Ελεύθεροι μεν, αλλά με προσοχή δε, προλαβαίνετε να οργανωθείτε ώστε να βρεθείτε σε ένα ορεινό παράδεισο που δύσκολα θα βρείτε κάπου αλλού. Στην αγκαλιά της Δρακόλιμνης της Τύμφης.

Εκεί όπου τα χωριά είναι σφιχταγκαλιασμένα σε κατάφυτες πλαγιές, με τα βράχια, τα δάση, τις άγριες χαράδρες, τα ποτάμια τα γεφύρια και τις εκκλησιές. Όλα εναλλάσσονται με καταιγιστικούς ρυθμούς και ίσως χρειαστεί να πάρετε μια ανάσα για να αντέξετε αυτό που ζείτε.

Έτσι όπως είναι αραδιασμένα στον χάρτη της χώρας μας, κάποιοι λένε ότι μοιάζουν με αιμοφόρα αγγεία ενός κυκλοφορικού συστήματος που μοιράζουν ζωή. Κάποιοι άλλοι, ότι πέρα από περιοχές και νόμους προστασίας, χρειάζονται σεβασμό, αυθόρμητο και πηγαίο. Έχουν δίκιο καθώς τα ποτάμια τελικά έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών που επέλεξαν να αναπτυχθούν κοντά στις όχθες τους.

Τα χωριά του βορειοανατολικού Παρνασσού είναι πλέον άξιοι εκπρόσωποι της ανάπτυξης του ορεινού τουρισμού και εσείς, πρέπει απλά να κάνετε ακόμα λίγο υπομονή μέχρι να λήξη ο «συναγερμός» του ιού για να ξεχυθείτε στους δρόμους, τα δάση και τα χωριά του ιερού βουνού του Απόλλωνα και του Διονύσου.

Τα βουνά γέμισαν πάλι με χιόνι, τα τζάκια στα χωριά πήραν «φωτιά» και οι οικογένειες βρήκαν ακόμα μία αφορμή να χουχουλιάζουν γύρω τους. Ας πάμε λοιπόν σε κάποια χωριά και συγκεκριμένα της Νωνάκριδος, ένα τόπο που λίγοι γνωρίζουν τα μυστικά τους.  

Αντίθετα με ότι συμβαίνει αυτή την στιγμή με την ζωή μας την οποία καταδυναστεύει ο ιός, ο Αμβρακικός είναι ξεχωριστός τόπος, ένας κόσμος γαλήνης και αρμονίας. Είναι μια εσωτερική θάλασσα με ιδιαίτερο περιβάλλον και κλίμα και με ανθρώπινη παρουσία χιλιάδων ετών.

Στη νότια πλευρά του Μιτσικελιού και σε υψόμετρο 940 βρίσκεται σκαρφαλωμένο το χωριό Λιγκιάδες, το οποίο έχει εντυπωσιακή θέα προς τα Γιάννινα, την λίμνη Παμβώτιδα με το νησάκι της και τις απέναντι κορυφές του όρους Τόμαρος (1816μ.-1974μ.). Ο περισσότερος κόσμος δεν υποψιάζεται ότι το χωριό Λιγκιάδες ανήκει στο Ζαγόρι, με το όρος Μιτσικέλι (1810μ.) να αποτελεί το νότιο σύνορό του, ενώ τα χωριά γύρω από αυτό, στους πρόποδες, αποκαλούνται «Ριζά».

Μπορεί οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί παγκόσμια να μην δημιουργούν το καλύτερο περιβάλλον για ταξίδια, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα σταματήσουμε να ζούμε. Κρατήστε το έντυπο και σύντομα… θα μπορείτε να με «ακολουθήσετε»! Γύρω από την Κάρυστο απλώνονται καταπράσινες ρεματιές, αμμουδιές αλλά και κάστρα που διηγούνται την πολυτάραχη ιστορία τους καθώς η θέση της την έκανε ποθητή σε κάθε κατακτητή κατά το πέρασμα των αιώνων.

Τα άφθονα νερά, τα αιωνόβια πλατάνια, η καθαρή θάλασσα, τα πλακόστρωτα σοκάκια, το οχυρό λιμανάκι, το βενετσιάνικο κάστρο είναι αυτά που μένουν βαθιά χαραγμένα στην μνήμη, ενώ στην ιστορία έμεινε από την τιτάνια ναυτική σύγκρουση δύο κόσμων. Του ευρωπαϊκού και του ασιατικού.

