμε, τη μάρκα γάλα που θα πάρουμε στο σπίτι μας, αξιολογούμε τις κούρσες μας στο Beat και το ντιλίβερι στο e-food. Η αξιολόγηση αυτή βοηθά πρώτα απ' όλα εμάς να κάνουμε καλύτερες επιλογές, βοηθά τους συνανθρώπους μας να αποφεύγουν τις κακοτοπιές, βοηθά όμως και τους επαγγελματίες να επικεντρώνονται αποτελεσματικότερα και πιο στοχευμένα στην ικανοποίηση του καταναλωτή. Με λίγο πιο τεχνικούς όρους, η δυνατότητα αξιολόγησης μειώνει το κόστος συναλλαγής: μειώνει τον χρόνο, τον κόπο και το χρήμα που χρειάζεται να καταβάλουμε για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Στο δημόσιο βεβαίως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Όχι γιατί και εκεί δεν έχει νόημα η καλύτερη εξυπηρέτηση των καταναλωτών των υπηρεσιών που αυτό προσφέρει, αλλά γιατί εκεί όπου το κράτος είναι ο μόνος πάροχός του, μπορεί να βρίσκει κολπάκια ώστε να επικεντρώνεται σε άλλους στόχους και όχι στη βελτιστοποίηση αυτής της εξυπηρέτησης. Για να γυρίσουμε στο σχολείο, δεν πάει πολύς καιρός από τότε που Υπουργός Παιδείας της σημερινής κυβέρνησης δήλωσε ξεκάθαρα ότι η πολιτική την οποία εφαρμόζει ιεραρχεί τις ανάγκες των δασκάλων ψηλότερα από τις ανάγκες των μαθητών.
Από την άλλη, το δημόσιο δεν γλιτώνει εντελώς την αξιολόγηση. Αν άλλωστε ξέρουμε ότι η ελληνική κρατική μηχανή δεν δουλεύει όπως πρέπει, αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό λόγω και των μελετών του ΟΟΣΑ που καταδεικνύουν ότι οι Έλληνες είμαστε εξαιρετικά δυσαρεστημένοι από το επίπεδο των παρεχόμενων σε μας κρατικών υπηρεσιών σε σχέση με τα χρήματα που πληρώνουμε γι' αυτές μέσω των φόρων μας.
Τι θα γίνει λοιπόν αν όντως εφαρμοστεί η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη; Μην εκπλαγείτε αν αρχίσουμε να βλέπουμε οικογένειες να μετακομίζουν μόνο και μόνο για να μπορούν τα παιδιά τους να πάνε σε ένα σχολείο που έχει αξιολογηθεί καλύτερα - εφόσον βέβαια διατηρηθεί το μάλλον παράλογο σύστημα που ορίζει πως το σχολείο στο οποίο θα πας εξαρτάται από τον ταχυδρομικό σου κώδικα. Άλλωστε, αυτό συμβαίνει και σήμερα, όπου πολλοί γονείς δηλώνουν ως διεύθυνση κατοικίας του παιδιού τους το σπίτι του παππού ή της θείας για να γλιτώσουν από ένα σχολείο με κακή φήμη στη γειτονιά.
Το μόνο λοιπόν που καταφέρνουμε με το να απορρίπτουμε την αξιολόγηση των σχολείων από τους γονείς είναι να κάνουμε τη ζωή των οικογενειών δυσκολότερη, και να επιβεβαιώνουμε την πικρή αλήθεια ότι αν στην Ελλάδα θες να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα της οικογένειάς σου, αν δεν έχεις πολλά χρήματα - ώστε στην περίπτωσή μας ή να διαλέξεις ιδιωτικό σχολείο, ή να μετακομίσεις - καλά θα κάνεις να μηχανευτείς τρόπους για να παρακάμψεις τα εμπόδια που σου βάζει το κράτος.
Το ζητούμενο είναι λοιπόν αξιολόγηση παντού. Ας ξεκινήσουμε αξιολογώντας σωστά τις επιλογές μας της 7ης Ιουλίου.