Μπορεί να έχεις ακούσει κι άλλα, πολλά για την Μέσα Μάνη και να έχεις φανταστεί ακόμα περισσότερα, αλλά τίποτα δεν σε προδιαθέτει για τις εικόνες που θα συναντήσεις λίγο νοτιότερα από το Γύθειο. Εικόνες που απεικονίζουν την βραχώδη σκληρή γη, αλλά και τους ανθρώπους της που ίσως βαθιά θα αγαπήσεις.

Πρωτεύουσα του νομού τα Ιωάννινα, σε καλωσορίζουν ως σύγχρονη πόλη, καθώς τα νεόχτιστα κτίρια και η αρκετή κίνηση στους δρόμους έχουν έντονη παρουσία. Όμως καθώς οι δρόμοι σε οδηγούν προς τη λίμνη Παμβώτιδα και το κάστρο, νιώθεις το βάρος της ιστορίας της.

Εβερεστ (8.848 μ.) Νεπάλ, Ελμπρούς (5.642 μ.) Ρωσία, Κιλιμάντζαρο (5.895 μ.) Τανζανία, Ντενάλι (6.190 μ.) Αλάσκα, Κάρστενς (4.884 μ.) Παπούα, Ακονγκάκουα (6.192 μ.) Αργεντινή, Ορος Βίνσεν (4.892 μ.) Ανταρκτική. Σίγουρα καταλάβατε ότι πρόκειται για μεγάλα βουνά. Αυτό που δεν ξέρετε, όμως, είναι ότι πρόκειται για τα μεγαλύτερα βουνά των επτά ηπείρων της Γης.

Δύο από τα ψηλότερα βουνά της Πελοποννήσου, η Ζήρεια και ο Χελμός, με τις ατελείωτες οροσειρές τους δημιουργούν έναν μαγευτικό κύκλο, την κοιλάδα του Φενεού. Τα χωριά της, που είναι απλωμένα στους πρόποδες των βουνών, πήραν ζωή με τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης Δόξα, δίνοντας αφορμή στον πολύ κόσμο να ανακαλύψει την ομορφιά αλλά και τους πολιτισμικούς θησαυρούς της περιοχής.

Ανηφορίζοντας προς τα χωριά εμφανίζονται σταδιακά οι κορυφές που σφιχταγκαλιάζουν την περιοχή. Πρώτη και καλύτερη το Κερασοβούνι της μικρής οροσειράς Ομάλια και ακολουθούν Τσονάκι, Καραούλι, Αϊ Γιάννης και Μακρύβαλτο. Ακόμα μακρύτερα εμφανίζονται το Τσακαλάκι, Ομάλια, Νεραϊδάλωνο, Γουλινάς, τις οποίες ενώνουν δάση, φαράγγια και ρεματιές δικαιολογώντας τον χαρακτηρισμό «Άλπεις της Ελλάδας» που δίνουν στην περιοχή οι θαυμαστές της.

Υπάρχουν περιοχές στην ορεινή Ελλάδα που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους δημοφιλείς και συνήθως γεμάτους κόσμο προορισμούς. Η αρχική επιφύλαξη θα γίνει ενθουσιασμός όταν θα επισκεφθείτε στη Νότια Ευρυτανία κάποια χωριά όπου τα έλατα, τα πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά συνθέτουν ένα περιβάλλον ιδανικό για να ξεφύγετε από την καθημερινότητα.

Για τους Αρκάδες το Μαίναλο είχε πάντα αξία και ήταν κινητήριος δύναμη, με τους μύθους και την ιστορία του να αλληλοσυμπληρώνονται κάνοντας συχνά δυσνόητα τα όρια. Όμως, αν θα μπορούσαμε να χωρίσουμε το βουνό, θα λέγαμε ότι το ανατολικό του τμήμα προσαρμόζεται πλέον με ταχείς ρυθμούς στο σήμερα, διατηρώντας αλλά και αναδεικνύοντας τις αξίες του παρελθόντος, προσφέροντας ανάσες ζωής σε αυτούς που θα θελήσουν να κινηθούν μεταξύ της αρχαίας Μαντινείας, έως τις γεμάτες έλατα πλαγιές του.

«Οι απότομοι και οδοντωταί κορυφαί εγείρουν στην καρδιά των θεατών το τραχύ και άγριον ορεινό αίσθημα, παρόμοιον με αυτό που εγείρει η θέα μυστηριωδών πύργων του Μεσαίωνα…», έγραφε ο πεζογράφος και ποιητής Κ. Κρυστάλλης περιγράφοντας τα Τζουμέρκα.

Σε αυτούς τους «μαχαλάδες» αποκλείεται να βρεθείς τυχαία καθώς οι δρόμοι εδώ καταλήγουν, δεν περνούν! Τα βουνά τριγύρω κυριαρχούν και επηρεάζουν με το επιβλητικό παρουσιαστικό τους, τους ρυθμούς της τοπικής ζωής καθορίζοντας ψυχές και παραδόσεις.

«Κι όταν το βουνό λούζεται στο δειλινό απ? του ήλιου τις χρυσές ακτίνες, ο θεατής έκπληκτος αντικρίζει ένα πλατύ χρυσαφί, σε σιρίτι, ελαφρά επαργυρωμένο. Και πέρα στο βάθος των βουνών του Ζυγού, ο ουράνιος θόλος παρουσιάζει την ονειρεμένη πολιτεία στην οποία θα ποθούσε να ζήσει ο κάθε ονειροπόλος», περιγράφει ο συγγραφέας Αλέκος Χατζηγάκης τον Κόζιακα.

Τριγύρω κορφοβούνια, απότομα, άγρια, επιβλητικά, πρόκειται για τα Άγραφα και μοιάζουν απροσπέλαστα καθώς ορθώνονται σαν απόρθητο τείχος. Κάποτε προσέφεραν προστασία στους κατοίκους της περιοχής. Σήμερα οι καταπράσινες πλαγιές φιλοξενούν στην αγκαλιά τους χωριά που αγναντεύουν το όμορφο στολίδι των Αγράφων, τη λίμνη Πλαστήρα.

Ένα πέτρινο δάσος με μεγαλειώδη, απόκοσμη ομορφιά ξεφυτρώνει αναπάντεχα στον Θεσσαλικό κάμπο. Χίλιοι γυμνοί βράχοι άγριοι, σιωπηλοί, δυσπρόσιτοι, γοητευτικοί, περίτεχνα γλυπτά της φύσης δημιουργούν δέος, αλλά και έκσταση. Κάποιοι όμως κατέκτησαν τις σμιλεμένες από θεία πνοή κορυφές τους για να υμνήσουν αλλά και να βρεθούν όσο ψηλότερα και κοντύτερα μπορούν στον Δημιουργό τους.

Κέντρο της Ρούμελης είναι η ευρυτανική γη με την πρωτεύουσά της, το Καρπενήσι, να μπορεί να καυχιέται για την ιστορική της διαδρομή, αλλά και την καθαρότητα του περιβάλλοντος.

Ίσως να μην είναι από τα πλέον δημοφιλή βουνά της χώρας μας και γι' αυτό λίγοι γνωρίζουν τι κρύβουν. Ουσιαστικά το Καλλιφώνι (1.997 μ.) μαζί με το όρος Ζέμπη (1.526 μ.) αποτελούν το ανατολικό τμήμα του Ερύμανθου. Όσα χρόνια και να ταξιδεύεις στη χώρα μας πάντα θα ανακαλύπτεις «γωνιές» που έχουν να πουν περισσότερα απ\\' ό,τι αρχικά νόμιζες.

Στην Ήπειρο το ανθρώπινο στοιχείο παιδεύτηκε, πάλεψε και τελικά κατάφερε να έλθει σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον. Τα τρία χωριά είναι η απόλυτη έκφραση αυτής τη ηπειρώτικης ψυχής και βρίσκονται στη «μέση», στο Κεντρικό Ζαγόρι. Αυτή η παράδοση εκφράζεται μέσα από τις παλιές εκκλησιές, τα τοξωτά πέτρινα γεφύρια, αλλά και από τα επιβλητικά πέτρινα σπίτια και αρχοντικά των μικρών οικισμών.